Φώτης Παπαδάκης (παγκόσμιος πρωταθλητής εφήβων πάλης άμμου 2014) :Σήμερα ο Έλληνας αθλητής είναι παραμελημένος.Ξένος στην ίδια του την χώρα.Δεν φταίει η Ελλάδα μας προς θεού. Φταίμε όλοι εμείς διότι δεν βοηθάμε τον Έλληνα αθλητή ενώ έχουμε υποδομές, δεν τ
Φώτης Παπαδάκης,παγκόσμιος πρωταθλητής..της καρδιάς μας!
Ένα Ελληνόπουλο που μας έκανε υπερήφανους και που στο μέλλον θα μας χαρίσει
ακόμα περισσότερες συγκινήσεις.Ο αθλητισμός είναι ή ψυχή του και η πάλη
είναι η καρδιά του.Και κάπου ανάμεσα στην ψυχή και στην καρδιά,η λαχτάρα να χαρίσει
στην χώρα του λίγες στιγμές εθνικής υπερηφάνειας!
Εύχομαι στον Φώτη Παπαδάκη να υλοποιήσει τα όνειρα του,να πετύχει τους στόχους του
και να καταφέρει να προσθέσει τα δικά του πολύτιμα λιθαράκια στην ιστορία του
αθλητισμού της Ελλάδας μας.Όπως ακριβώς το έκανε και ο προπάππους του Γεώργιος Ζερβίνης
αρκετά χρόνια πριν.Φώτη Παπαδάκη,εύχομαι μία μέρα στο μέλλον κάποιο άλλο νεαρό παιδί
να αναφέρεται στο πρόσωπο σου με την ίδια περηφάνια που αναφέρεσαι εσύ στον προπάππου σου.
…Έρικα Τζαγκαράκη…
Καλή σας ανάγνωση
Φώτη καταρχήν να σε ευχαριστήσω που δέχτηκες να μου παραχωρήσεις αυτήν εδώ την διαδικτυακή συνέντευξη.
Θέλω να μου δώσεις ένα σύντομο βιογραφικό σου για να σε γνωρίσει καλύτερα το αναγνωστικό μας κοινό.
Εγώ σας ευχαριστώ, είναι τιμή μου Κυρία Έρικα.
Γεννήθηκα στο Παλαιό Φάληρο πριν 19.5 χρόνια. Η καταγωγή μου είναι από το Μεσοχωριό του Ηρακλείου, ένα χωριό στην αγκαλιά των Αστερούσιων, από την πλευρά του πατέρα μου Ιωάννη, και από την πλευρά της μητέρας μου Βασιλικής Ζερβίνη,η καταγωγή είναι από τους Σφακιανούς της Μήλου, απ’τα χωριά Τριοβασαλος και Φυροπόταμος .
Πως μπήκε ο αθλητισμός στην ζωή σου;
Γονίδια! Από μικρό παιδί, ο πατέρας μου με έβαλε στον αθλητισμό. Ξεκίνησα την κολύμβηση σε ένα ιστορικό σωματείο της ξενιτιάς τον Ε.Ν.Ο.Α.
(Ελληνοαιγυπτιώτες Αλεξάνδρειας καιρού πόρτ σαϊντ 1932) που εδρεύαν από το 1965 Αθήνα ,στο Παλαιό Φάληρο και μετέπειτα στον Άλιμο.
Εκεί έμεινα γύρω στα δέκα χρόνια και έμαθα όλα τα στυλ της κολύμβησης,αλλά παρότι είχα 33 δευτερόλεπτα στα 50 μέτρα ελεύθερο, το χαμηλό ύψος ,τις περισσότερες φορές με κρατούσε μακριά από τα μετάλλια.Αυτό για μένα ήταν άδικο. Έτσι μια μέρα είπα του πατέρα μου ότι σταματάω την κολύμβηση και θα γραφτώ στην πάλη,εκπλάγηκε,φοβήθηκε, αλλά με άφησε να πάω εκεί που ήθελα εγώ.Έτσι 12.5 χρονών γράφτηκα στον Άτλαντα Καλλιθέας, ένα ιστορικό σωματείο του 1931 που είχε μεγάλη σχέση με την οικογένεια μου όπως έμαθα αργότερα.
Ανήκεις στην νεότερη γενιά παλαιστών,κουβαλώντας όμως στις πλάτες σου ένα όνομα βαρύ σαν ιστορία,» Γεώργιος Ζερβίνης».
Τι συναισθήματα σου προκαλεί το γεγονός,ότι αυτός ο τεράστιος αθλητής της χώρας μας υπήρξε ο προπάππους σου;
Ναι,ο προπάππους μου, μέσα στην οικογένεια είναι μια θρυλική μορφή.Είναι τιμή μας και περηφάνια ότι καταγόμαστε από έναν τέτοιο άνθρωπο με τόσο φοβερή προσωπικότητα.Το να φτάσεις ή να ξεπεράσεις αυτά που έκανε, είναι λίγο δύσκολο ,διότι μιλάμε για διαφορετικές εποχές. Όμως, δεν παύει να είναι μια μορφή που μας προτρέπει για το καλύτερο, για το ήθος ,για την ευγενή άμιλλα και την προσφορά στο αθλητισμό, για όλους εμάς σήμερα, αλλά και για τα νέα παιδιά αύριο.
Ότι κάνουμε εμείς ,ότι καταφέρουμε ,πρέπει οι αυριανοί να μας ξεπεράσουν και να τους βοηθήσουμε εμείς σε αυτό.
Από εφημερίδα της εποχής.
Παγκόσμιος πρωταθλητής εφήβων πάλης λοιπόν.
Πόσο εύκολος ή πόσο δύσκολος ήταν ο δρόμος σου μέχρι να φτάσεις να είσαι παγκόσμιος πρωταθλητής;
Δεν ήταν καθόλου εύκολος, το αντίθετο είχε πολύ πόνο,αίμα και δάκρυα μέχρι να φέρω ένα κορμί από την κολύμβηση,σε αυτό που είναι τώρα.Το μόνο που μου έδωσε η κολύμβηση,πέρα από την υγεία μου,ήταν η μεγάλη αντοχή μου. Από “κει και ύστερα, έπρεπε να κάνω ένα κορμί ελαστικό,αλλά πέτρα και οι προπονήσεις μου ήταν διπλές έναντι των άλλων.Όλοι οι άλλοι ξεκίνησαν από 4 χρόνων μέχρι 8. Εγώ πήγα σχεδόν δεκατριών,για να φτάσω όλα αυτά τα παιδιά και να τα ξεπεράσω, έκανα διπλές προπονήσεις.Όταν έγινε το παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων πάλης άμμου στην Ελλάδα ήταν μια θαυμάσια ευκαιρία για εμένα.Στους εθνικούς αγώνες νίκησα τέσσερις αντιπάλους μου.Μπήκα στην εθνική ομάδα εφήβων 60 κιλών και έλαβα μέρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα εγκεκριμένο από την παγκόσμια ομοσπονδία FILA.Εκεί έδωσα άλλους τέσσερις αγώνες και με νίκη επί του Ρώσου πρωταθλητή Ζαχάρωφ,πήρα το χρυσό για την Ελλάδα. Όταν ανέβηκα στο βάθρο έψελνα τον εθνικό ύμνο και έκλαιγα.Αυτό δεν εξαγοράζετε με τίποτα. Η περηφάνια μου να βλέπω να σηκώνεται η σημαία μας, ψηλότερα από όλες.
ΑΤΛΑΣ,ερασιτεχνική αθλητική ομάδα ή το δεύτερο σπίτι σου;
Σίγουρα το σπίτι μου.Εκεί έχω δεύτερους γονείς μου,τους προπονητές μου,τον αρχιπροπονητή,παγκόσμιο πρωταθλητή, κύριο Παναγιώτη Καλαιτσίδη και τον καθηγητή βαλκανιονίκη κύριο Δημήτρη Ψωμά, που ήταν οι πρώτοι που με ανέλαβαν το 2008 και μου έμαθαν τα μυστικά της πάλης,και ο σημερινός προπονητής μου και παλιός αθλητής του Άτλα, ο τεχνίτης Χαράλαμπος Κεσανίδης,απο το 2013 και που μαζί το 2014,πήραμε εφτά χρυσά μετάλλια και το ένα παγκόσμιο.Μέντορες μου είναι οι παλιοί αθλητές του Άτλα, όπως ο παγκόσμιος πρωταθλητής Ηρακλής Δεσκουλίδης ,ο ολυμπιονίκης κύριος Γιώργος Χατζηιωαννίδης ,ο ολυμπιονίκης Μπάμπης Χολίδης, ο κύριος Σαμουρίδης (καπετάνιος). Όπως καταλαβαίνετε,ο Άτλας, διακατέχεται από το προσφυγικό στοιχείο του Πόντου. Αλλά και άλλες πατριαρχικές μορφές της πάλης, όπως ο θείος μου Παναγιώτης Αρκουδέας,ο χρυσός ολυμπιονίκης Στέλιος Μυγιάκης, ο δις ολυμπιονίκης Πέτρος Γαλακτόπουλος ,που με βράβευσε στα γραφεία της Ολυμπιακής επιτροπής για το παγκόσμιο.Μεγάλη τιμή για μένα. Τους ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου.
Ξέρω ότι η ζωή των αθλητών δεν είναι πάντα στρωμένη με ροδοπέταλα,και ότι στερούνται ακόμα και τις βασικές ανάγκες που έχουν σαν παιδιά,όπως το παιχνίδι,η ανεμελιά,οι βόλτες με τους φίλους και πολλά άλλα.Αξίζει τελικά να στερηθεί ένα παιδί όλες αυτές τις αυτονόητες μικρές χαρές για χάρη του αθλητισμού;
Μα και ο αθλητισμός είναι ένα παιχνίδι.Ποτέ δεν μου έλειψε κάτι παραπάνω από ότι στους άλλους,μου έδωσε την ευκαιρία να επισκεφτώ πολλές πόλεις της Ελλάδος,μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω πολλούς φίλους που όλοι τους σας διαβεβαιώ, είναι από τα καλύτερα ηθικά και πειθαρχημένα παιδιά,μου έδωσε την ευκαιρία μέσω της εθνικής ομάδας ,να επισκεφτώ πολλές πόλεις του εξωτερικού και να γνωρίσω ανθρώπους, κουλτούρες ,ήθη και έθιμα. Ναι αξίζει πράγματι ο αθλητισμός ,διότι ανακαλύπτεις άλλες μικρές χαρές παρόμοιες. Π.χ. τώρα υπηρετώ τον ελληνικό στρατό από το αθλητικό τμήμα των ενόπλων δυνάμεων το Α.Σ.Α.Ε.Δ. που πρόσφατα κατέβηκα στα 65 κιλά ελευθέρας πάλης στο στρατιωτικό πρωτάθλημα. Αυτή την στιγμή είμαι σε τρεις εθνικές ομάδες.Εθνική ανδρών,Εθνική εφήβων, Εθνική ενόπλων. Πέρσι ήμουν πάλι κάτι το αντίστοιχο.Πάλι σε τρεις εθνικές ομάδες. Αντρών, εφήβων, και εφήβων πάλης άμμου.Όλα αυτά σε γεμίζουν,σε χαροποιούν.
Έφτασες ποτέ στο σημείο να πεις «θα τα παρατήσω βρε αδελφέ» ;
Ναι μια φορά! χαχαχα ! Βγήκα δεύτερος και στεναχωρέθηκα.Είχα συνηθίσει βλέπετε από τους παμπαίδες μέχρι σήμερα τις πρώτες θέσεις ,τρεις στο παμπαίδων, δυο στο παίδων ,τρεις στους εφήβους ,και μια στο αντρών 17 χρονών πανελληνιονίκης στα 61 κιλά και πρώτος στο παγκόσμιο εφήβων…και αυτό δεν είναι καλό ,σε πιάνει το άγχος του πρώτου,και δουλεύει αντίστροφα.Όμως η αγάπη υπερίσχυσε.Κατάλαβα ότι αυτό ήταν κάτι για να με κάνει να ξυπνήσω και να δουλέψω περισσότερο.Στην πάλη δεν μπορείς να είσαι πάντα ψηλά.Και θα πέσεις αλλά και θα σηκωθείς.Έτσι φτιάχνονται χαρακτήρες,έτσι μάθαμε από τους παλιούς και εκείνοι από τους πιο παλιούς…
Τι από όλα όσα έχεις κάνει μέχρι σήμερα,σε κάνει να αισθάνεσαι περήφανος;
Όλα! Δεν μετανιώνω για τίποτα.Τα λάθη μου, οι νίκες μου, η απογοήτευση, η χαρά,η προσμονή για τον αγώνα, η ήττα.Όλα αυτά τα μικρά πραγματάκια που με κάνουν να νιώθω άνθρωπος.Είμαι περήφανος που ζω όλο αυτό το όνειρο.Είναι η ζωή μου.
Οι φίλοι και η οικογένεια σου σε στηρίζουν σ” αυτό που κάνεις,και πόσο μετράει η γνώμη τους για τις σημαντικές
αποφάσεις που θα πρέπει να πάρεις στην ζωή σου;
Μετράει πολύ αλλά στο τέλος αποφασίζω εγώ τι θα κάνω.Η ευθύνη βαραίνει εμένα και όχι αυτούς.Είναι όμως πολύ δύσκολο να προσπαθείς κόντρα στο κύμα και να πέφτεις μετά σε τοίχο.Σήμερα ο Έλληνας αθλητής είναι παραμελημένος.Ξένος στην ίδια του την χώρα.Δεν φταίει η Ελλάδα μας προς θεού. Φταίμε όλοι εμείς διότι δεν βοηθάμε τον Έλληνα αθλητή ενώ έχουμε υποδομές, δεν τον στηρίζουμε. Η οικογένεια μου με στηρίζει, οι φίλοι μου, οι συναθλητές μου, αλλά πιστέψτε με, σε διεθνές επίπεδο δεν φτάνει.Τα ίδια έλεγε και ο προπάππους μου και σήμερα μετά από 95 χρόνια, τα ίδια συμβαίνουν.Είναι ντροπή,θα μπορούσαμε να έχουμε 20 ολυμπιονίκες χρυσούς ,40 παγκόσμιους πρωταθλητές, 80 πρωταθλητές Ευρώπης,εκατοντάδες πρωταθλητές, εάν όχι χιλιάδες, και μιλώ μόνο για την πάλη, και κάποιοι που τους νοιάζουν μόνο οι καρέκλες και κάποιοι άλλοι να μην βρεθεί αθλητής να τους ξεπεράσει ,μαζί με τους ανάλγητους πολιτικούς θάβουν ότι το πιο ωραίο,αυτό που γεννήθηκε εδώ.Είναι ντροπή.
Θα σου λέω λέξεις και απο’σένα ,θέλω έναν αυθόρμητο χαρακτηρισμό,δίπλα απο κάθε λέξη που διαβάζεις.
Προπόνηση = κούραση
Βάρος = άγχος
Άσκηση = τελειότητα
Διατροφή = υγεία
Αγώνας = αγωνία
Μετάλλιο = νίκη
Κύπελλο = επιβράβευση
Πρωτάθλημα = χαρά
Χρήμα = αναγκαίο
Δόξα = ευχαρίστηση
Υγεία = το παν
Υστεροφημία = πράξεις
Ελλάδα = ομορφιά
Ποιο είναι το χάρισμα του να είσαι αθλητής;
Πρώτον έχεις την υγεία σου, νιώθεις ευχάριστα άνετα,ξεκούραστα,έχεις δύναμη,αντοχές,νιώθεις άξιος για πολλά πράγματα, νιώθεις χρήσιμος για την χώρα σου,την οικογένεια σου, για σένα τον ίδιο ,νιώθεις ότι ο κόσμος σου ανήκει,είσαι ένας μικρός θεός.
Για ποιόν λόγο θα εγκατέλειπες την πάλη και γενικότερα τον αθλητισμό;
Για κανέναν.Εκτός και εάν η πατρίδα μου, ή η οικογένεια μου κινδύνευε,και θα χρειαζόταν να την υποστηρίξω.Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο.
Αν για οποιοδήποτε λόγο,θα έπρεπε να αλλάξεις επάγγελμα,ποιο επάγγελμα θα ακολουθούσες;
Καταρχήν δεν κάνω κανένα επάγγελμα,απλά υπηρετώ την πατρίδα μου τους Έλληνες,και κάνω κάτι που μου αρέσει.Εάν όμως κάποτε ήθελα να κάνω κάποιο επάγγελμα σίγουρα θα ήταν με παιδιά που θα ήθελα να έχουν περισσότερες ευκαιρίες από εμένα και να δοξάσουν την χώρα μας,τον εαυτό τους και το ευγενές άθλημα της πάλης.
Τι θα συμβούλευες ένα μικρό παιδί που θα ήθελε να ασχοληθεί με την πάλη;
Η πάλη είναι ένα σκληρό άθλημα.Φτιάχνει άντρες ,αλλά και γυναίκες ,πρέπει να έχεις πίστη ότι θα τα καταφέρεις,μην φοβηθείς και προχώρα μόνο μπροστά όσες φορές και εάν πέσεις να ξέρεις ότι άλλες τόσες θα σηκωθείς.Και μην ξεχνάς το μότο της πάλης.Κίνηση, κίνηση, κίνηση.
Αν με ένα μαγικό τρόπο γύριζες πίσω το χρόνο,και σου δινότανε η ευκαιρία να συναντήσεις τον προπάππο σου Γεώργιο Ζερβίνη
τι θα ζητούσες να μάθεις απο “κείνον και τι θα του έλεγες εσύ;
Θα του ζητούσα να μου δείξει κόλπα που τώρα πια δεν υπάρχουν διότι ο κάθε αθλητής τα κρατάγε για τον εαυτό του.Έχουμε βλέπεις πολύ εγωισμό στον πρωταθλητισμό, και θα του έλεγα: ο σπόρος που φύτεψες έπιασε και προχώρησε και έβγαλε καρπούς να’σαι περήφανος.
Τι κάνεις τον ελεύθερο χρόνο σου;
Αφιερώνω χρόνο στην κοπέλα μου,σε βόλτες, σε εξόδους ,βλέπω φίλους, φίλες ,εκτός αθλητισμού ,απλά έτσι τυχαίνει ,βλέπω τηλεόραση,έργα δράσης ή κωμωδίες ή ασχολούμαι με το διαδίκτυο για να μαθαίνω νέα ή να δίνω συνεντεύξεις χαχαχαχα !
Πες μου ορισμένα ονόματα παλαιστών που θαυμάζεις και που ίσως θα ήθελες κάποια μέρα να φτάσεις στο επίπεδο τους
Βέβαια πέραν του προπάππου μου και του άλλου κρητικού χρυσού Ολυμπιονίκη μας κύριου Στέλιου Μυγιάκη …στην σημερινή εποχή ,ενός άλλου πρόσφατως μακαρίτη του Μπέσικ Κουντούχοφ,του Σαϊτιεφ, του Καρελίν, του Σαντουλαεφ κ.α
Τι σε έχει εμποδίσει ο φόβος της αποτυχίας να κάνεις;
Περισσότερες νίκες,αλλά για να γίνει αυτό να φύγει αυτός ο φόβος, θέλω προετοιμασίες και διεθνή τουρνουά,που κοστίζουν πολλές χιλιάδες ευρώ.Ποιός έχει το θάρρος και την λεβεντιά να αγαπάει σήμερα την πάλη και να διαθέσει τόσα λεφτά.
Ποιες δραστηριότητες σε κάνουν να χάνεις την αίσθηση του χρόνου;
Το κολύμπι,οι ρακέτες, το μπάσκετ ,το ποδόσφαιρο,ένα καλό βιβλίο, ένα δυνατό έργο και οι αγώνες πάλης.
Ποιο είναι το νούμερο ένα πράγμα που θέλεις να επιτύχεις στα επόμενα 5 χρόνια;
Να γίνω ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ ,να εκπληρώσω ένα όνειρο και μια αδικία(Γιώργος Ζερβίνης),και να κάνω την χώρα μου περήφανη,γιατί άμα παλεύεις και μάχεσαι στο τέλος νικάς.Τέρμα η ηττοπάθεια σε αυτόν το λαό.
Τι είναι αυτό που έλεγες ότι δεν πρόκειται να κάνεις ποτέ, αλλά το έκανες;
Δεν υπάρχει κάτι.Συνήθως ότι λέω το κάνω.
Τι είναι αυτό που έμαθες πρόσφατα για τον εαυτό σου;
Ότι και μια γυναίκα μπορεί να σε ανεβάσει…χαχαχα
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζεις αυτή τη στιγμή;
Οι αγώνες που έρχονται μπροστά μου το 2016.
Για τι είσαι γνωστός στους φίλους σου και την οικογένεια σου;
Για τον αθλητισμό,ο παλαιστής,ο σεβαστικός ο ευγενής.Δεν είναι όμως κάτι που βγαίνει από την προσωπικότητα μου και μόνο.Όλα τα παιδιά στην πάλη είναι ευγενικά και σεβαστικά
Με μια λέξη, πως θα περιέγραφες την προσωπικότητα σου;
Εσωστρεφής
Τι είναι αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν για εσένα;
Τον αγώνα που κάνω για να δοξάσω την χώρα μου, τις ατελείωτες ,χιλιάδες ώρες προπονήσεως ,με κούραση ,ιδρώτα πόνο, αίμα ,για μερικά δευτερόλεπτα χαράς.
Ποια είναι μια πεποίθηση που έχεις με την οποία οι περισσότεροι άνθρωποι διαφωνούν;
Η χώρα μου καταστρέφεται από κακούς ανθρώπους.
Τι είναι αυτό που πραγματικά μισούσες όταν ήσουν μικρός, αλλά τώρα το απολαμβάνεις;
Το διάβασμα.
Κάνεις αυτό που πραγματικά πιστεύεις ή απλά συμβιβάζεσαι σε αυτό που κάνεις;
Και τα δυο. Έχω βαθιά την πεποίθηση ότι κάνω αυτό που πιστεύω,αλλά η αθλητική μου ζωή, και ας είμαι σε ατομικό άθλημα,εξαρτάται και από άλλους παράγοντες που με κάνουν κάποιες στιγμές να συμβιβάζομαι.
Φώτη σε ευχαριστώ που δέχτηκες να μιλήσουμε.Κλείνοντας θα ήθελα να σε ρωτήσω τι μήνυμα θα έστελνες σε μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων,
αν σου δινότανε αυτή η δυνατότητα.
Εγώ σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνατε κυρία Έρικα και είναι πολύ ωφέλιμο, άνθρωποι σαν εσάς με τέτοιο κύρος, να υποστηρίζουν τον αθλητισμό και να προβάλουν τους αθλητές του νησιού που γέννησε την πάλη και όχι μόνο.
Ένα μήνυμα έχω να δώσω σε όλους τους ανθρώπους… αντισταθείτε…αντισταθείτε σε όλους αυτούς που μας θέλουν μαλθακούς.Αντισταθείτε σε όλους αυτούς που θέλουν να μας αλλάξουν προς όφελος τους, αντισταθείτε και παλέψτε για την πατρίδα μας ,μέσα από όλα τα μετερίζια της ζωής, όπου και αν είστε, όπου κι αν βρίσκεστε….Εμείς οι Έλληνες δεν είμαστε τυχαίοι.Κάποιοι προσπαθούν να μας κάνουν να φανούμε άχρηστοι και ξοδεύουν πολύ χρόνο και κόπο.Ας δείξουμε στους πάντες ότι ξέρουμε να αντιστεκόμαστε μέσα από τον αθλητισμό, ξέρουμε να παλεύουμε και να νικάμε .Σας ευχαριστώ όλους ,να “στε καλά ,καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το 2016 για όλο το κόσμο. Ψηλά το κεφάλι Έλληνες.
Συνέντευξη:Έρικα Τζαγκαράκη