Μεγάλη αγαπημένη ... του Γιώργη Ραπτάκη

"ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ"

Εχει ο λογισμός, στιγμές... Που δε τονε κοντράρεις
Δεν εισ' εσυ αφέντης του.... Δε τονε κουμαντάρεις....
Σε παίρνει απο το τίποτα, που ζεις τη κάθε μέρα
Σα το κοπέλι το μικρό, απο τη μιά σου χέρα....
Και... Σε λαλεί στο παρελθόν, π' αθιβολή το λένε....
Εκείνοι οι... Κατεχάριδες.... Που ολα τα κατένε....
Ετσά κι εμένα μ' έπηρε... Κι ακάτεχο με βρήκε....
Μου ξύπνησε παλιό καιρό... Στσ' αγκάλες σου σαν μπήκε...
Και το ' κάμε (λόγω τιμής) χωρίς να τ' ανειμένω....
Σ' εμένα..... Που χατήρι του.... Δεν του είχα χαλασμένο..
Και μου 'φερε στα μάθια μου, ενα παλιό σεφέρι.... 
Τότε... Που κάναμ' όνειρα... Πως θα γενούμε ταίρι...
Κι ύστερα... Το 'δωσε ο Θεός και το 'δαμε στη πράξη...
Λιμάνι βρήκε ο γεις τ' αλλού, την αγκαλιά... Ν' αράξει!!!!! 
Κι ο ουρανός τσ' αγάπης μας, με "σ' αγαπώ" γεμίζει....
Κάθε στιγμή που ο γεις τ' αλλού, το βλέμμα αντυκρίζει...
Κι εν' οι στιγμές μας εύκολες και δύσκολες αντάμα...
Και πάντα συνοδεύονται.... με γέλιο και με κλάμα...
Ετσα 'ναι (λένε) τση ζωήςς, τα σχέδια βγαρμένα...
Μ' εσένα να πορεύγομαι... Κι εσυ... Μαζι μ' εμένα...
Κι ομως.... Υπάρχουνε στιγμές, απου αναρωτιούμαι...
Αν τελικά, εμεις οι δυό.... έπρεπε να βρεθούμε.....
Κι ακόμη δε συνήθισα, κάτι να μασε δένει...
Φοβούμαι να σ' εμπιστευτώ... ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ!!!!!!