Στίχοι Μαρίας Βογιατζάκη - Ντούζα

Πάνε μέρες που 'χεις φύγει 
κι όλα στάχτη γίνανε
λόγια, όρκοι κι υποσχέσεις
μόνο μ απομείνανε
πάνε μήνες που 'χεις φύγει
και δεν σ έχω δίπλα μου
να μοιράζεσαι τους φόβους 
και τα καρδιοχτύπια μου

Μα εμείς πονέσαμε καρδιά μου και αντέχουμε
και στης ζωής τις καταιγίδες κόντρα πάμε
κι όσο μας δέρνει ο βοριάς τόσο πεισμώνουμε
γιατί εμάθαμε ποτέ να μη λυγάμε
κι όσο μας δέρνει ο βοριάς τόσο πεισμώνουμε
γιατί εμάθαμε ποτέ να μη λυγάμε

πάνε μέρες που το δάκρυ
γίνηκ' αλμυρό ποτό
κι αν κοιμάμαι κι αν ξυπνάω
πάντα σε αναζητώ
πάνε μέρες πάνε μήνες
που ναι η μέρα νύχτα μου
κι αγαπώ ότι αγαπούσες
για να σ έχω δίπλα μου

Μα εμείς πονέσαμε καρδιά μου και αντέχουμε
και στης ζωής τις καταιγίδες κόντρα πάμε
κι όσο μας δέρνει ο βοριάς τόσο πεισμώνουμε
γιατί εμάθαμε ποτέ να μη λυγάμε
κι όσο μας δέρνει ο βοριάς τόσο πεισμώνουμε
γιατί εμάθαμε ποτέ να μη λυγάμε.

Νύχτα πλανεύτρα κι όμορφη σ αγάπησα πολύ
κάθε βραδιά τ αστέρια σου σαν το παιδί μετρούσα
μα τώρα π άλλαξε ο καιρός φοβάμαι σαν παιδί
γιατί δεν έχω πλάι μου, τα μάτια π αγαπούσα

Η νύχτα που αγάπησα, νύχτα δεν είσαι συ
εσύ είσαι πόνος και καημός και δεν σ αναγνωρίζω
Η νύχτα μου είχε όνειρα, φεγγάρι, ανατολή
μα εσύ σαι κατασκότεινη, με πνίγεις και δακρύζω, και δακρύζω

Μάγισσα νύχτα έκλεψες της μέρας την αυγή
του ήλιου μου την ομορφιά και τα όνειρα που είχα
κι όσο κι αν σε αγάπησα, σε μίσησα πολύ
γιατί μου πήρες τη χαρά, εσύ, μάγισσα νύχτα..

Η νύχτα που αγάπησα, νύχτα δεν είσαι συ
εσύ είσαι πόνος και καημός και δεν σ αναγνωρίζω
Η νύχτα μου είχε όνειρα, φεγγάρι, ανατολή
μα εσύ σαι κατασκότεινη, με πνίγεις και δακρύζω,

Σάββατο βράδυ, κι εγώ ρημάδι
στέκω στην πόρτα και καρτερώ
ένα σημάδι, αγάπης χάδι
που μου 'χει λείψει, από καιρό 

Μη ξημερώνεις Σάββατο, πονούν οι αναμνήσεις
γιατί Σαββάτο διάλεξες, να φύγεις να μ αφήσεις
κι εγώ τα Σάββατα μετρώ για να ξαναγυρίσεις

Σάββατο βράδυ κι εγώ ρημάδι
μετρώ τις ώρες τις μοναξιάς
γύρω σκοτάδι βαθύ πηγάδι
πνίγει ανάσες της καρδιάς

Μη ξημερώνεις Σάββατο, πονούν οι αναμνήσεις
γιατί Σαββάτο διάλεξες, να φύγεις να μ αφήσεις
κι εγώ τα Σάββατα μετρώ για να ξαναγυρίσεις

Μη ξημερώνεις Σάββατο, πονούν οι αναμνήσεις
γιατί Σαββάτο διάλεξες, να φύγεις να μ αφήσεις
κι εγώ τα Σάββατα μετρώ για να ξαναγυρίσεις !!

Άδειασε πάλι το πακέτο μου νωρίς
κι όπως με πνίγουν του καπνού τα δαχτυλίδια
από το πρώτο το τσιγάρο στο στερνό
μετρώ τις στάχτες της ζωής μου, αποκαΐδια

κάθε τσιγάρο μια ανάμνηση γλυκεία
κι όπως το πίνω με σκοτώνει ο καπνός του
κι ενώ το ξέρω δεν γυρίζουν τα παλιά
τα νοσταλγώ όπως ο τυφλός ψάχνει το φως του

σαν το τσιγάρο η ζωή μου όλη κάηκε
κάηκε και η αγάπη μου η μεγάλη
όσο το νοιώθω η καρδιά πως δε βαστά
όσο την κάνω τη φωτιά να καίει πάλι

σαν το τσιγάρο αναβουνε τα όνειρα
σαν το τσιγάρο καίγονται και σβήνουν
κι αδειάζει όπως το πακέτο κι η ζωή
όμως τα χνάρια της σημάδια μας αφήνουν

άδειασε πάλι το πακέτο μου ξανά
πέρασε κι άλλη μέρα μακρυά σου
μ ακόμα δεν μου έδειξε ο καπνός
το δρόμο που επήρε η καρδιά σου

ένα τσιγάρο είναι όλη η ζωή
π ανάβει, καίγεται κι αφήνει μόνο στάχτες
κι αν η αρχή είναι για όλους μαγική
στο τέλος πάντα μας πονούν οι αυταπάτες

σαν το τσιγάρο η ζωή μου όλη κάηκε
κάηκε και η αγάπη μου η μεγάλη
όσο το νοιώθω η καρδιά πως δε βαστά
όσο την κάνω τη φωτιά να καίει πάλι

σαν το τσιγάρο αναβουνε τα όνειρα
σαν το τσιγάρο καίγονται και σβήνουν
κι αδειάζει όπως το πακέτο κι η ζωή
όμως τα χνάρια της σημάδια μας αφήνουν

Δεν ηξερα αγαπη τι θα πει
και εμαθα να αγαπω κοντα σου
δεν ηξερε η καρδια μου να κτυπα
και εμαθε στους κτυπους της καρδιάς σου

Δως μου το χερι σου και παλι να πιαστω
εισ η αγαπη της ζωης μου η μεγαλη
και κανω ταμα, μια φορα αν θα σε δω
να κανω τη ζωη μου ολη χαλαλι
και κανω ταμα, μια φορα αν θα σε δω
να κανω τη ζωη μου ολη χαλαλι

Δεν ηξερα η αγαπη πως πονα
κι εμαθα να πονω στο χωρισμο της
δεν ηξερα σα φύγει μια ζωη
θα κλαιω εγω για δυο, για το χαμο της

Δως μου το χερι σου και παλι να πιαστω
εισ η αγαπη της ζωης μου η μεγαλη
και κανω ταμα, μια φορα αν θα σε δω
να κανω τη ζωη μου ολη χαλαλι
και κανω ταμα, μια φορα αν θα σε δω
να κανω τη ζωη μου ολη χαλαλι

Δως μου το χερι σου και παλι να πιαστω
εισ η αγαπη της ζωης μου η μεγαλη
και κανω ταμα, μια φορα αν θα σε δω
να κανω τη ζωη μου ολη χαλαλι
και κανω ταμα, μια φορα αν θα σε δω
να κανω τη ζωη μου ολη χαλαλι

Ερμηνεία :Iωάννα Κοδρα

Μουσική: Νίκος Μανδαράκης

Στίχοι:Μαρία Βογιατζάκη -Ντούζα

Ενα αγγελο δεν εχω δει ακομα
γιατι δεν πατουν οι αγγελοι στο χωμα
μα του δικο μου, αν και του λειπουν τα φτερα του
τον αγαπω και λενε Γιωργο τ ονομα του

Ο αγγελος μου, ο δικος μου, ο τιμωρος μου και o θεος μου
ηταν παντα διπλα μου
ελαμπε σαν το φεγγαρι και τ ονειρου το δοξαρι
φωτιζε την νυχτα μου

ο αγγελος μου, ο δικος μου, η ανασα κα το φως μου
ηταν το λιμανι μου
ηταν ανοιξης αγερι, τους χειμωνες, καλοκαιρι
στο σεργιανι μου

Ο αγγελος μου, ο δικος μου, ο τιμωρος μου και o θεος μου
τωρα ψαχνω, οπου βρεθω τον αγγελο μου
την αγαπη μου, το Γιωργο το δικο μου
κι αν τον δειτε, να του πειτε, οπου παω
εχω παντα τα φτερα του να πεταω

Ο αγγελος μου, ο δικος μου, ο τιμωρος μου και o θεος μου
ηταν παντα διπλα μου
ελαμπε σαν το φεγγαρι και τ ονειρου το δοξαρι
φωτιζε την νυχτα μου

ο αγγελος μου, ο δικος μου, η ανασα κα το φως μου
ηταν το λιμανι μου
ηταν ανοιξης αγερι, τους χειμωνες, καλοκαιρι
στο σεργιανι μου

Ο αγγελος μου, ο δικος μου, ο τιμωρος μου και o θεος μου