Η Οδύσσεια ενός πατέρα ... του Αντώνιου Κουκλινού

ένα παιδί αρρώστησε, με την επιδημία που επικρατούσε.
Μέσα σε δυό τρείς μέρες, πήγαμε στο παιδίατρο το κοπέλι που είχενε κι αυτό αρρωστήσει.
Το δεύτερο βράδυ μετά που αρρώστησε, 

εκαθούμουνε στη τηλεόραση και έβλεπα από τη βουλή την κατάθεση του προυπολογισμού.
Μετά τσι δώδεκα, επήγα να ξαπλώσω.
Πάντα είχα το χούι πρίν κοιμηθώ, να ξανοίγω τα κοπέλια στο κρεβάτι που κοιμούνται.
Εσήκωσα το κουβερτάκι του μωρού… και τι να ιδώ…ανοιχτά τα μάθια και να μην έχει ανάσα.
Παναγία μου..!!! φωνιάζω τση γυναίκας μου, σήκω απάνω το κοπέλι μας επόθανε.
Εφώνιαξα τση γειτόνισσας που είχενε αρρωστήσει το κοπέλι τζη και ήρθε.
Πχιάνει το μωρό στα χέρια τζη και μόλις το θωρεί μου λέει.
-Γρήγορα ένα ταξί μπάς και το προλάβετε, τα μάθια ντου είναι κολλημένα ολόξερα.
Παναγία μου εβγήκα στο δρόμο και θωρώ ένα ταξί, μα είχε πελάτη μέσα.
Επετάχτηκα στσι ρόδες μπροστά και στάθηκε, εκατέβασα το πελάτη και μπήκαμε μέσα.
Ο Θεός να τον έχει καλά, έκαμε ότι μπορούσε με τη κόρνα, να ανοίξει δρόμο, να πάμε στο Βενιζέλειο.
Όταν εμπήκαμε μέσα είχενε πάρα πολύ κόσμο, όμως με το που είδανε το κοπέλι, τα χάσανε.
Γρήγορα του σκίσανε τα ρούχα και αρχίσανε τσι μαλάξεις.
Του βάλανε ορό και εκατεβήκανε κι άλλοι γιατροί αλαφιασμένοι.
Δείγματα ανάκαμψης έχουμε, εβγήκε ενας και μου λέει.
Μια Ρωσίδα γιατρός με πήρε πιο πέρα και μου λέει.
-Κάνε ότι μπορείς να πάτε Αθήνα, εδώ δεν θα το γλυτώσεις το μωρό.
Και να σου πω την αλήθεια..? όσο αργείς τόσο χειρότερα.
Εξημέρωσε ο Θεός και πήγα να κόψω εισιτήρια στην ολυμπιακή.
Επήγα πίσω στο σπίτι να πάρω χαρτιά ταυτότητες κ.λ.π
Την ώρα που έτρεχα σαν τρελός και έψαχνα στα κομοδίνα, 

ήρεθε το άλλο μου κοπέλι από τη γειτόνισσα που το είχα αφήσει δίπλα και μου λέει.
-Μπαμπά που πήγες, που είναι το μωρό μας με τη μαμά.
Έσφαξέμε επήρατο στην αγκαλιά μου και το φίλουνα, τάξε πως δε θελα το ξανα ιδώ.
Εχτύπησε το τηλέφωνο εκείνη τη στιγμή και ήτονε ο συνεργάτης μου ο Δημήτρης Καμάρης.
-Αντώνη να ετοιμαστείς αύριο γιατί θα πάμε στα Χανιά να παίξομε σε μια βάφτιση.
Μόλις του είπα ίντα μου συμβαίνει, μου λέει ερχομαι στο νοσοκομείο να σε δω. 
Εφώνιαξα τση γειτόνισσας και τση λέω… σε παρακαλώ… 

θα πάμε στην Αθήνα και πρέπει να κάμω αεροβάφτισμα του κοπελιού, 

στο Βενιζέλιο, μπορεί να μην αντέξει και δε πρέπει να είναι αβάφτιστο να κάμω το ταξίδι.
Σε παρακαλώ έλα να μου το βαφτίσεις.
Έπρεπε να βρώ τον παπά που ήτονε υπεύθυνος να έρθει στο νοσοκομείο.
Επήρα τηλέφωνο και μου λέει.
-Δε ν’έχω αμάξι να έρθω, βρές αμάξι και έλα να με πάρεις.
Παπά μου του λέω πάρε ένα ταξί και έλα εγώ θα το πληρώσω γιατί τρέχω…

χάνω το παιδί μου καταλαβαίνεις τι σου λέω..?
-Έχε πίστη στο Θεό και δεν θα πάθει τίποτα το κοπέλι σου, πέψε μου ένα αμάξι να με πάρει.
Στην ώρα πάνω ήρθε ο μπατζανάκης μου και πήγαμε να φέρουμε τον παπά.
Το αμάξι εκουβάλιε ασβέστες, τσιμέντα και ήτονε σκονισμένο.
Μόλις το θωρεί ο παπάς, γυρίζει και μου κάνει.
-Ετούτο βρήκες να πάμε, απου θα κάμω τα ράσα μου ολοβρόμεστα..?
Άρχιξα να ουρλιάζω και τελικά εμπήκε μέσα.
Φτάνοντας στο νοσοκομείο, εμπήκα γρήγορα να ανάψω ένα κερί

 και να παρακαλέσω τη Παναγία να με βοηθήσει, να γλυτώσω το κοπέλι μου.
Έβαλε ο παπάς νερό σε μια λεκάνη, και εφέρανε οι γιατροί το μωρό.
Απάνω στην ώρα φτάνει ο συνεργάτης μου ο Καμάρης και θωρεί το παπά να μασε’ κάνει κύρηγμα.
Ενώ του λέγανε οι γιατροί ότι πρέπει το κοπέλι να φύγει επειγόντως για την Αθήνα, αυτός εκεί.
Απευθύνεται σε μένα και μου λέει. 
-Μη φοβάσαι και δεν θα πάθει πράμα αν πιστεύεις στο Θεό.
Άρχιξε ο Καμάρης να φωνάζει και του παίρνει το κοπέλι από τα χέρια.
Εβάλανε το παιδί σε μια θερμοκοιτίδα, και με το ασθενοφόρο επήγαμε στο αεροδρόμιο.
Εκεί είχα πρόβλημα γιατί ενώ είχαμε εισιτήριο εγώ με τη γυναίκα μου, η θερμοκοιτίδα ήθελε άλλα δύο.
Εντάκαρα να φωνιάζω πως θα βάλω το κοπέλι στο αεροπλάνο, θένε δε θένε.
Εκείνη την στιγμή θωρώ δυό φανταράκια στη σειρά, για να περάσουνε τον έλεγχο.
Έπχιασάτα απου τη χέρα και τα πάω στη θερμοκοιτίδα με το κοπέλι.
Σας παρακαλώ δώσετέ μου τσι θέσεις σας, 

να φύγω να το γλυτώσω και να φύγετε με το άλλο αεροπλάνο.
Εδεχτήκανε και πήρα κουράγιο πως θα τα καταφέρω.
Εκειά που έστεκα στη γραμμή να περάσουμε τον έλεγχο, θωρώ τη γυναίκα μου με τσι παντόφλες.
Δεν το πολύ σκέφτηκα και πχιάνω απου τη χέρα μια γυναίκα απου εσκούπιζε το χώρο..