Mαντινάδες Στέλλας Τσαϊνη
ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΗΜΠΕΣ
ΕΚΑΝΑ ΜΕ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΜΟΥ
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΔΥΟ ΚΟΛΥΜΠΕΣ
Στέλλα Τσαϊνη
Γαλάζια πέτρα στο λαιμό
Στέλλα Τσαϊνη
ΚΙ ΗΝΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΝΑ ΞΑΝΑ
ΝΑ ΜΑΙ ΜΩΡΟ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑ
ΚΑΙ ΜΟΝΟ Η ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ
ΝΑ ΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ ΜΑΝΑ
Στέλλα Τσαϊνη
ΔΕΝ ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΩ...ΚΑΙ ΑΣ ΜΟΥ ΠΕΙΣ
ΠΩΣ ΤΗΝ ΑΥΓΗ ΧΑΡΑΖΕΙ….
ΚΑΙ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ….ΣΤΑ ΨΗΛΑ ...
ΒΓΑΙΝΕΙ ΟΝΤΕ ΒΡΑΔΙΑΖΕΙ
Στέλλα Τσαϊνη
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΤΕΦΑΝΟ ΚΡΕΜΩ
ΤΑ ΦΥΛΛΑ AΠ΄ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ,
ΑΙΜΟΡΡΑΓΟΥΝ ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΗ
ΕΙΝ' Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΜΟΥ
Στέλλα Τσαϊνη
ΕΚΑΨΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ
ΑΝΤΙΣ ΝΑ ΤΗΝ ΕΘΑΨΩ,,,,
ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΚΑΙ ΑΠ ‘ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΝ ΚΛΑΨΩ
Στέλλα Τσαϊνη
ΣΤΟ ΦΤΩΧΙΚΟ ΤΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ
ΑΜΕ...ΤΟ ...ΤΟ ΜΙΣΤΟ ΣΟΥ…
ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙΣ ΣΤ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ
ΝΑ ΚΑΜΕΙΣ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΣΟΥ
Στέλλα Τσαϊνη
Σ'ενα καθρέπτη έγραψα
Άφεση των αμαρτιώ...
του χεις καρδιά μου δώσει
και ας μην έχουνε λεπτό ....
τα μάθια μου στεγνώσει
Στέλλα Τσαϊνη
Να κάτεχα την αγκαλιά....
που σου 'χει εμπιστοσύνη....
να τση δανείσω το σταυρό....
να κρεμαστεί.....κι εκείνη....
Στέλλα Τσαϊνη
Ο ΑΕΤΟΣ ΤΣΗ ΑΓΑΠΗΣ ΜΑΣ
ΕΣΚΑΛΩΣΕ ΣΤΟ ΤΕΛΙ...
ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΣΑ ΠΟΥ ΣΚΙΣΤΗΚΕ
ΣΑΝ ΤΟ ΜΙΚΙΟ ΚΟΠΕΛΙ
Στέλλα Τσαϊνη
ΤΑ ΘΕΛΩ ΜΟΥ ...ΗΤΑΝ ΠΟΛΛΑ ...
ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΝΑ ΤΗΝ ΖΗΣΗ....
ΜΑ ΣΤΑΘΗΚΑ ΣΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΜΟΥ....
ΩΣΑ ΤΟ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ .
Στέλλα Τσαϊνη
ΦΤΕΡΑ ΕΒΓΑΛΑΝ ΟΙ ΧΑΡΕΣ…
ΚΙ ΕΦΥΓΑΝ ΣΑΝ ΑΗΔΟΝΙΑ….
ΚΑΙ ΚΕΛΑΗΔΙΣΜΑΤΑ ΠΟΥΛΙΩΝ
ΕΧΩ ΝΑ 'ΚΟΥΣΩ ΧΡΟΝΙΑ
Στέλλα Τσαϊνη
ΣΤΟ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΧΑ ΤΣΙ ΧΑΡΕΣ
ΔΕΝ ΕΠΕΦΤΕ ΒΕΛΟΝΙ..
ΚΑΙ ΔΑ ΤΣΙ ΘΕΣΕΙΣ ΠΙΑΣΑΝΕ
ΤΑ ΒΑΣΑΝΑ ΚΙ ΠΟΝΟΙ
Στέλλα ΤσαΪνη
ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΤΣΗ ΧΑΡΑΣ
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ…
ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΜΟΥ ΓΡΟΙΚΑΣ
ΤΗΝ ΛΙΒΑΝΙΑ ΠΟΥ ΒΓΑΝΕΙ
Στέλλα ΤσαΪνη
ΑΦΟΥ ΣΤΙΣ ΒΕΡΕΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ
ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ….
ΕΧΑΡΑΞΑ ΤΟ Σ’ ΑΓΑΠΩ …
ΣΤΑ ΦΥΛΛΑ ΤΣΙ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ
Στέλλα Τσαϊνη
ΠΡΙΧΟΥ ΝΑ ΒΓΩ ΣΤΟ ΓΟΛΓΟΘΑ
ΡΕΓΟΜΑΙ ΚΕΙΝΟΥ ΤΟΥ ΑΡΡΩΣΤΟΥ
ΠΟΥ ΦΤΑΞΕ Η ΠΡΕΠΙΑ ΤΟΥ...
ΝΑ ΜΗΝ ΓΡΟΙΚΑΣ ΕΝΩ ΠΟΝΕΙ
ΜΗΔΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΝΙΑ ΝΤΟΥ
Στέλλα Τσαϊνη
" Ένα βιβλίο είναι η ζωή...κι άμα το 'ποδιαβάσεις...
αν είσαι κι εκατό χρονώ...θα δώσεις εξετάσεις...»
Στέλλα Τσαϊνη
Ενός λεπρού έχω πληγές.. που μ’ έχουν σημαδέψει….
Και ζω στην απομόνωση…με τη δική σου σκέψη…..
Στέλλα Τσαϊνη
Είμαι δεντρί..που οι καρποί…πιτήδεια..με στολίζουν….
Μα..με ραβδίζει η μοίρα μου και πέφτουν..και σαπίζουν….
Στέλλα Τσαϊνη
Έπεσε η μάσκα της ψευτιάς…και φάνηκε η αλήθεια…
Και συνεχίζεις να μου λες…ακόμα…παραμύθια…..
Στέλλα Τσαϊνη
Μου ‘βαλε πάλι η μοίρα μου…τση μοναξάς το ράσο
Και στο ξωκλήσι του καημού…μ’ άφησε..να γεράσω….
Στέλλα Τσαϊνη
