Κρήτη μου Αορήτισσα .... της Πόπης Νταβιγλάκη

Λύρα έλα να παίξουμε, σκοπό παραπονιάρη,

έλα να τραγουδήσουμε τον πόνο το μαράζι 

να λυρομπαντουρίσουμε σ΄ολο αυτόν τον κόσμο ,

μια κοντυλιά του κάθενους για να γλυκάνει ο πόνος,

 θέλω να νιώσουν όλοι τους ,

 τη δύναμη που έχεις... νέοι και γέροι να σταθούν ,

να στήσουνε το γλέντι,

 να μη χαθεί η παράδοση, αυτή που 'χουν αφήσει

 άλλοι πολλοί πριν απο μας και έχουνε εκλείψει ...

με τρόπο τόσο έντεχνο, έβγαζαν μαντινάδες ,

να μείνουν να θυμίζουνε αυτούς τους αρχοντάδες 

δεν είναι μόνο άρχοντας ,αυτός που έχει πλούτη ,

μα ειν΄κι αυτός που έχει ψυχή και βγάζει ενα τραγούδι ,

μα θες και τα παράπονα σε στίχο να κλειδώσει 

και με τη μελωδία σου τον κόσμο να ξεδώσει 

Φαίνετε δεν τους άφησαν εκεί ψηλά στον Αδη,

 να παίξουν με τη λύρα τους ο χάρος να πεθάνει,

 ο χάρος δε θα άντεχε την κοντυλιά να νιώσει 

φοβούμενος μη ξεχαστεί και τα όπλα παραδώσει 

Την κοντυλιά του Σκορδαλού εζήλεψαν τ΄αηδόνια

 και έπιασαν τον χάροντα και του βάλαν τα λόγια 

για τον Ξυλούρη ανε πεις τον άγγελο της Κρήτης

 οι αετοί τον ζήλεψαν που ζουν στον Ψηλορείτη

 μα είναι κι άλλοι αρκετοί αυτοί που έχουν φύγει 

κι έχει φτωχύνει το νησί απου το λένε Κρήτη 

μα η Κρήτη ειναί δυνατή μα και φτωχή συγχρόνως 

γιατί πολλά πολύτιμα της αφαιρεί ο χρόνος 

αφου είσαι όμως δυνατή...εσύ θα ανακτήσεις 

και ολα τα πολύτιμα θα ξαναποχτήσεις

Εσυ΄σαι αορήτισσα ,δε σε τρομάζουν χιόνια

 θεριεύει η περηφάνεια σου, όσο παιρνούν τα χρόνια 

Κρήτη μου λεβεντόκορμη, μάνα λεβεντογέννα

 των μερακλήδων αναπνοιά της μαντινάδας πένα!!!!!

 Ποπη Νταβιγλακη 2012