Πένθιμος σκοπός ... της Ειρήνης Χρυσοβαλάντη -Δρεττάκη

Πάω σε ξένες γειτονιές,κανείς να μη με ξέρει...
που δεν υπάρχουνε αυτοί , που σφάζουν σαν μαχαίρι

Εκεί θα 'ξομολογηθώ , σ΄εκείνους τον καημό μου...
ίσως και ν'ακουστεί κραυγή μαζί με το λυγμό μου...

Πιάνω έναν πένθιμο σκοπό , δυο νότες ξεφτισμένες...
δυο λόγια , λέξεις της ψυχής , μα πολυκαιρισμένες....

Περνά διαβάτης με ρωτά, "ζητιάνε" τι γυρεύεις...
δεν είσαι από τον τόπο μας,για πες μου που πηγαίνεις

ακούω την κιθάρα σου , ακούω τον λυγμό σου...
κοιτώ το δάκρυ να κυλά , απ' το παράπονο σου...

Έλα και πες μου που πονείς , ποιός σ'έχει σημαδέψει
μαχαίρι πρέπει κουβαλείς , και σ έχουνε παιδέψει...

Δεν είμαι εδώ για ζητιανιά ,γυρεύω ηρεμία....
γι΄αυτό παίζει η κιθάρα μου , μη δίνεις σημασία...

Μεγάλο δίκιο ο λόγος σου , έχει για την ψυχή μου....
με πρόδωσε ο κόσμος μου , οι φίλοι κι οι δικοί μου...

Αγάπη εγώ δεν ένιωσα , και τρυφερό 'να χάδι...
μαχαίρι πάνω κουβαλώ , κι ένα βαθύ σημάδι....

Μα κάτσε ξένε μη μιλάς , άκου αν θες δυο λόγια ....
πικρό σκοπό απ' τσι νότες μου,του νου τα μοιρολόγια

Δε θα ξανάρθω κατα 'δώ , κάθε βραδυά αλλάζω....
σ΄ολο τον κοσμο τραγουδώ,μα μόνη μου πλαγιάζω...

Καλή σου νύχτα άγνωστε , κι ελπίζω να κρατήσεις....
μαζί με τσ'άλλες άλλη μια , του πόνου αναμνήσεις....

Χρυσοβαλαντη...Δρεττακη...
14/10/2014