Αφιερωμένο στην Μητέρα μου - Ελευθέριος Ριτζάκης

Μάνα μιά λέξη μαγική,μιά μαγεμένη φράση
όσα κι αν δώσει δεν μπορεί κανείς να αγοράσει
Η πρώτη λέξη π' αρχινά κάθε παιδί να λέει
άμα πεινά,όντε διψά,άμα πονεί και κλαίει

Σε κάθε δύσκολη στιγμή,σε κάθε δυσκολία
πρώτα την μάνα σου ζητάς,μετά την Παναγία

Μάνα φωνάζεις σαν πονείς,μάνα κι όντε σκοντάψεις
και σ΄όλες τις ανάγκες σου την  μάνα θα φωνάξεις

Σαφή με πόνο στην καρδιά,και μέσα απ΄την ψυχή μου
δύο στιχάκια έγραψα στην μάνα την δική μου

που όταν ήμουν άρρωστος,δίπλα μου ξαγρυπνούσε
κι άμα πονούσα κι έκλαιγα,μαζί κι αυτή πονούσε
Και όταν είχα πυρετό ξενύχταγε το βράδυ
φάρμακο πιο καλύτερο το μητρικό της χάδι

Πάντα στον κάθε πόνο μου ερχότανε τρεχάτη
και με ρωτούσε που πονώ όλο στοργή γεμάτη

Πολλές φορές σε πίκρανα κι εσύ με συγχωρούσες
κακία δεν μου βάσταξες γιατί με αγαπούσες
Κουράστηκες και ίδρωσες τρία παιδιά να θρέψεις
απ' όντας μας εγέννησες μέχρι να μας παντρέψεις

Αποκατασταθήκαμε κι έκαμες τον σταύρο σου

και πήγες να ξεκουραστείς στο γεροντόσπιτο σου

Δεν ζήτησες ποτέ λεφτά,ούτε τα φαγητά μας

σαφή ποθούσες μάνα μου,μόνο την συντροφιά μας
Κι εμείς που σ΄αμελούσαμε από αδιαφορία
έβρισκε ο καθένας μας και μιά δικαιολογία

Όμως σ' αυτό το φταίξιμο ποιος έχει την ευθύνη
μόνο ο θεός από ψηλά ξέρει και θα μας κρίνει

Και κάτεχε ότι κανείς ποτέ δεν θα ξεχάσει
πως ήσουν μια αρχόντισσα,μάνα,σ'αυτή τη πλάση....

Αντάρτης 1.10.2016