Ψυχών διάλογος.... Έρικα Τζαγκαράκη - Πόπη Νταβιγλάκη

 Όλα τελειώνουν κάποτε..... όλα έχουν ημερομηνία λήξης... οι φιλίες...οι έρωτες.... οι μεγάλες αγάπες.... τα άσβεστα μίση...... Όλα αντικαθίστανται... απο μιά καινούρια φιλία...ένα καινούριο έρωτα...μια καινούρια πιο δυνατή αγάπη...ένα ακόμα αβυσσαλέο μίσος......Όλα κάνουν το κύκλο τους.... ΦΕΥΓΕΙΣ μόνο...όταν δεις ότι έφτασε ο αντικαταστάτης σου.....Το βιβλίο σου έχει πολλές σελίδες...Πρέπει όλες να τις διάβασεις......Και κράτα μέσα στη ψυχή σου εκείνες τις σελίδες που σου έδωσαν τις πιο όμορφες εικόνες......... 

Έρικα Τζαγκαράκη

Όλα τελειώνουν κάποτε...λες ε? απόλυτο νόημα δεν μου αρέσουν οι λέξεις με απόλυτο νόημα....κρατώ το κάποτε...που μπορεί να είναι και "ΠΟΤΕ" αόριστο δηλαδή...εγώ έχω άλλη άποψη... νομίζω ότι όλα κατά καιρούς κοιμούνται και ξυπνούν...ανάλογα την εποχή που έχουμε στην ψυχή μας.... το βιβλίο της ζωής μας έχει πολλές σελίδες...έχεις δίκιο.....όμως με ένα αεράκι πολλές φορές και τα βιβλία ξεφυλλίζονται μόνα τους...το έχεις προσέξει?έτσι ακριβώς νομίζω ότι γίνεται και με το βιβλίο της ζωής...επίσης πιστεύω ότι η ζωή δεν έχει το σχήμα κύκλου αλλά σπείρας... και μάλιστα με πισωγυρίσματα...οι αναμνήσεις και τα όνειρα έχουν τον κύριο λόγο...το ίδιο θάρρος δίνουν και τα δυό...άσχημες όμορφες αναμνήσεις....πραγματοποιημένα μα και απραγματοποίητα όνειρα...νόημα ζωής ...η γεύση της το αλατοπίπερο που λένε....

Πόπη Νταβιγλάκη 

 Αλατοπίπερο….Μοσχοκάρυδο…πιπερόριζα…συνθετες λέξεις….Σύνθετες γεύσεις…Όχι…Σαν να μου λες να κοιτάξω το ποτήρι που με κέρασε η ζωή και ενώ είναι σχεδόν άδειο…εγώ να το ονομάσω μισογεμάτο αντί μισοάδειο… Μισογεμάτο ποτήρι με κρασί…Μισοάδειο φιλί… Όχι…Τα θέλω όλα..όλα η τίποτα..Δεν με συγκινούν τα μέτρια…Τα μέτρια με σκοτώνουν…Εγώ θα βάλω το κόμμα ,την παύση,τα θαυμαστικα..εγω θα βάλω τα εισαγωγικά ,τα αποσιωπητικά …την άνω και κάτω τελειά…την τελειά…Εγώ θα γράψω την εισαγωγή στο βιβλίο της ζωής μου και εγώ θα υπογράψω το τέλος του… και μετά θα πάω στο επόμενο…ετσι είναι αυτά……Ποσες φορες να ξαναδιαβασεις το ιδιο βιβλιο;Οσο καλο και να ναι;Ποσες φορες θα περιμένεις το τέλος …το ιδιο τελος..αυτό το τέλος που ηδη γνωρίζεις…..Βάλε το αγαπημένο σου βιβλίο στο σεντούκι της μνήμης σου…φύλαξε το στα ράφια της ψυχής σου…και άρχισε να διαβάζεις ένα καινουριο..Έχει τόσα πολλά να σου προσφέρει…Η Εμπειρία είναι το ήμισυ του παντός…Αν δεν τολμήσεις δεν θα κερδίσεις….

Ερικα τζαγκαράκη 

 Ε ναι λοιπόν…! Σύνθετες λέξεις…. σύνθετο νόημα… γιατί θα πρέπει να είναι όλα συγκεκριμένα? Γιατί θα πρέπει όλα να τα ελένχουμέ?γιατι να μην έχει λίγο τρέλα η ζωή μας….γιατί να μη δω το ποτήρι μου μισογεμάτο αντί μισοάδειο?μισογέμάτο θελω το ποτήρι της ζωής μου …. Και ας το πιώ μονορούφι…ανάλογα με τη δίψα μου…μου αρκεί που θα με ξεδιψάσει εκείνη τη στιγμή…κάποιες φορές θα με φτάσει κάποιες άλλες ίσως να διψάω ακόμα λίγο…τότε λοιπόν παω πίσω και αφού θυμηθώ ότι κάποτε ξεδίψασα….θα τα καταφέρω πάλι…αγώνας είναι η ζωή…και εγώ δεν έχω μάθει να παρετούμε…Εγώ μπάινω με τα μπούνια από την αρχή μέχρι το τέλος… Θυμάμαι ήττες θυμάμαι νίκες… μάχομαι για την νίκη …που όμως δε τη θεωρώ δεδομένη…που καταβάθος κάποιες φορές τη χαρίζω κιολας ….οχι γιατι είμαι μεγαλόψυχή όχι….αλλα γιατι εχω πάρει αλλα πιο σπουδαία πράγματα βαδίζοντας προς αυτήν…και επιλέγω έτσι να κρατήσω τη μαγία του ταξιδιόυ της…και όχι το έπαθλο…θέλω να έχω τον έλενχγο μέχρι εκεί που δε χάνω την αξιοπρέπεια και τις αρχές μου…όχι σε όλα…θα διαβάσω και θα ξαναδιαβάσω ένα βιβλίο αρκέτες φορές …τόσες όσες χρειαστέι…μέχρι να αποκομίσω καλά αυτό που με εχει εντυπώσιάσει σε αυτό….ο χρόνος όμως που θα σπάταλίσω αξίζει πάντα…θα φθαρθεί ίσως αλλα ποτέ δεν το πετώ…ποτέ θε θα έχει ημερομινία λήξης…η ημερομινία λήξης πιστωποιεί τον ΘΑΝΑΤΟ….το ΤΈΛΟΣ δηλαδή…Εγώ ‘όμως ότι αγγίξα και αγγίζω…θέλω να έχει το όνομα ζωή…..Συνέχεια δηλαδή….

Ποπη Νταβιγλάκη

 Ο Πιο δύσκολος αντιπαλος στη ζωη είναι μοναχα ο ευατος μας…Ισως γιατι νομιζουμε ότι τον ξερουμε πολύ καλα…ενώ εκεινος μας αιφνιδιαζει κάθε μέρα…Δεν συμβιβάζομαι…δεν υποχωρώ…δεν μ αρέσουν τα μέτρια…..Βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο αλλά δεν το αγγίζω…Δεν θέλω τίποτα λιγότερο από τα πάντα…Δεν χρειάζομαι τίποτα από αυτά που δεν μπορώ να έχω…Δεν αλλάζω…Δεν έχω ανάγκη να αρέσει σε κανέναν αυτό που είμαι…Δεν ζητάω τίποτα περισσότερο από όσο μπορώ να πάρω…κι αυτό δεν είναι εγωισμος..είναι τροπος ζωης…Η αξιοπρεπεια του κάθε ανθρωπου πηγάζει από τα βαθη της ψυχης του…Και αξιοπρεπεια είναι να σεβομαστε πρωτα από όλα τον ευατο μας….και τον ευατο μας τον σεβομαστε μονο όταν τον αγαπαμε και τον προστατευουμε από αδυναμους Γολιαθ που δειχνουν τη δυναμη τους σε ακομα δυνατοτερους Δαυιδ…..Παραμένω πιστή στα συναισθηματα μου…Εχω τον ελενχο σε κάθε ατοπημα μου…και βαζω ΧΙ σε ότι χαλαει  τη καρδια μου….Όλες οι σχέσεις κανουν τον κυκλο τους…τις ζυγιζεις…τις μετρας…σκεφτεσαι τι δινεις…τι παιρνεις…κανεις υποχωρησεις…συνχωρεις…ξανασυνχωρεις…δινεις ευκαιριες…εντοπιζεις τα λαθη σου…τα διορθωνεις…Περιμενεις…περιμενεις..περιμενεις…και όταν πια καταλαβεις ότι ματαια προσπαθουσες…ματαια περιμενες…ματαια επεμενες….απλα κλεινεις το κυκλο..κι ας πονας…Καλυτερα ένα τελος με πονο παρα ενας πονος διχως τελος…Ετσι δεν λενε?Ετσι θα ναι….

Ερικα Τζαγκαράκη

 Καλυτερα ένα τελος με πονο παρα ενας πονος διχως τελος…Ετσι δεν λενε? Ετσι θα ναι….λοιπόν εχεις ακούσει και το άλλο…..καλύτερα να στάζει παρά να κοπει….αυτο είπαν και καποιοι αλλοι πριν από εμάς….αρα σωστό και αυτό…. Ετσι λοιπόν που καταληγουμε?ο κάθε ενας από εμας είναι διαφορετικός….αρα διαφορετικές και οι απόψεις μας….και να σου πώ και κάτι…σκέψου ένα κόσμο με ιδιους ανθρώπους ….απο τη μορφή μεχρι το χαρακτήρα….ποσο βαρετός θα ήταν μπορείς να φανταστείς??δεν μπορω να σου πώ τι θα κανω πως θα συμπεριφερθώ τη σταση θα κρατήσω μεχρι να ερθει η στιγμή που θα αντιμετωπίσω την κατασταση κατάμουτρα….εχει τύχει και έχω συγχωρήσει….και εχει τυχει να μη συγχωρήσω σε κάτι παρόμοιο που έχει συμβει…παιζουν πολλα ρολο …..δεν μου αρέσει το απόλυτο…όμως θαυμάζω το ακέραιο….μου αρέσει το πλήρες….το ολόκληρο…..και για να γίνω πιο σαφής…μου αρεσει ότι έχει ψυχή ότι είναι αληθινό….και ας είναι και λίγο…και ας είναι και εις βάρος μου….και να υπάρχει και το αίσθημα της ευθύνης…ανθρωποι είμαστε όχι ρομπότ….ετσι λοιπόν καλοδεχούμενη η είσοδος καλοδεχούμενη και η έξοδος ανθρώπων από τη ζωή μας…. Ταξίδι μοιάζουν και οι σχέσεις…με ναύλα την υπομονη και την ανεκτικότητα…..ας φροντίσουμε λοιπόν να κρατάμε μόνο όμορφες στιγμές σαν ενθυμια…. ουτοσώστε να μην ξωμείνουμε σε κανένα ερημικό λιμάνι…κολυμπώντας στις τύψεις μας…..

Ποπη Νταβιγλακη