Εμπιστοσύνη....της Σταυρούλας Τσάκωνα

Ο τρόπος ένας, μια η οδός: απόλυτη ειλικρίνεια...
Πονάει, το ξέρω! Όμως χρωστάς, πρώτα εσύ σε σένα,
ευθεία αναμέτρηση με του νου τα χαμίνια,
που κατοικούν από καιρό, σε σπίτια ερημωμένα...

Το παρελθόν να αλλαχθεί, δεν γίνεται, δεν πρέπει...
Σε ζύμωσε, σε έκανε αυτός που σήμερα είσαι...
Δεν έχει νόημα να κρυφτείς, και δεν στο επιτρέπει
η κρίση της συνείδησης, όταν το αποποιείσαι...

Του ανέμου τα σκορπίσματα, θυμίζουνε τα λόγια
αν δεν μετουσιώνονται στο "τώρα " σου, σε πράξεις...
Δαμόκλειος Σπάθη γίνονται του χρόνου τα ρολόγια...
Ίσως να είναι πια αργά, όταν θα θες ν' αλλάξεις...

Πόσο κοστίζει της ψυχής ο πόνος, τα μαρτύρια;;;
Όσο αξίζει μια ζωή, αν θες να την "κρεμάσεις"...
Της προδοσίας το φιλί, δεν κάνει τριάντα αργύρια!
Ένα σου λάθος αρκετό είναι, για να την χάσεις...

Εύθραυστη είναι, σαν γυαλί... Ράγισε; Θα σου σπάσει.
Θρύψαλλα μπρος στα πόδια σου και δεν ξανακολλάνε...
Δικός της ο επίλογος: "Μάντεψε, ποιος θα χάσει;
Ταξίδι κίνησα γι' αλλού... Για εκεί που με τιμάνε!!!"

Σταυρούλα Τσάκωνα