Μαντινάδες Ρίμες Θανάση Πατεράκη
2014-08-22 10:01
ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΣΕΡΝΕΤΑΙ Ο ΧΟΧΛΙΟΣ....ΠΑΝΤΑ ΧΟΧΛΙΟΣ ΘΑ ΜΕΝΕΙ..
ΚΑΙ ΣΕ ΨHΛΗ ΚΟΡΦΗ ΝΑ ΒΓΕΙ...ΠΟΤΕ ΜΗ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ.................
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΦΤΩΧΟΥΣ ΚΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ Ο ΘΕΟΣ....ΔΕΝ ΤΣΙ 'ΧΕΙ ΞΕΧΩΡΙΣΕΙ....
ΜΟΝΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ, ΕΚΑΜΕ ΔΙΚΙΑ ΚΡΙΣΗ.................
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΑΝΕ ΜΟΥ ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΟΙΡΑ ΜΟΥ...ΝΑ ΜΟΥ ΒΑΡΕΙ ΜΑΧΑΙΡΙ....
ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ' ΝΑΙ Η ΜΑΧΑΙΡΙΑ...ΑΠ 'ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΧΕΡΙ...........
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ' ΝΑΙ Η ΜΑΧΑΙΡΙΑ...ΑΠ 'ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΧΕΡΙ...........
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΕΓΩ ΤΗΝ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ, ΜΗ ΒΡΕΞΕΙ, ΚΑΙ ΜΗ ΣΤΑΞΕΙ.....
ΚΙ ΗΡΘΕΣ ΕΣΥ , ΚΙ ΕΓΙΝΗΚΕΣ.....Η ΑΦΟΡΜΗ ΝΑ ΚΛΑΨΕΙ......
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΚΙ ΗΡΘΕΣ ΕΣΥ , ΚΙ ΕΓΙΝΗΚΕΣ.....Η ΑΦΟΡΜΗ ΝΑ ΚΛΑΨΕΙ......
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΗ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΣ....ΣΑ ΔΕΙΣ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΧΑΜΑΙ........
ΚΙ ΑΜΑ ΤΟΝ ΔΕΙΣ ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΙ....ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΟΥ ΚΑΜΕ...
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΚΙ ΑΜΑ ΤΟΝ ΔΕΙΣ ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΙ....ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΟΥ ΚΑΜΕ...
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΑΠΟΨΕ.....ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΗ......ΕΠΡΟΒΑΛΕ Η ΣΕΛΗΝΗ......
ΚΙ ΩΣ ΑΚΟΥΣΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΟΥ...ΕΔΑΚΡΥΣΕ ΚΑΙ ΚΕΙΝΗ....
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΚΙ ΩΣ ΑΚΟΥΣΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΟΥ...ΕΔΑΚΡΥΣΕ ΚΑΙ ΚΕΙΝΗ....
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΜΟΙΡΑ ΜΟΥ......ΔΕ ΣΟΥ ΓΥΡΕΨΑ.....ΛΕΦΤΑ, ΜΟΥΔΕ ΠΑΛΑΘΙΑ...
ΜΑ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΩ ΜΙΑΝ ΑΥΓΗ..ΝΑ 'ΧΩ ΣΤΕΓΝΑ ΤΑ ΜΑΘΙΑ....
ΜΑ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΩ ΜΙΑΝ ΑΥΓΗ..ΝΑ 'ΧΩ ΣΤΕΓΝΑ ΤΑ ΜΑΘΙΑ....
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΩΡΕΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΓΚΑΛΙΑ....ΟΝΤΕ ΒΡΕΘΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ.......
ΘΑΡΩ ΠΩΣ ΚΑΝΩ ΒΟΛΙΤΑ....Σ 'ΤΣ 'ΑΥΛΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ..
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΘΑΡΩ ΠΩΣ ΚΑΝΩ ΒΟΛΙΤΑ....Σ 'ΤΣ 'ΑΥΛΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ..
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΜΟΙΑΖΕΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ Μ 'ΕΡΗΜΟ....ΧΩΡΙΟ ΧΩΡΙΣ ΚΟΠΕΛΙΑ......
ΜΕ ΓΗΤΟΝΕΙΑ ΠΟΥ ΡΗΜΑΞΕ....ΚΑΙ ΔΕ ΓΡΟΙΚΟΥΝΤΑΙ ΓΕΛΙΑ....
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΜΕ ΓΗΤΟΝΕΙΑ ΠΟΥ ΡΗΜΑΞΕ....ΚΑΙ ΔΕ ΓΡΟΙΚΟΥΝΤΑΙ ΓΕΛΙΑ....
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΕΙΣΑΙ ΤΣΗ ΡΟΔΑΥΓΗΣ ΤΟ ΦΩΣ....ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΑ Τ 'ΑΠΡΙΛΗ.......
ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ, ΚΑΙ ΤΣΗ ΧΑΡΑΣ Η ΠΥΛΗ ..........
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ, ΚΑΙ ΤΣΗ ΧΑΡΑΣ Η ΠΥΛΗ ..........
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΑΗΤΕ, ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙΣ Σ'ΤΣΙ ΚΟΡΦΕΣ....ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑΣΑΙ..
ΠΩΣ ΟΣΟ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΑΝΕΒΕΙΣ...ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΜΟΝΟΣ ΘΑ 'ΣΑΙ........
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΠΩΣ ΟΣΟ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΑΝΕΒΕΙΣ...ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΜΟΝΟΣ ΘΑ 'ΣΑΙ........
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΦΙΛΟΣ, ΘΑ ΠΕΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ....ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟ ΝΑ ΔΙΝΕΙΣ........
ΝΑ 'ΣΑΙ ΦΑΜΕΓΙΟΣ ΤΣ 'ΑΘΡΩΠΙΑΣ....ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ.....
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΝΑ 'ΣΑΙ ΦΑΜΕΓΙΟΣ ΤΣ 'ΑΘΡΩΠΙΑΣ....ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ.....
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΗΘΕΛΑ ΝΑ 'ΣΟΥΝΑ ΔΕΝΤΡΟ....ΚΑΙ ΝΑ 'ΜΑΙ ΤΟ ΚΛΑΔΙ ΣΟΥ.....
Γ Ι ΒΡΥΣΗ ΜΕ ΚΡΥΓΙΟ ΝΕΡΟ...ΚΕΡΑ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΣΟΥ..
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
Γ Ι ΒΡΥΣΗ ΜΕ ΚΡΥΓΙΟ ΝΕΡΟ...ΚΕΡΑ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΣΟΥ..
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΑΝΤΡΑΣ, ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΡΕΤΕΣ....ΚΑΙ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟΣ ΝΑ 'ΝΑΙ......
ΠΑΝΤΑ ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΑ ΤΣΗ ΤΙΜΗΣ....ΤΑ ΖΑΛΑ ΤΟΥ ΤΟΝ ΠΑΝΕ....
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΠΑΝΤΑ ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΑ ΤΣΗ ΤΙΜΗΣ....ΤΑ ΖΑΛΑ ΤΟΥ ΤΟΝ ΠΑΝΕ....
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΑΥΤΟΣ Π 'ΑΛΗΘΙΝΑ ΑΓΑΠΑ....ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΚΑΤΙ......
ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΟΤΑΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ, ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΜΟΝΟΠΑΤΙ....
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΟΤΑΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ, ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΜΟΝΟΠΑΤΙ....
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΧΙΛΙΕΣ ΧΑΡΕΣ ΑΠΛΟΧΕΡΑ, ΜΟΥ 'ΧΑΝΕ ΔΩΣΕΙ ΟΙ ΜΟΙΡΕΣ.....
ΜΑ ΗΡΘΕΣ ΜΟΝΟΚΟΠΑΝΙΑΣ....ΕΣΥ ΚΑΙ ΜΟΥ ΤΣΙ ΠΗΡΕΣ.......
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΜΑ ΗΡΘΕΣ ΜΟΝΟΚΟΠΑΝΙΑΣ....ΕΣΥ ΚΑΙ ΜΟΥ ΤΣΙ ΠΗΡΕΣ.......
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΞΑΦΝΟΥ Η ΔΟΞΑ ΕΔΑΚΡΥΣΕ ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΔΟΥΝ ΤΑ ΜΑΘΙΑ ΤΖΗ ΠΩΣ ΤΡΕΧΟΥΝΕ ΤΟ ΔΑΚΡΥ...
ΠΕΦΤΕΙ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΚΑΤΑ ΓΗΣ ΚΙ ΕΚΑΜΕ ΚΟΛΥΜΠΑΚΙ, ΤΟ ΚΟΛΥΜΠΑΚΙ ΕΠΛΕΙΣΙΑΝΕ ΚΑΙ ΜΠΗΚΕ Σ'ΕΝΑ ΡΥΑΚΙ...
ΤΟ ΡΥΑΚΙ ΕΞΕΤΕΛΕΨΕ ΜΙΑ ΛΙΜΝΗ ΑΓΙΑΣΜΕΝΗ ΝΑ ΠΙΝΟΥΝ ΑΠΟ'ΚΕΙΑ ΝΕΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΟΙ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΟΙ...
ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΗ ΤΟΥΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΑΝ ΤΥΧΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΑΣΟΥΝ ΝΑ'ΡΘΟΥΝ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥΤΟΝΕ ΝΑ ΠΙΟΥΝ ΝΑ ΞΕΔΙΨΑΣΟΥΝ...
ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΡΘΕΙ ΞΑΣΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΤΟ ΣΚΟΥΡΟ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗ ΒΑΔΙΣΟΥΝΕ ΤΗ ΣΤΡΑΤΑ ΤΩ ΜΟΥΣΟΥΡΩ...
ΓΙΑΤΙ ΤΣΗ ΔΟΞΑΣ ΤΟ ΝΕΡΟ ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΠΙΝΕΙ, Η ΘΥΜΗΣΗ ΤΟΥ ΑΦΘΑΡΤΗ ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ.........
(ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΛΑΘΥΡΟΣ ΚΙΣΑΜΟΥ, (28-8-1944). ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ)
ΠΑΝΤΕΡΜΟ ΚΟΥΣΤΟΓΕΡΑΚΟ , ΗΝΤΑ ΝΑ ΠΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ.....
ΠΟΥ ΤΑ 'ΔΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΤΑΧΙΝΗ..... ΤΑ ΣΠΙΘΙΑ ΣΟΥ ΚΑΜΜΕΝΑ...
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ..... ΔΕΝΤΡΟ ΧΩΡΙΣ ΞΕΡΑΔΙ ..................
ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΝΤΟΥΝΙΑ..... ΝΑ ΜΗ ΤΟΥ ΒΡΕΙΣ ΨΕΓΑΔΙ ......
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΝΤΟΥΝΙΑ..... ΝΑ ΜΗ ΤΟΥ ΒΡΕΙΣ ΨΕΓΑΔΙ ......
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΘΕ ΜΟΥ ...... ΕΣΥ ΠΟΥ ΔΑΚΡΥΣΕΣ .... ΤΣΗ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ ΤΗΝ ΩΡΑ ........
ΑΦΟΥ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ....... ΠΩΣ ΜΑΣ ΣΤΑΥΡΩΝΕΙΣ ΤΩΡΑ ......
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΑΦΟΥ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ....... ΠΩΣ ΜΑΣ ΣΤΑΥΡΩΝΕΙΣ ΤΩΡΑ ......
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΟΤΑΝ ΑΥΤΟ Π 'ΑΓΑΠΗΣΕΣ ..... ΤΟ ΔΕΙΣ ΣΤΗ ΓΗΣ ΘΡΟΥΛΙΔΙΑ ........
ΕΙΝΑΙ ΤΣΗ ΜΟΙΡΑΣ ΡΙΖΙΚΟ .... ΚΑΙ ΤΣΗ ΖΩΗΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ......
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΕΙΝΑΙ ΤΣΗ ΜΟΙΡΑΣ ΡΙΖΙΚΟ .... ΚΑΙ ΤΣΗ ΖΩΗΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ......
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΜΠΟΡΩ..... ΑΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ..... ΝΑ ΒΓΩ .... ΚΑΙ ΑΣ ΜΗ ΦΤΑΙΩ ......
ΚΙ ΑΣ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ....... ΘΥΜΑ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ .......
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΚΙ ΑΣ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ....... ΘΥΜΑ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ .......
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΚΑΘΕ ΠΟΥ Σ 'ΑΝΑΣΤΟΡΗΘΩ..... ΑΝΘΕ Τ 'ΑΠΡΙΛΟΜΑΗ ......
ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ ...... ΟΜΟΡΦΟΥΣ .... Ο ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΜΕ ΠΑΕΙ .....
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ ...... ΟΜΟΡΦΟΥΣ .... Ο ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΜΕ ΠΑΕΙ .....
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΠΟΙΑ ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ.... ΝΑ ΠΩ ΠΩΣ ΣΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ .....
ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑΣΕΜΙ ..... ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΣΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ .............
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΑΠΟΨΕ ...... ΕΘΕΚΑ ΓΛΥΚΑ...... ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩ.......
ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΑ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ...... ΑΣ ΜΗ ΞΑΝΑΓΙΑΓΕΙΡΩ ........
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΑ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ...... ΑΣ ΜΗ ΞΑΝΑΓΙΑΓΕΙΡΩ ........
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΘΕ ΜΟΥ ...... ΕΣΥ ΠΟΥ ΤΟ ΖΗΣΕΣ .... ΤΣΗ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ ΤΟ ΔΡΑΜΑ .......
ΟΠΟΥ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ Τ 'ΑΔΙΚΟ ..... ΓΙΑΝΤΑ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΠΡΑΜΑ ............
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΟΠΟΥ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ Τ 'ΑΔΙΚΟ ..... ΓΙΑΝΤΑ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΠΡΑΜΑ ............
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΜΠΟΡΕΙ....... ΝΑ ΕΙΣ ' ΑΛΑΡΓΟ ΜΟΥ ....... ΝΑ ΤΥΡΑΝΝΑΣ ΤΗ ΣΚΕΨΗ..........
ΜΑ ΕΙΣ ' ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ...... Η ΜΟΙΡΑ ΜΟΥ 'ΧΕΙ ΜΠΕΨΕΙ ..................
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΜΑ ΕΙΣ ' ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ...... Η ΜΟΙΡΑ ΜΟΥ 'ΧΕΙ ΜΠΕΨΕΙ ..................
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Τ ' ΟΝΕΙΡΟ ...... ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΩ .........
ΓΙΑ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΟΥ ΚΛΟΥΘΩ ...... Σ' ΤΣΙ ΤΟΠΟΥΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩ .........
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΓΙΑ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΟΥ ΚΛΟΥΘΩ ...... Σ' ΤΣΙ ΤΟΠΟΥΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩ .........
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΑΝ ....... ΠΡΙΝ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΖΩΗ .... ΥΠΑΡΧΕΙ, ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΙΔΑ .......
ΑΦΟΥ ΤΗΝΕ ΣΚΟΤΩΣΑΝΕ..... ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΜΑΣ ΕΛΠΙΔΑ .
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΑΝΤΡΑΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΡΕΤΕΣ ..... ΚΑΙ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟΣ ΝΑ' ΝΑΙ .....
ΠΑΝΤΑ ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΑ ΤΣΗ ΤΙΜΗΣ .... ΤΑ ΖΑΛΑ ΤΟΥ ΤΟΝ ΠΑΝΕ ......
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΜΟΛΥΒΟΣΚΕΠΑΣΤΕ ΟΥΡΑΝΕ ..... ΤΑ ΝΕΦΑΛΑ ΣΟΥ ΔΙΩΞΕ .....
ΝΑ ΒΡΕΙ Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΑ..... ΣΤ 'ΟΝΕΙΡΟ ΝΑ' ΡΘΕΙ ΑΠΟΨΕ .....
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΒΑΛΕ ΤΟ ΜΠΛΕ ΤΣΗ ΘΑΛΑΣΣΑΣ...... ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΣΗ ΦΥΣΗΣ .......
ΒΑΛΕ ΕΝΑ ΣΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ......ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΣΤΟΛΙΣΕΙΣ ................
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΒΑΛΕ ΕΝΑ ΣΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ......ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΣΤΟΛΙΣΕΙΣ ................
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΠΗΓΑΙΝΑΜΕ ...... ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΣ ΜΕΛΙ - ΓΑΛΑ ......
ΓΙΑΤ'ΗΣΟΥΝΕ ΤΣΗ ΔΙΜΟΥΡΓΙΑΣ ..... ΚΑΙ ΤΣΗ ΨΕΥΤΙΑΣ ΔΑΣΚΑΛΑ ..........
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΓΙΑΤ'ΗΣΟΥΝΕ ΤΣΗ ΔΙΜΟΥΡΓΙΑΣ ..... ΚΑΙ ΤΣΗ ΨΕΥΤΙΑΣ ΔΑΣΚΑΛΑ ..........
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ .... ΠΟΥ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΙΟΥ ..... ΕΜΟΙΑΖ'Η ΑΝΤΟΧΗ ΣΟΥ ......
ΜΟΥΔ 'Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΕ ...... ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΟΝΕΣΗ ΣΟΥ ........ ...........
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΜΟΥΔ 'Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΕ ...... ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΟΝΕΣΗ ΣΟΥ ........ ...........
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΔΕ ΜΟΥ ΛΕΣ...ΚΑΙ ΜΟΥ ΥΨΩΝΕΙΣ ΤΟΙΧΟΥΣ..
ΚΙ ΕΓΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΞΕΝΥΧΤΩ...ΦΩΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΡΑΦΩ ΣΤΙΧΟΥΣ.....
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΚΙ ΕΓΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΞΕΝΥΧΤΩ...ΦΩΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΡΑΦΩ ΣΤΙΧΟΥΣ.....
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΕΚΑΝΑ ΧΙΛΙΑ ΟΝΕΙΡΑ ..... ΜΕΣ ' ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ......
ΜΑ ΟΛΑ ΤΑ 'ΔΑ ΝΑΥΑΓΟΥΣ ..... ΝΑ ΚΟΛΥΜΠΟΥΝ ΣΤΟ ΔΑΚΡΥ ......
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΑ ...... ΜΑ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ......
ΓΙΑ ΚΕΙΝΟ ΟΤΙ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ, ΠΟΤΕΣ ΣΟΥ ΜΗ ΤΟ ΤΑΞΕΙΣ ......
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΗΡΘΕΣ ...... ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ ...... ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ......
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ....... ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ......
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΜΕ ΤΣΑΚΙΣΜΕΝΑ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ..... ΒΡΕΘΗΚΑ ΜΕΣ ' ΤΗ ΜΠΟΡΑ ....
ΚΙ ΟΜΩΣ ΤΑ ''ΠΡΕΠΕΙ'' ΤΣΗ ΖΩΗΣ ..... ΦΩΝΑΖΟΥΝΕ .... ΠΡΟΧΩΡΑ !!!!
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΠΟΤΕ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΠΑΧΕΙΑ ..... ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΜΗ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ .....
ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΛΕΝ ' ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΝΟΥΣ, ΟΣΑ ΔΕ ΛΕΝ 'ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ .....
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΤΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ ' ΝΑΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟ .... ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΒΗΣΜΕΝΟ ....
ΣΕ ΜΟΥΤΖΟΥΡΩΝΕΙ ΤΟ ΣΒΗΣΤΟ .... ΣΕ ΚΑΙΕΙ Τ ' ΑΝΑΜΜΕΝΟ .....
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΒΓΗΚΕ ΑΜΟΝΑΧΟ ...... ΣΤΟΥ ΒΡΑΧΟΥ ΤΗ ΣΧΙΣΜΑΔΑ ......
ΜΕ ΔΙΧΩΣ ΧΩΜΑ ΚΑΙ ΝΕΡΟ ..... ΑΞΙΖΕΙ ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ .....
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΛΕΙΠΕΙΣ ........ ΚΑΙ ΛΕΙΠΟΥΝ ΤΣΗ ΚΑΡΔΙΑΣ... ΟΙ ΠΙΟ ΓΕΡΟΙ ΤΣΗ ΧΤΥΠΟΙ ...
ΚΙ ΑΣ ΛΕΣ ΕΣΥ ΕΙΡΩΝΙΚΑ..... ΠΩΣ ΠΡΑΜΑ ΔΕ ΤΣΗ ΛΕΙΠΕΙ.....
Θανασης Πατερακης
ΑΝΤΡΑ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΕΣ ... ΚΙ Η ΣΤΑΘΕΡΗ ΣΟΥ ΓΝΩΜΗ ...
ΜΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ.... ΝΑ ΛΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΥΓΝΩΜΗ ....
Θανασης Πατερακης
ΜΙΚΙΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΣΗ ΖΩΗΣ.... ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΝΑ ΠΕΣΗ ΑΥΛΑΙΑ...
ΖΗΣΕ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΟΥ ΣΤΙΓΜΗ... ΣΑΝ ΝΑ 'ΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ....
Θανασης Πατερακης
ΚΙ ΗΝΤΑ ΠΩΣ ΗΡΘΕ ΑΝΟΙΞΗ... ΚΑΙ ΠΩΣ Ο ΗΛΙΟΣ ΛΙΑΖΕΙ...
ΑΦΟΥ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΣΟΥ, ΜΕΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΕ ΣΦΑΖΕΙ ...
Θανασης Πατερακης
ΤΑ ΠΙΟ ΓΛΥΚΑ ΜΟΥ ΟΝΕΙΡΑ .... ΕΙΝ 'ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ ....
ΜΑ Η ΣΚΕΨΗ ΕΙΝ' ΕΛΕΥΘΕΡΗ .... ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΕ ΣΕΝΑ ....
Θανασης Πατερακης
ΜΙΑ ΑΝΘΙΣΜΕΝΗ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ , ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΣΗ ΦΥΣΗΣ ..
ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ Σ 'ΕΜΠΕΨΕ Ο ΘΕΟΣ, ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΣΤΟΛΙΣΕΙΣ ...
Θανασης Πατερακης
ΚΑΘΕ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤ'ΑΓΚΑΛΙΑ.... ΟΝΤΕ ΒΡΕΘΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ...
ΘΑΡΡΩ ΠΩΣ ΚΑΝΩ ΒΟΛΙΤΕΣ , Σ 'ΤΣ ' ΑΥΛΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ...
Θανασης Πατερακης
ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ 1922
Μαύρη χρονιά και δίσεχτη ήσουν εικοσιδύο
μαύρη σελίδα έγραψες στου Έθνους το βιβλίο
Μαύρη αυγή ξημέρωσε ημέρα αποφράδα
η Μικρασία χάθηκε και βούρκωσ’ η Ελλάδα
Σε λίγο συμπληρώνουνται εννιά δεκαετίες
κι ακόμα ψάχνουνε να βρουν ποιες ήταν οι αιτίες
Οι "Σύμμαχοι της εποχής" σαν θεατές κοιτάζαν
την ώρα που σαν πρόβατα τσι Χρισιανούς εσφάζαν
Ευθύνες έχουνε πολλοί γι’ αυτή την προδοσία
για τη σφαγή που έγινε εις τη Μικρά Ασία
Όσο υπάρχουν Έλληνες στη μνήμη τους θα μείνει
η συμφορά που έπαθε τότε η Ρωμιοσύνη
Είναι πληγή τον τόπο σου παντοτινά ν’ αφήσεις
γιατί βαστά στα σπλάχνα του χιλιάδες αναμνήσεις
Ποτέ μου δε σας λησμονώ χώματα αγιασμένα
γιατί’ ναι των παππούδων μας κόκαλα εκεί θαμμένα
Σα δε μπορώ στο μνήμα τους ένα κερί ν’ ανάψω
με τη φτωχή τη μπένα μου ότι μπορώ θα γράψω
Να το διαβάζουν οι Ρωμιοί ούλοι μικροί μεγάλοι
ποτές να μη ξεχάσουνε τσι πράξες του Κεμάλη
Για κείνους που εζήσανε τη φρίκη του πολέμου
ένα μικρό μνημόσυνο θέλω να κάμω Θέ μου
Για κείνο δως μου φώτιση τα λόγια να ταιριάξω
με σεβασμό στη μνήμη τους χρέος τιμής να πράξω
Για κείνους που περάσανε πόνο και αγωνία
και ζήσανε από κοντά τέτοια γενοκτονία
Για κείνους που χαθήκανε μες τση φωτιάς τη μπόρα
και ζήσαν του ξεριζωμού και του χαμού την ώρα
Σ’ ούλους αυτούς που βίωσαν το πιο μεγάλο δράμα
και χάσαν σπίτια κι εδικούς και πλάνταξαν* στο κλάμα
Εικόνες απ’ το δράμα τους θέλω να περιγράψω
στη μνήμη όσων χάθηκαν ένα κερί ν’ ανάψω
Η Ιστορία γράφεται πολλές φορές με αίμα
μα τέθοια ανθρωποσφαγή θαρρώ πως είναι ψέμα
Παντού καπνός παντού φωτιές παντού κραυγές και δάκρυ
κι ήταν το αίμα ποταμός σ’ τση θάλασσας την άκρη
Χάναν οι μάνες τα παιδιά και τα παιδιά τσι μάνες
και δε ξαναγροικούνται μπλειό στη Σμύρνη οι καμπάνες
Άντρες, γυναίκες, κοπελιές μωρά παιδιά και γέροι
κανένα δε λυπήθηκε του Τούρκου το μαχαίρι
Μες του πολέμου τον καπνό μες τση φωτιάς τη ζάλη
όσους επιάσαν τσί σφαξαν οι Τσέτες του Κεμάλη
Δεν έμεινε καμπαναριό δεν έμειν’ εκκλησία
δεν έμειν’ ένας Χρισιανός εις τη Μικρά Ασία
Μέσα σ’ τσι βάρκες μπαίνανε μα κείνες εβουλιάζαν
κι όσους επιάναν οι οχθροί σα τα ωζά* τσι σφάζαν
Εκείνοι που γλιτώσανε πάντα θα το θυμούνται
γενιές, γενιές τα πάθη τους με πίκρα θα δηγούνται
Ξεριζωμένοι Έλληνες με το σταυρό στον ώμο
που άθελα τους πήρανε τση προσφυγιάς το δρόμο
Με λιγοστά υπάρχοντα, με τραύματα στο στήθος
που κουβαλούσαν αθρωπιά, πολιτισμό και ήθος
Ξεριζωμένοι Χρισιανοί, αγνοί Μικρασιάτες
το βάρος του ξεριζωμού εσήκωσαν σ’ τσι πλάτες
Και ξαφνικά βρεθήκανε ξένοι χωρίς πατρίδα
σαν το πουλί που βρίσκεται μέσα στη καταιγίδα
Σε άλλους τόπους φτάσανε με τη ψυχή στο στόμα
και με το αίμα τση καρδιάς επότισαν το χώμα
Την αγκαλιά σου άνοιξες σα στοργική μητέρα
και τα παιδιά σου έπιασες Πατρίδα’ που τη χέρα
Στο χώμα της Μητέρας γης φύτεψαν την ελπίδα
μα το μυαλό τους το’ χανε στην πρώτη τους πατρίδα
Γεννήτρα του πολιτισμού ήσουν Μικρά Ασία
και τα παιδιά σου είχανε αισθήματα κι αξία
Στη φτώχεια, στην ανέχεια ζούσαν τα πρώτα χρόνια
μα ξαναχτίσανε φωλιά όπως τα χελιδόνια
Εξαναχτίσανε φωλιά με τέχνη και με κόπο
και γίνανε παράδειγμα των αλλωνών ανθρώπω
Κάμαν καινούριες φαμελιές με του Χριστού τη χάρη
και τη πατρίδα είχανε στο νου προσκυνητάρι
Και αν περάσαν οι καιροί και αν αλλάξαν τόπους
θυμούνται την πατρίδα τους και τσι νεκρούς αθρώπους
Κι η θύμηση τους τακτικά τους πάει στα χωριά τους
εκειά που ζούσαν άρχοντες μες τα νοικοκεριά τους
Μα δίνει δύναμ’ ο Θεός σ’ ούλους τσι πληγωμένους
δίνει και σ’ τσι ανήμπορους και σ’ τσι κυνηγημένους
Δύναμη και υπομονή και στη καρδιά ελπίδες
γι’ αυτό ποτέ δε λησμονούν τσ’ αλύτρωτες πατρίδες
Αφού τσι ρίζες του δεντρού αν κόψεις θ’ αρρωστήσει
γι αυτό κανείς τη θύμηση δε πρέπει να τη σβήσει
Σε μια σελίδα σκοτεινή και αιματοβαμμένη
πάντα θα στέκει’ σκέψη μας θολή και πικραμένη
Σ’ ούλους αυτούς που κείτουνται εκεί στην Ιωνία
ας παραμείνει μνήμη τους στο κόσμο αιωνία
Και μια ευχή στη Παναγιά όλοι μαζί ας πούμε
αυτούς τσι τόπους λεύτερους μια μέρα να τσι δούμε
Τα χώματα τα ιερά τα πατρογονικά μας
πάλι με χρόνια με καιρούς να γίνουνε δικά μας
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΤΙΧΟΥΡΓΩΝ Ν. ΧΑΝΙΩΝ
Μαύρη χρονιά και δίσεχτη ήσουν εικοσιδύο
μαύρη σελίδα έγραψες στου Έθνους το βιβλίο
Μαύρη αυγή ξημέρωσε ημέρα αποφράδα
η Μικρασία χάθηκε και βούρκωσ’ η Ελλάδα
Σε λίγο συμπληρώνουνται εννιά δεκαετίες
κι ακόμα ψάχνουνε να βρουν ποιες ήταν οι αιτίες
Οι "Σύμμαχοι της εποχής" σαν θεατές κοιτάζαν
την ώρα που σαν πρόβατα τσι Χρισιανούς εσφάζαν
Ευθύνες έχουνε πολλοί γι’ αυτή την προδοσία
για τη σφαγή που έγινε εις τη Μικρά Ασία
Όσο υπάρχουν Έλληνες στη μνήμη τους θα μείνει
η συμφορά που έπαθε τότε η Ρωμιοσύνη
Είναι πληγή τον τόπο σου παντοτινά ν’ αφήσεις
γιατί βαστά στα σπλάχνα του χιλιάδες αναμνήσεις
Ποτέ μου δε σας λησμονώ χώματα αγιασμένα
γιατί’ ναι των παππούδων μας κόκαλα εκεί θαμμένα
Σα δε μπορώ στο μνήμα τους ένα κερί ν’ ανάψω
με τη φτωχή τη μπένα μου ότι μπορώ θα γράψω
Να το διαβάζουν οι Ρωμιοί ούλοι μικροί μεγάλοι
ποτές να μη ξεχάσουνε τσι πράξες του Κεμάλη
Για κείνους που εζήσανε τη φρίκη του πολέμου
ένα μικρό μνημόσυνο θέλω να κάμω Θέ μου
Για κείνο δως μου φώτιση τα λόγια να ταιριάξω
με σεβασμό στη μνήμη τους χρέος τιμής να πράξω
Για κείνους που περάσανε πόνο και αγωνία
και ζήσανε από κοντά τέτοια γενοκτονία
Για κείνους που χαθήκανε μες τση φωτιάς τη μπόρα
και ζήσαν του ξεριζωμού και του χαμού την ώρα
Σ’ ούλους αυτούς που βίωσαν το πιο μεγάλο δράμα
και χάσαν σπίτια κι εδικούς και πλάνταξαν* στο κλάμα
Εικόνες απ’ το δράμα τους θέλω να περιγράψω
στη μνήμη όσων χάθηκαν ένα κερί ν’ ανάψω
Η Ιστορία γράφεται πολλές φορές με αίμα
μα τέθοια ανθρωποσφαγή θαρρώ πως είναι ψέμα
Παντού καπνός παντού φωτιές παντού κραυγές και δάκρυ
κι ήταν το αίμα ποταμός σ’ τση θάλασσας την άκρη
Χάναν οι μάνες τα παιδιά και τα παιδιά τσι μάνες
και δε ξαναγροικούνται μπλειό στη Σμύρνη οι καμπάνες
Άντρες, γυναίκες, κοπελιές μωρά παιδιά και γέροι
κανένα δε λυπήθηκε του Τούρκου το μαχαίρι
Μες του πολέμου τον καπνό μες τση φωτιάς τη ζάλη
όσους επιάσαν τσί σφαξαν οι Τσέτες του Κεμάλη
Δεν έμεινε καμπαναριό δεν έμειν’ εκκλησία
δεν έμειν’ ένας Χρισιανός εις τη Μικρά Ασία
Μέσα σ’ τσι βάρκες μπαίνανε μα κείνες εβουλιάζαν
κι όσους επιάναν οι οχθροί σα τα ωζά* τσι σφάζαν
Εκείνοι που γλιτώσανε πάντα θα το θυμούνται
γενιές, γενιές τα πάθη τους με πίκρα θα δηγούνται
Ξεριζωμένοι Έλληνες με το σταυρό στον ώμο
που άθελα τους πήρανε τση προσφυγιάς το δρόμο
Με λιγοστά υπάρχοντα, με τραύματα στο στήθος
που κουβαλούσαν αθρωπιά, πολιτισμό και ήθος
Ξεριζωμένοι Χρισιανοί, αγνοί Μικρασιάτες
το βάρος του ξεριζωμού εσήκωσαν σ’ τσι πλάτες
Και ξαφνικά βρεθήκανε ξένοι χωρίς πατρίδα
σαν το πουλί που βρίσκεται μέσα στη καταιγίδα
Σε άλλους τόπους φτάσανε με τη ψυχή στο στόμα
και με το αίμα τση καρδιάς επότισαν το χώμα
Την αγκαλιά σου άνοιξες σα στοργική μητέρα
και τα παιδιά σου έπιασες Πατρίδα’ που τη χέρα
Στο χώμα της Μητέρας γης φύτεψαν την ελπίδα
μα το μυαλό τους το’ χανε στην πρώτη τους πατρίδα
Γεννήτρα του πολιτισμού ήσουν Μικρά Ασία
και τα παιδιά σου είχανε αισθήματα κι αξία
Στη φτώχεια, στην ανέχεια ζούσαν τα πρώτα χρόνια
μα ξαναχτίσανε φωλιά όπως τα χελιδόνια
Εξαναχτίσανε φωλιά με τέχνη και με κόπο
και γίνανε παράδειγμα των αλλωνών ανθρώπω
Κάμαν καινούριες φαμελιές με του Χριστού τη χάρη
και τη πατρίδα είχανε στο νου προσκυνητάρι
Και αν περάσαν οι καιροί και αν αλλάξαν τόπους
θυμούνται την πατρίδα τους και τσι νεκρούς αθρώπους
Κι η θύμηση τους τακτικά τους πάει στα χωριά τους
εκειά που ζούσαν άρχοντες μες τα νοικοκεριά τους
Μα δίνει δύναμ’ ο Θεός σ’ ούλους τσι πληγωμένους
δίνει και σ’ τσι ανήμπορους και σ’ τσι κυνηγημένους
Δύναμη και υπομονή και στη καρδιά ελπίδες
γι’ αυτό ποτέ δε λησμονούν τσ’ αλύτρωτες πατρίδες
Αφού τσι ρίζες του δεντρού αν κόψεις θ’ αρρωστήσει
γι αυτό κανείς τη θύμηση δε πρέπει να τη σβήσει
Σε μια σελίδα σκοτεινή και αιματοβαμμένη
πάντα θα στέκει’ σκέψη μας θολή και πικραμένη
Σ’ ούλους αυτούς που κείτουνται εκεί στην Ιωνία
ας παραμείνει μνήμη τους στο κόσμο αιωνία
Και μια ευχή στη Παναγιά όλοι μαζί ας πούμε
αυτούς τσι τόπους λεύτερους μια μέρα να τσι δούμε
Τα χώματα τα ιερά τα πατρογονικά μας
πάλι με χρόνια με καιρούς να γίνουνε δικά μας
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΤΙΧΟΥΡΓΩΝ Ν. ΧΑΝΙΩΝ
Επιμέλεια Αφιερώματος:Έρικα Τζαγκαράκη