Πόπη Νταβιγλάκη: Σαν παιδί δεν διάβαζα βιβλία… θυμάμαι μόνο ένα παραμύθι που μου διηγιόταν ο πατέρας μου… σαν έφηβη ξεκίνησα να διαβάζω …αυτογνωσίας ήταν τα περισσότερα…
2014-05-16 16:41
H Πόπη Νταβιγλάκη είναι μια δημιουργός με δικό της προσωπικό χρώμα
Το ύφος της ,εύκολα αναγνωρίσιμο απο τον καθένα
που έστω και λίγο την έχει μελετήσει
Πολλά υποσχόμενη μορφή στο χώρο της ποίησης και της πεζογραφίας!
Γράφει μαντινάδες ,στίχους,διηγήματα....
Στη παλέτα του ψυχικού της χρωματολόγιου θα χαθείς μέσα στη πληθώρα
των χρωμάτων και των συναισθημάτων που σου προκαλεί η γραφή της...
Όσοι την ξέρετε ,με αυτή την συνεντεύξη θα την μάθετε ακόμα πιο καλά...
Οσοι θα την γνωρίσετε μέσω αυτού του site είμαι σίγουρη οτι μέτα το τέλος
της ανάγνωσης...απλά θα την αναζητήσετε....
(Ερικα Τζαγκαράκη)
Κατερίνα Κορνελάκη: Πώς θα περιέγραφες τον τρόπο με τον οποίον γραφετε;
Πόσο υπεισέρχεται ο αυτοσχεδιασμός μέσα σ’ αυτόν;
Πόπη Νταβιγλάκη: Χμμ… πως θα περιέγραφα τον τρόπο γραφής μου…
κοίτα γράφω μαντινάδες… ρίμες ,ποίηση ,πεζά…
δεν καλύπτομαι με ένα είδος γραφής
για να σου δώσω συγκεκριμένη περιγραφή…
Eτσι λοιπόν θα στο περιγράψω ποιητικά…
"Κήπος συναισθημάτων..! "
Nομίζω αυτό ταιριάζει καλυτέρα…
όσο για τον αυτοσχεδιασμό βγαίνει αυθόρμητα…
αφού η γραφή και οποιαδήποτε μορφή τέχνης
λειτουργεί και ως ψυχοθεραπεία πολλές φορές…
Κατερίνα Κορνελάκη: Πιστεύεις οτι ο πόνος κατέχει υψηλή θέση
σε κάθε μορφή τέχνης;
Είναι απαραίτητο συστατικό για να
βγεί μιά καλή μαντινάδα λόγου χάρη;
Πόπη Νταβιγλάκη: Πιστεύω ότι οποιοδήποτε έντονο συναίσθημα,
μπορεί να γεννήσει,αριστουργηματικά έργα τέχνης…
Όχι μονάχα ο πόνος… απαραίτητο συστατικό
για να βγει μια καλή μαντινάδα είναι να έχεις
ευαισθησίες σαν άνθρωπος…
και το χάρισμα να διατυπώνεις όμορφα
τις σκέψεις σου επάνω στο χαρτί…
Ένας κενός άνθρωπος έχει και κενές σκέψεις…
δώς του μια κόλα χαρτί… πως θα τη γεμίσει…
το πολύ πολύ να δεις και μια μουτζούρα επάνω…
όμως ένας ακέραιος άνθρωπος…
και να μην έχει το χάρισμα της γραφής
θα στα ζωγραφίσει τα συναισθήματά του…
ελπίζω να μη σε μπέρδεψα..
Ερικα Τζαγκαρακη: Ποπη χρησιμοποιεις συχνα επιφωνηματα του τυπου ουπς,αμε,χμ...
θα ηθελα να μου πεις,δεν φοβασαι μην τυχόν
και με αυτο το τροπο αλλοιωθει το νοημα του κειμενου
και χασει τη σοβαροτητα του?
Πόπη Νταβιγλάκη: Όχι δε φοβάμαι…. δε νομίζω να κάνω κατάχρηση σε αυτά…
δεν τα χρησιμοποιώ παντού…
συνήθως στον πεζό λόγο και στα διηγήματα…
έχει κομμάτια που μαρτυρούν τη καθημερινότητά μου…
τα χρησιμοποιώ και στην ομιλία μου…
μου βγαίνουν αυθόρμητα…
Γι αυτό άλλωστε αναγνωρίζεις κατι δικό μου
ανάμεσα σε πολλά που μπορεί να διαβάσεις…
Δε θα γράψω μαντινάδα να βάλω μέσα ουπςς… ούτε ποίημα…
Κατερίνα Κορνελάκη: Αισθανομαι λιγο αμηχανα με τη παρακατω ερωτηση
αλλα Ποπη πες μου ...
Ειναι ο πιο εύκολος τρόπος για να εκφράσεις συναισθήματα;
Πόπη Νταβιγλάκη: Να μην αισθάνεσαι άσχημα …
Θα σου απαντήσω ειλικρινά…
δεν είναι εύκολος… αλλα ούτε και δυσκολος …
όταν είσαι εκφραστικός άνθρωπος είσαι …
δε σε κάνει η γραφή…
Νομίζω όμως πως η γραφή λειτουργεί πολλές φορές
σαν συμπλήρωμα…
Θα σου έχει τύχει να πεις ή να κάνεις κάτι…
και όμως όταν το σκεφτείς πάλι κάτι θα ήθελες να συμπληρώσεις…
κάτι ίσως να αφαιρέσεις …
που όμως δεν θέλεις αντίλογο πάνω σε αυτό…
Η γραφή εδώ λοιπόν λειτουργεί σαν το τζίνι της διευθέτησης …
σε βοηθάει να ξεθολώσεις το τοπίο…
όταν φυσικά απευθύνεσαι συγκεκριμένα…
που όμως δε γράφεις πάντα βιωματικά…
Ετσι δεν αντιπροσωπεύει όλες τις περιπτώσεις…
Κατερίνα Κορνελάκη: Εσυ σε προσωπικό επίπεδο είσαι αισιόδοξη;
Πόπη Νταβιγλάκη: Αμέε είμαι… τις 360 ημέρες το χρόνο…
Τις τέσσερις που μένουν της δίνω ρεπό…
Χαχα
Στα ρεπό της όμως μη με δεις……
Κατερίνα Κορνελάκη: Ποιες είναι οι προσδοκίες και τα όνειρα
που έχεις για το μέλλον;
Πόπη Νταβιγλάκη: Εμ εδώ σε θέλω…
τώρα άμα σου πω δεν προγραμματίζω το μέλλον…
Το μόνο που εύχομαι είναι…
να έχουμε καλή υγεία…
όλα τα άλλα καλοδεχούμενα…
μόνο αυτό με τρομάζει…
Κατερίνα Κορνελάκη: Σε εναν κοσμο που κυριαρχει η "εικόνα"
το διαβασμα μπορει να σε χαλαρωσει?
Πόπη Νταβιγλάκη: Και βέβαια μπορεί…
Και αυτό δε σου δημιουργεί εικόνες… ?
Εγώ το προτιμώ…
Κατερίνα Κορνελάκη: Η εκδοση ενος βιβλιου ειναι στα μελλοντικα σου σχεδια?
Πόπη Νταβιγλάκη: Αν ελεγα όχι θα ήταν ψέματα…
Ναι θα ήθελα να τυπωθούν οι σκέψεις μου…
Τωρα ποτε; θα δουμε…
Κατερίνα Κορνελάκη: Όταν ησουνα παιδι ποιο βιβλιο
ειχες αγαπησει πολύ και ποιόν συγγραφεα;
Πόπη Νταβιγλάκη: Σαν παιδί δεν διάβαζα βιβλία…
θυμάμαι μόνο ένα παραμύθι
που μου διηγιόταν ο πατέρας μου…
Σαν έφηβη ξεκίνησα να διαβάζω …
αυτογνωσίας ήταν τα περισσότερα…
Κατερίνα Κορνελάκη: Τι σου λένε οι δικοι σου άνθρωποι;
σε επηρεαζουν?
Πόπη Νταβιγλάκη: Οι δικοί μου άνθρωποι…
οι πολύ πολύ κοντινοί μου ναι με επηρεάζουν…
Με επηρεάζουν όλοι όσοι εκτιμώ…
οι υπόλοιποι μου είναι αδιάφοροι…
Έτσι και αλλως με στηρίζουν ξένοι για μένα άνθρωποι
δηλώνοντας μου τον θαυμασμό τους καθημερινά…
χωρίς να με γνωρίζουν προσωπικά…
Αυτούς πιστεύω… !
Κατερίνα Κορνελάκη: Αναρωτιεμαι...
Ποση διαφορα εχουν αυτα που γράφεις
απο την αληθινή σου ζωή;
Άλλες φορές μικρή διαφορα…και άλλες τεράστια…
Ερικα Τζαγκαράκη: Θα ήθελες να μελοποιηθούν κάποιοι στίχοι σου;
Αν ναι απο ποιούς καλλιτέχνες;
Πόπη Νταβιγλάκη: Ναι άμα μου ζητηθεί γιατι όχι…
θα χαρω πολύ…
τωρα από ποιους καλλιτέχνες, θαυμάζω αρκετούς…
και νεους και παλιούς…
δεν θα ηθελα να αναφέρω ονόματα…
Ερικα Τζαγκαράκη: Γράφεις πάρα πολλές ρίμες η αλήθεια είναι...
Τις προτιμάς απο τις μαντινάδες;
Πόπη Νταβιγλάκη: Κοίτα ότι γράφω με ευχαριστεί
δεν το προγραμματίζω…
είναι ότι μου βγει την προκειμένη στιγμή…
και τι θα με έχει προβληματίσει ίσως…
Ερικα Τζαγκαράκη: Πες μου την αγαπημένη σου ρίμα..
Πόπη Νταβιγλάκη: Αυτή η ρίμα έχει γραφτεί …
για ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο…
Και είναι μία από τις πολύ αγαπημένες μου..!
"Πιάσε τη Λύρα μερακλή..... και παίξε κοντύλια ζωής....
κι εσύ Μαντολινιέρη μου.... βάλε της χρώματα ψυχής.....
Λαούτο δώσε τον παλμό.... και δυνατό καν' τον σκοπό.....
σ' όλη τη γη να ακουστεί ....να φτάσει κάθε μισεμό...
και οι πονεμένοι όλης της γης... ενός λεπτού κάντε σιγή...
για όσους αγαπήσαμε.... και πάθους κάναμε πληγή...
Κι εσύ φεγγάρι του έρωτα... που είσαι ο ταξιδεύτης....
τα όνειρα ψάξε να βρεις... που ήταν αναπνοιά ζωής...
τη νύχτα βάψε τη μαβή ...ντύσου με φυλτισοστολή ....
κάμε γι' αυτά μια τελετή... και κλείστα σε επιστολή...
κι απόης κάμε μοιρασιά... στους αποστάτες της ζωής...
να 'χουν βραβείο ανταμοιβής.... για το ξεπούλημα ψυχής..."
Ερικα Τζαγκαράκη: Πεζογραφία...μικρά διηγήματα...
Σου αρέσει κι αυτό το είδος γραφής...
Πες μου γιατί;
Πόπη Νταβιγλάκη: Ναι..! μου αρέσει πάρα πολύ…
Γιατί με ταξιδεύει αυτό το είδος γραφής…
ξεχνιέμαι… μου δημιουργεί εικόνες ….
είναι παραμυθένιο το κόβω και το ράβω στα μέτρα μου …!
Ερικα Τζαγκαράκη: Νιώθεις την ανάγκη να ζητήσεις ένα συγγνωμη ?
Η να πεις ένα ευχαριστώ;
Θα μας πεις σε ποιους και γιατί;
Πόπη Νταβιγλάκη: Δεν ξέρω πως θα ακουστεί ή διαβαστει πιο σωστά…
Αλλά να… βλέπεις να χωράω πίσω από το δάχτυλο μου???
Δε νομίζω… Είμαι ειλικρινής και γενικά τελειομανής…
σε οτιδήποτε καταπιάνομαι…
έτσι λοιπόν δε μου αρέσει να αφήνω εκκρεμότητες…
το συγνώμη και το ευχαριστώ το λέω αμέσως
όταν θα αισθανθώ ότι πρέπει…
δεν νομίζω να μου έχει διαφύγει κάτι…
όμως θα πω ένα ευχαριστώ …
στους ανθρώπους που με στηρίζουν …
χωρίς να με γνωρίζουν αφού μου δίνετε
την ευκαιρία να το πω μέσον του site σας…
και ευχαριστώ επίσης και εσάς για αυτό…
Ερικα Τζαγκαράκη: Περιέγραψε μου την τωρινή σου κατάσταση
μέσω του πεζού λόγου..
Πόπη Νταβιγλάκη:" Άλλοι ξεχνιούνται και γαληνεύουν με τη θάλασσα….
Εγώ πάλι με τον ουρανό…
μπορεί η θάλασσα να σου ψιθυρίζει με τα κύματα….
Ο ουρανός όμως σε αγκαλιάζει με τη σιωπή του….
Σου χαρίζει άηχα μηνύματα…
με τα φιλντισένια του σύννεφα….
Σε ταξιδεύει στην ηρεμία ….
σαν εικονογραφημένο παραμύθι…
μοιάζει με το Θεό… που δε σε αγγίζει …
αλλά νιώθεις τη στοργή της αγκαλιάς του…"
Ερικα Τζαγκαράκη: Μία μαντινάδα θα ήθελα να βγάλεις τώρα'
ειδικά για το site μας "Η Ψυχή στη θέση της καρδιάς"
Πόπη Νταβιγλάκη: "Ψυχή στη θέση της καρδιάς δυο αξίες σε μια τάξη…..
Πες μου ποιος στην ανάγνωση …δε θα αναστενάξει….."
Κατερίνα Κορνελάκη-Ερικα Τζαγκαράκη:
Σε ευχαριστούμε για αυτή τη συνεντεύξη!
Καλή επιτυχία σε όλους τους τομείς
Της ζωής σου!
Πόπη Νταβιγλάκη: Εγώ σας ευχαριστώ πάρα πολύ…
και καλή επιτυχία σε ότι κάνετε από καρδιάς….
Συνέντευξη :Κατερίνα Κορνελάκη-Ερικα Τζαγκαράκη