Μαντινάδες Μανώλη Κρητικόπουλου

2014-05-03 22:58

 

 

Κατέχω το πως μ'αγαπάς..μα ινάτι βγάνει μάτι...
Και κόψ' το πριν γενώ πληγή...κι εσύ του χθές κομμάτι...

Μανώλης Κρητικόπουλος
 
Στο θάνατο μου ανε φανείς...
τα μάθια σου μην τρέχουν...
Για θα παντίξεις συγγενοίς..
κι ανθρώπους που κατέχουν...
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
 
Ξυπνώ σκουπίζω δάκρυα...
και με το άχι θέτω...
Ζαέρι κι ανε ν-το μαθε...
κοντό εχάρηκε το...
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
 
 
Τα δυό μου χείλη σώκλειστο...
μνήμα σκοτεινιασμένο...
Κι είναι το γέλιο μου νεκρό...
μέσα καιρούς θαμμένο...
Εσφράγισαν τα χείλη μου...
σαν πλάκες του μνημάτου...
Μα δε σου γύρεψα ποτέ...
τσ'ευθύνες του κριμάτου...
Χώμα και σκόρπια κόκκαλα...
το γέλιο μου εγίνει...
Κι ούτε που συλογίστηκες...
πως έχεις την ευθύνη...
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
Εμε η καρδιά μου αγαπά...και σε κακιές δε μπαίνει...
Ετσα την έχω απο μικρή...ο ίδιος μαθημένη.
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
 
Στην πόρτα στέκει ο χωρισμός...
κι αυτά που ξέρεις άστα....
Σήκω ν'ανοίξεις 'γω'ι'σμέ...
κι εσύ καρδιά μου βάστα..
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
Ποιός σού πενε πως δυό καρδιές...
κακό 'ναι να 'ν' ορτάκι...
Και θάρεψες του κι έβαλες...
στον έρωντα διασάκι..
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
 
Μην μ'αγαπάς...γιατι κι εγώ..
 κι εσύ θα υποφέρεις...
δυό κόσμοι μας χωρίζουνε...
το ξέρω και το ξέρεις.
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
 
Δυο μοίρες με μοιράσανε...
κι εδώσανε μου προίκα...
δυο κόσμους ''εναν που θελα''...
''κι εναν αυτόν που βρήκα...
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
 
Άνθρωπος που δυό πρόσωπα...
φορεί και συχναλλάζει...
δε θεωρείται  άνθρωπος...
''απλα'' στσ' ανθρώπους ''μοιάζει''..
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
 
 
Φεύγεις και πίσω σου νεκρό...
αφήνεις τ'ονειρο μου...
Αυτό που σε μπεγέντιζε....
για μάνα των παιδιώ μου...
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
 
Κι ήντα πώς ήρθ' η γι' άνοιξη...
που σ'άλλο κόσμο μένω...
άλλης λοης χειμώνα ζω...
κι άλλη άνοιξη ανειμένω..
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
 
 
Τα μάθια που....''θα σκότωνες''....
να 'θελα τα πονέσουν....
έλα να ιδείς...''πως τά καμες''....
και πέ μου ανε σ'αρέσουν...
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
 
Σα θες να φύγεις σάλευε..
σα θες να μείνεις μείνε....
όμως...''τα σύρε ξέσυρε''...
κόψε γιατί ντροπή 'ναι...
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
 
 
''Εγω 'χω πάρει πρότυπα''....
'πο 'να κορμί ''αντρίκιο''....
και ζω ''με άλλους κώδικες''..
.''κι άλλες αρχές στο δίκιο''....
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
 
Σήκω καρδιά μου...''φέυγουμε''..
έχεις δεν έχεις δίκιο....
πάμε...''πριν πάρει την χαρά''
...δάκρυ να δεί ''αντρίκιο''..
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
 
 
Πάλι στο νού μου σ' έφερα...
κι αιτία είναι που 'δα...
σε μιά εικόνα ''το Χριστό''....
''και δίπλα τον Ιούδα''...

Μανώλης Κρητικόπουλος
 
ΕΣΥ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΕΚΡΙΝΕΣ....
''ΤΟ ΚΑΘΕ ΤΙ''.. ''ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΜΟΥ''..
ΤΩΡΑ ΠΩΣ ΝΟΙΩΘΕΙΣ ΠΟΥ ΓΙΝΕΣ...
''ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΓΙΑ ΠΕΣ ΜΟΥ''..
ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΡΗΤΙΚΟΠΟΥΛΟΣ
 
 
 
Φεύγω..κι ας ξέρω πως μπορεί...
''να πέσω του θανάτου''....
μα δε μπορώ και δίπλα σου...
να 'μαι...''του πεταμά του....
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
 
 
Για δέστε όλοι....''ένα φεγγάρι''....
το βγαλ' αποψ' ο ουρανός...
χερι ν'απλώσω...''θαρώ το φτάνω''...
''εγω'' του κόσμου ο πιο μικρός...
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
 
Αξίες παλαιού καιρού'''''....
'''που ξέφτισαν'''.... στηρίζω....
γιάυτό.. ''στα φέρσα μου'' συχνά..
 'πο τσ' άλλους ξεχωρίζω... 
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
 
 
Εγώ κι ο πόνος έχουμε...
φιλιά....δεμένη χρόνια...
για λίγο φεύγει μα γυρνά..
'''οπως τα χελιδόνια'''
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
 
 
Μακριά μου σ'ολες τσ'αγκαλιές....
ο πόνος θα σε πνίγει...
για θα σου φαίνονται ''μικρές'',....
και η αγάπη.... ''λίγη''..
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
 
 
Ανέβηκα 'σαι.....που 'λεγα......
ψηλή ' ναι ''ανάθεματο''....
''και 'δα κορφή για να σε δω''....
''ριχνω τα μάθια'' ''κατω''.
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
 
Να κάνεις και να λές πολλά...
κάτεχε... πως δε φτάνει...
''άλλα'' σε κάνουν ''ανθρωπο''...
π' ο νού σου δε τα βάνει...
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
Κάτεχω.....πως στην αγκαλιά.....
που μπαίνεις προσποιείσαι...
και μη μου λές είμαι ''καλά''....
γιατί ''καλά''...δεν είσαι....
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
 
Στο μπερεστέ του πελελού ...
μ'έφερες με το ναί σου...
π' απ' το βερέμι μιά τριχιά....
μ' είχεν ο διγαβρέ σου...
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
 
 
ΣΤΟ Μ-ΠΟΛΕΜΟ ΤΣΙ ΑΔΙΚΙΑΣ. . .
ΚΑΙ ΣΤΣ' ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΤΟ ΧΡΕΟΣ. . .
ΕΤΑΧΤΗΚΑ ΚΙ ΑΝΕ ΧΑΘΩ. . .
ΘΑ ΠΕΣΩ '''ΣΚΙΑΣ''' ΓΕΝΝΑΙΟΣ. .
 
ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΡΗΤΙΚΟΠΟΥΛΟΣ
 
 
Ποιά σιωπή καταπίνει τα λόγια μας...
ποιός καιρος μας ε-φέρνει βροχή...
τα κορίτσια λυπούμαι.. τ'αγόρια μας...
μ' ήντα ελπίδα θα βγούν στην ζωή...

Ποιός γκρεμίζει τα όνειρα...
Που 'χουν γίνει με κόπο...
ποιός στερεί την χαρά...
των γερόντω ανθρώπω...

Όλοι αυτοί που ορίζουν το μέλλον μας...
είν' οι ίδιοι εκείνοι ληστές...
που αντί να μας χτίσουν το αύριο...
μας γυρίζουν με πείσμα στο χτές...

Ποιά σιωπή καταπίνει τα λόγια μας...
ποιός καιρός μας ε-φέρνει βροχή...
τα κορίτσια λυπούμαι.. τ'αγόρια μας..
μ' ήντα ελπίδα θα βγούν στην ζωή..
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
 
 
Σα θα με πιασει η μοναξια...
κι η θεργιεμενη λυπη...
Ολα μου φαινουντ' ασκημα..
κι η ζηση κουφια κι αδεια..
Παραπονιαρηδες σκοποι..
ειν' της καρδιας οι χτυποι...
Κι εγω σκυφτος στην αφεντια...
του καημου μου αναδια...!!!
Δε μου μιλει μα μου κρατει...
τσι πικρες σου ρεγαλο...
Κι εγω στ' αρμαρι του μυαλου...
απου 'χει πια ρα'ι'σει...
Ανεχουμιζω θυμησες...
πολλες το διχως αλλο...
Να βρω το καμπαετι μου...
και να του δωσω λυση...!!!
Και κανω φυλλα και φτερα...
τσι σκεψης το κιταπι...
Μα λαθη που δεν εκαμα...
πως να τα βρω γραμμενα...
Κι ανε σκεφτω πως σ' ελεγα...
απ' οντε σε δα αγαπη...
Αναδακρυωνω και θωρω...
τα μαθια μου κλαμμενα...
 
Μανώλης Κρητικόπουλος
 
Επιμέλεια Αφιερώματος:Έρικα Τζαγκαράκη
 
 

Ετικέτες:

Πίσω