Κρίμας τσι χοχλιούς…του Αντώνη Κουκλινού - Σύγχρονη Κρητική Λαογραφία -

Νευριασμένος χτυπά τη (μ)πόρτα και χτυπά σα κάτω ο μπάρμπας, παρέα με το κολλητό ντου.
Εχτύπανε τη κατσούνα στα χόρτα, πέρα, πόδε, για να ξεσπάσει.
Θωρεί τονε ο γείτονας και ξεσπαθώνει το πειραχτήρι…

-Ίντα σου κάμανε οι απουράνοι μπάρμπα και τω σε κολάς με τη κατσούνα…δε σου φρουκούνται..?

-Κανόνισε να ντακάρω με τα σένα από δά κ’ ύστερα…σάλευγε να με ξεφορτωθείς…

Αρπαχτήκανε με τη γρά για το φαί…
Ήθελε να παρε’ί’σει με το κολλητό ντου και εγύρεψενε εκλεκτό μεζέ.
Εξετροχάλιαζε οψές τσι τροχάλους, να βρεί μνιά ψημαθιά χοχλιούς, να τσι βράσει,
για να πχιούνε τη ρακή ντως και πήγε η αχα’ί’ρευτη χωρίς να το νε ρωτήξει και τσι μαγέρεψενε στο τσικάλι με τα μάραθα.
Για κειονά το νε βαστούνε τα διαόλιά ντου. 
Και δε φτάνει απου του χάλασενε τη ν’ όρεξη και το παρεάκι, ξανοίγει να βγεί κι από πάνω…

-Ίντα γούζεσαι και κάνεις ετόσηνά βαβουρανιά, για μνιά χαχαλιά χοχλιούς…εμά.!! εμά δά…άλλους θα βρείς.

Δε το κάτεχα πως θελα κάμετε ζεύκι, να μου μπεκρουλιάζετε στη ν’ αυλή, να μαζωχτούνε πάλι ένα σωρό μύγες.

-Έτσά ψαρούς χοχλιούς, στουμπωμένοι απου τα ξίγκια, που θα πάω μωρή, να γυρεύγω άλλους εδά…

Εξάνοιγε καλά, καλά, ο μουσαφίρης το διαολισμένο φίλο ντου νάναι ταραχισμένος, μα δε βγάνει άχνα.
Εμπήκε μέσα η γκαζόγρια και σαν επομείνανε οι δυό ντως, …το νε πχιάνει απου τη χέρα και του λέει…

Με ξεροσφύρι τη ρακή να πχούμενε δε κάνει,
άντες να ξεπορτίσομε να πάμε στο ντουκιάνι.
Κι άστηνε να βαταλαλεί, μα πράμα δεν αλάσει,
σα δε θωρώ τα μούτρα τζη, το κέφι μας θα σάσει.
Και θα γυρέψω άλλη βολά, χοχλιούς, μόλις μπορέσω,
μα θα τσι βράσω πλιά μπροστά κι απός θα σε καλέσω…

Aντώνης Κουκλινός