Mιχάλης Τζαγκαράκης:Λυράρης Γεννιέσαι...Δεν γίνεσαι....

Συνέντευξη στον Γιάννη Θεοδωράκη

Ερωτήσεις 12,13,14,15 :Κατερίνα Κορνελάκη

Επιμέλεια συνέντευξης:Έρικα Τζαγκαράκη

1)ΣΕ ΠΟΙΑ ΗΛΙΚΙΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΤΕ ΝΑ ΠΑΙΖΕΤΕ ΛΥΡΑ  ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΑ  ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ;

Προσπαθώ να μανταλώσω το νού μου μες τη ψυχή μου,να μη γυρίζει και να μου φέρνει πίσω χίλιες δυό αναμνήσεις.Μα όσο κι αν πολεμώ να τόνε σταματήσω,ο νούς μου δε κουμαντέρνεται,ξεπορτίζει,φέυγει και γυρίζει σ’όλα τα χωρια τση Κρήτης

Oταν άρχιζα εγώ τη σταδιοδρομία μου σαν λυράρης το 1960 περίπου,ο κόσμος διασκέδαζε μόνο με τη  κρητική μουσική στα πανηγύρια,στους γάμους,στις βαφτίσεις και σε χοροσπερίδες.

Ο παλιός λυράρης αντιμετώπιζε τελείως διαφορετικά προβλήματα από το σημερινό.Έπαιζε σε μικρούς χώρους,χωρίς μικροφωνικές εγκάταστασεις,πολλές φορές δεν είχε πασαδόρο,είχε το πρόβλημα της επικοινωνίας με τον κόσμο και της συγκοινωνίας…..

2)ΓΡΑΦΑΤΕ ΠΟΛΛΑ ΣΑΤΙΡΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΤΕ…ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΛΟΓΟΣ?

  Το γέλιο που είναι δύσκολο να το δώσεις στο κόσμο,πρέπει να ψάξεις να βρείς μέσα στη ψυχή σου,νάναι μέσα από τη ζωή βγαλμένο και προπαντώς να’ναι αληθινό κι όχι ψεύτικο.Τότε ο κόσμος το ευχαριστιέται,το καταλαβαίνει και    το ανταποδίδει,με ένα δικό του χαμόγελο και ένα ζεστό χειροκρότημα

Σ ενα γλέντι στη Τουρλωτή έπαιζα τα καλυτερά μου.Σωστό τραγούδι,σωστή μουσική.Ο κόσμος ήταν ευχαριστημένος αλλά δε μου έδειξε κάτι το ιδιαίτερο.Κάποια γυναίκα είπε στον άντρα τση’’Καλή λύρα παίζει το κοπέλι αυτό.’’Και τση λέει ο άντρας τση’’Καλά παίζει,καλά τραγουδεί,μα δεν έχει το ταλέντο να μας επεί πράμα μαντινάδα,πράμα τραγούδι,να γελάσομε,να μας εβγάλει στο κέφι.’’Εγώ τ’άκουσα.Όπως καθόμαστε στη μέση και παίζαμε χωρίς μηχανήματα και χόρευε ο κόσμος γύρω μας καλαματιανό,σηκώθηκα

Όρθιος,αυθόρμητα πάτησα στη καρέκλα,θυμήθηκα τους στοίχους που είχα γράψει για τις «κουτσομπόλες»,και έβγαλα εκείνη, τη στιγμή επιτόπου,τη μουσική,και άρχισα να τραγουδώ τη πρώτη μου σύνθεση………….”Γυναικες αποφασισα να πω τα σχολιανα σας..πως μονο τα κουτσομπολια είναι εσας η δουλεια σας….»Το σατιρικο τραγουδι ητανε το μεγαλο μου οπλο…..

3)ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΤΑ ΓΛΕΝΤΙΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ?

Το μέσο συγκοινωνίας για το λυράρη ήταν το λεωφορείο και πολλές φορές πήγαινε με τα πόδια από το ένα μέρος στο άλλο.Τα γλέντια γινότανε πάντα δυό βράδυα,και ο καφετζής έπρεπε να κοιμίσει τους οργανοπαίχτες,αλλά πολλές φορές είχε κι άλλους επισκέπτες,και όταν τελείωνε το γλέντι ξημερώματα δεν είχε κρεβάτι και έστρωνε στο καφενείο δυό τρείς πατανίες πάνω σε καρέκλες και κοιμόταν ο λυράρης και ο πασαδόρος μερικές ώρες  μέχρι να τελείωσει η λειτουργία και να ξάναρχίσει πάλι το γλέντι.Η λύρα δεν ήτανε επάγγελμα,ήτανε πάθος,αγάπη,μεράκι…..δεν ειχαμε ουτε μικροφωνικες….ουτε μικροφωνα…..

4)ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΥΣΤΗΡΟ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ;

Την εποχή εκείνη υπήρχε ένα κοινό που έκρινε με αξιοκρατικά κριτήρια τους οργανοπαίχτες και τους βαθμολογούσε ανάλογα με τη προσφορά και το έργο τους.Ποιός παίζει τη καλύτερη παραδοσιακή λύρα;Τα καλύτερα συρτά;Το καλύτερο μαλεβυζιώτη;Ποιος παίζει καλύτερη σούστα;Πεντοζάλη;κοντυλιές;Και ποιος τραγουδεί καλύτερα ριζίτικα και άλλα τραγούδια;Επίσης κρίνανε και σχολιάζανε τη συνθετική και στιχουργική ικανότητα του κάθε καλλιτέχνη.

Ετσι του έδιναν και τη θέση που του άξιζε.Ένα τέτοιο πελάτη μερακλή είχα τον Μπαλτζάκη το γιατρό.Ο γιατρός είχε αδυναμία να ακούει και να βλέπει να χορεύουν μαλεβιζιώτη.Μια βραδυά στον Ερωτόκριτο μου έστειλε χάρισμα με ένα σερβιτόρο και παράγγειλε να του παίξω ένα μαλεβιζιώτη.Όση ώρα έπαιζα ο Μπαλτζάκης έτρωγε και μετρούσε τα δάχτυλα του.Συνέχιζα να παίζω και συνέχιζε και κείνος να μετρά τα δάχτυλα του.Επειδή δε χορεύανε μετά από λίγη ώρα σταμάτησα.Ο Μπαλτζάκης ο γιατρός σηκώθηκε όρθιος μπροστά στο κόσμο και μου φώναξε δυνατά… «Μιχάλη,όση ώρα έπαιζες μετρούσα τα γυρίσματα και έπαιξες δεκαεφτά.Έχω ακούσει ότι ο μαλεβιζιώτης έχει σαρανταπέντε γυρίσματα.Πού είναι τα υπόλοιπα;»

Εγώ δικαιολογήθηκα ότι δεν τα παίξα όλα γιατί δεν εχορεύανε….

«Αν δεν τα ξέρεις όλα τα γυρίσματα να φροντίσεις να τα μάθεις από τσι παλιούς»

Υπαρχει και σημερα αλλα ο κοσμος δεν εκφραζεται όπως παλια….

5)ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΣΑΣ ΝΑ ΣΥΝΔΙΑΣΕΤΕ ΚΑΡΙΕΡΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ;

Γυρίζοντας απο κάθε γλέντι,η γυναίκα μου με περίμενε έχοντας έτοιμο πάντα ένα ποτήρι γάλα,και πολλές φορές έμενε ξάγρυπνη για να υποδεχτεί εμένα και τους συνεργάτες μου,μετά απο το τέλος κάποιου γλεντιού,για να μας ετοιμάσει να φάμε και να μας περιποιηθεί..Έχοντας  λοιπόν την πλήρη υποστήριξη της μπορώ να πώ ότι ήταν πολύ εύκολο για μένα γιατί ήξερα ότι η γυναίκα μου στήριζε το σπίτι όταν έλειπα και δεν είχα κανένα λόγο να ανησυχώ....Μπορούσα να αφοσιωθώ στην καριέρα μου..

6) ΤΟ «ΠΑΛΚΟ» ΣΑΣ ΑΛΛΑΞΕ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΛΙΩΣΕ ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΣΑΣ?

Δεν αλλοίωσε τον χαρακτήρα μου,δεν με άλλαξε σαν άνθρωπο,όμως έμαθα να κρύβω τα συναισθήματα μου για το χατήρι του κόσμου,μια φορα θυμάμαι πως έκλαιγα πάνω στο πάλκο και ο Βασίλης μου είπε "σταμάτα θα γίνουμε ρεζίλι"...Γύρισα το κεφάλι μου προς τα μηχανήματα και έκανα πως τα διορθώνω...Σκούπισα τα μάτια μου και συνέχισα κανονικά το πρόγραμμα μου χαμογελώντας.....

7)ΜΙΛΗΣΤΕ ΜΟΥ ΛΙΓΟ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΚΡΗΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΤΕ ΤΗΝ «ΞΑΣΤΕΡΙΑ» ΚΑΙ ΤΟΝ «ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟ»

Στη Λ.Κνωσσού 92 υπήρχε μια ψησταριά,που είχε την επιχείρηση ο Νίκος Μοσχόβης.Δίπλα ήταν ένα μεγάλο οικόπεδο και συνεταιριστήκαμε και φτάξαμε το κέντρο ‘’ΞΑΣΤΕΡΙΑ’’.Το να φτιάξεις όμως ένα τέτοιο κέντρο από τα θεμέλια,το κόστος ήτανε πολύ μεγάλο.Τα λεφτά που είχα δεν εφτάξανε,δάνεια οι τράπεζες δεν εδίνανε και έτσι υποχρεώθηκα σε φίλους και γνωστούς,υπόγραφα γραμμάτια,για να μπορέσω να ανοίξω τη καλοκαιρινή ΞΑΣΤΕΡΙΑ,τέλος Μαιου 1972,ημέρα Σάββατο.

To Kεντρο αυτό αγαπηθηκε πολύ από το κοσμο γινοταν πανικος κάθε βραδυ…πολυς κοσμος….Εκανα και δευτερο μαγαζι..τον ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟ…και τραγουδουσα και στα δυο….ωραιες εποχες….

..

8)ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΣΤΗ ΚΑΡΙΕΡΑ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙ;;; ΤΙ ΘΑ ΑΛΛΑΖΑΤΕ ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΤΕ ;

Θα ξεκινούσα με τον ίδιο τρόπο όπως και τότε.Θα προσπαθούσα όμως να μην έκανα λάθη ,καλλιτεχνικά λάθη ,που εκανα όταν ήμουν νέος..Είχα εμπιστοσύνη στους φιλους και με πλήγωσαν,έδειξα εμπιστοσύνη σε ορισμένους ανθρώπους που τελικά αποδείχτηκε ότι δεν ήταν αυτό που πίστευα….Τέτοια λάθη θα προσπαθούσα να αποφύγω…Δισκογραφικά δεν έχω μετανοιώσει για κανένα μου τραγούδι…για καμια δισκογραφικη μου δουλεια…Τις εχω αγαπήσει ολες….

9)ΣΑΣ ΕΧΟΥΝ ΠΛΗΓΩΣΕΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ;;ΕΧΕΤΕ ΝΙΩΣΕΙ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΣΕΒΑΣΤΗΚΕ;ΚΑΙ ΕΝΝΟΩ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΑ ΠΑΝΤΑ

Έχω γνωρίσει μεγάλη αγάπη απο τον κόσμο..δεν έχω παράπονο...Καμιά φορά παραπονούμαι μόνο...Στα μέσα του 1960, δέχτηκα το πρώτο χτύπημα με τα σαρανταπεντάρια...Όταν τα έβρισκα σπασμένα,τα δισκάκια,στην άκρη τους...Στα κεφενεία που πήγαινα τα έβλεπα...Μου έκανε τόση εντύπωση που ρώτησα μιά γυναίκα αν ξέρει να μου πεί ποιός τα σπάει συνέχεια....Και μου είπε ότι είχε δεί λεναν συνάδελφο που τα σπάγε....Κάποιον τον όποίο είχα βοηθήσει πολύ....

10)ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΕΙΤΕ ΠΟΤΕ ΜΕ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΠΕΡΑ ΤΩΝ ΚΡΗΤΙΚΩΝ;

Οχι...ήταν να συνεργαστώ με τον κουμπάρο μου απο τον πρώτο μου γάμο τον Μάνο Λοϊζο...αλλά έφυγε....και δεν προλάβαμε....

11) ΜΙΛΗΣΤΕ ΜΟΥ ΛΙΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΝΟ  ΛΟΙΖΟ?ΠΩΣ ΓΝΩΡΙΣΤΗΚΑΤΕ?ΠΩΣ ΠΡΟΕΚΥΨΕ Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ?

Mε τη Δώρα Σιτζάνη την ηθοποιό είμαστε πολύ καλοί φίλοι.

Για να δέσει περισσότερο οι φιλία μας δώσαμε τα χέρια να με στεφανώσει.

Η Δώρα ήταν μια πολύ όμορφη,ευχάριστη κοπέλα.Ήταν γνωστή ηθοποιός.

Τη παραμονή του γάμου πήγα στο αεροδρόμιο,με το αυτοκίνητο μου και πήρα τους κουμπάρους μου τη Δώρα Σιτζάνη,μαζί με το μεγάλο μουσικοσυνθέτη Μάνο Λοιζο.Η Δώρα Σιτζάνη ήταν η δεύτερη σύζυγος του Μάνου.Είναι γνωστή η προσφορά και το έργο του Μάνου Λοιζου στο ελληνικό τραγούδι.Ο Μάνος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες μουσικοσυνθέτες.Τα τραγούδια του έγιναν όλα επιτυχίες και τραγουδήθηκαν από τους καλύτερους Έλληνες ερμηνευτές.

Σαν άνθρωπος ο Μάνος Λοιζος,ήταν χαμηλών τόνων,απλός,ευγενικός,χαμογελαστός,σεμνός,ευχάριστος συνομιλητής,ξεχωριστός,με ένα ακέραιο χαρακτήρα που σε κέρδιζε από τη πρώτη στιγμή.

‘’Ξέρεις πως με λένε οι φίλοι μου κουμπάρε;’’μου είπε μια φορά….’’Κεφάλα με λένε….’’     ‘’Γιατί σε λένε κεφάλα;;’’

‘’Γιατί η κεφαλή μου κατεβάζει μουσική.Και ενώ έχω συμβόλαιο με την εταιρεία μου να γράφω τρείς δίσκους το χρόνο,εγώ γράφω ένα…..

Ε..είμαι και λίγο τεμπελάκος….’’

Ο Μάνος μου ζήτησε να μείνω στην Αθήνα για ένα χρόνο για πρόβες,αλλά αυτό ήταν αδύνατον για μένα γιατί είχα το κέντρο και συμφωνήσαμε να κλείσω το κέντρο το 1982 που τελείωνε το συμβόλαιο μου και να πάω στην Αθήνα για να πραγματοποιηθεί αυτή η συνεργασία.

Εκεινη τη περιοδο δεν μπορουσα να εγκαταλειψω τη «ΞΑΣΤΕΡΙΑ»…του ειπα ότι θα ανεβαινα τον επομενο χρονο…κατόπιν αρρωστησε….δεν προλαβαμε….

12)ΕΝΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΡΕΖΟΚΟΠΕΛΟ…ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΑΝ ΥΠΗΞΑΡΤΕ ΠΟΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΕΝΑ ΤΡΕΖΟΚΟΠΕΛΟ ΣΤΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΑΣ ΗΛΙΚΙΑ?

Κι αμε δεν υπήρξα?Οτι κουζουλάδα θες την είχα καμωμένη....ήμουνα κι εγώ ένα τρεζοκόπελο.....Θα σου πω μιά ιστορία.....…

.Μιά φορά που με στείλανε να βοσκήσω τη κατσίκα μας ,επήγα και τη τζένιωσα σ’ένα δέτι  που’χε πολύ χόρτα.

Υστερα επήρα δυό καλάμια,τόνα τόκαμα δοξάρι και τ’άλλο τόκαμα λύρα και πήγα σε μια βουνοσπηλιά,που κάνε αντίλαλο και μ’αρεσε γιατί αντιλαλούσε η φωνή μου,κι ήπαιζα και τραγουδούσα μέχρι που νύχτωσε.Έπηγα να πάρω τη κατσίκα,μα δε τη βρήκα.Εθάρουνα πως μας τη κλέψανε κι ήσκασα να γλακώ,να το πω στο πατέρα μου.Οντε έφτανα κοντά στο χωριό,θωρρώ τη μάνα μου,πουχε ανησυχήσει και ρχότανε να με γυρεύει’’Οφου μάνα μου’’τση λέω’’και μας κλέψανε τη κατσίκα μας’’

‘’Τη κλέψανε-μου λέει η μάνα μου-γη πήγες και την έδεσες στο γκρεμό κι ήτανε κοντό το σκοινί και γκρεμίστηκε,και πνίγηκε;Ξάνοιξε τα κατορθωμάτα σου….’’

Κι είδα σ’ένα καλάμι περασμένη τη προβιά της κατσίκας που κρεμότανε όξω απ’το σπίτι μας.Δεν με ενοιαζε το ξύλο που θέλα φάω,μόνο λυπήθηκα που εξαίτιας μου πνίγηκε η κατσίκα μας. “

12) “ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΑΝΕ ΤΟ ΚΑΤΟΡΘΩΣΑΝΕ»…..ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑ…ΠΩΣ ΤΗ ΒΙΩΣΑΤΕ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΙΣΘΑΝΕΣΤΕ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ ΑΚΟΥΜΕ  ΣΤΙΣ ΝΕΕΣ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΕΣ.ΠΙΣΤΕΥΕΤΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ ΕΠΑΞΙΑ ΟΣΟΙ ΤΟ ΧΟΥΝ ΕΡΜΗΝΕΥΣΕΙ?

Οποτε ακούω αυτό το τραγούδι χαογελάω....Ήταν το τραγούδι που με έκανε γνωστό....και πέρα απο το νησί...Στάθηκε σταθμός στην καριέρα μου...ο κόσμος το αγάπησε και εξακολουθεί να το αγαπάει..…Χαίρομαι που οι νέοι καλλιτέχνες το συμπεριλαμβάνουν στην δισκογραφία τους και στο πρόγραμμα τους..... 

13) ΛΕΤΕ ΠΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΤΑΘΗΚΕ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗ ΚΑΡΙΕΡΑ ΣΑΣ..ΠΩΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΝΕΤΕ ΣΕ ΝΕΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΝΑ ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΒΟΥΝ ΣΤΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥΣ…ΔΕ ΦΟΒΑΣΤΕ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ  «ΣΤΡΑΠΑΤΣΑΡΟΥΝ»….?

   Οποιος μου το ζητήσει το δίνω...Το τραγούδι ανήκει στον δημιουργό του...έχει ταυτιστεί με το όνομα μου...Δεν ανησυχώ....Ο Κόσμος κρίνει...Δεν έχω παράπονο απο τις ως τώρα επανεκτελέσεις του....…

14 ) ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΥΠΗΡΞΑΤΕ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ… ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ  ΞΕΧΩΡΙΣΕ ΚΑΙ ΕΚΑΝΕ ΚΑΡΙΕΡΑ ΣΑ ΛΥΡΑΡΗΣ.

Εχω διδάξει πολλά παιδιά...Διατηρούσα σχολή στο Ηράκλειο και κατόπιν στο Δήμο Κόφινα στις Στέρνες....Έχουν ξεχωρίσει κάποιοι και χαίρομαι που εγώ τους καθοδήγησα στα πρώτα τους βήματα...Έυχομαι να έχουν μία αξιοπρεπή καριέρα και να διαχειριστούν σωστά όλα αυτά που έμαθαν απο μένα....

15)ΕΙΧΑΤΕ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ Η ΤΟ ΘΡΑΣΣΟΣ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ Η ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΩΣ ΔΕ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ/

Το να γίνεις λυράρης προϋποθετει να έχεις έμφυτο ταλέντο...Ο Δάσκαλος θα σε καθοδηγήσει....Πολλές φορές επισήμανα στους γονείς πως τα παιδιά τους δεν μπορούν να συνεχίσουν...Υπήρξαν γονείς που με το ζόρι ήθελαν τα παιδιά τους να γίνουν λυράρηδες....Λυράρης γεννιέσαι...Δεν γίνεσαι......

16)ΘΕΛΩ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΟΡΓΑΝΟΠΑΙΧΤΕΣ ΠΟΥ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΤΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΜΦΑΝΙΖΟΥΝ ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ?

Είναι λυπηρό να βλέπεις ένα παιδί που ξεκινάει τη λύρα να ξεκινάει τη δισκογραφία του με μια ζωντανή ηχογράφηση...Έχει πίσω του χωριό,συγγενείς που τον υποστηρίζουνε,φίλους....Ποιός ο λόγος να κουραστεί;..Είναι εύκολος δρόμος η ζωντανή ηχογράφηση...Αλλά δεν είναι ο σωστός....

17)ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ  ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ  ΟΤΙ ΘΑ ΑΦΗΣΕΙ «ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ» ΣΤΗ ΚΡΗΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ?

 Και βέβαια υπάρχουν....Δυό τρείς οι οποίοι έχουν καλές βάσεις και ίσως αφήσουν την ταυτότητα τους...Αλλά όχι ....δεν θα μπώ στην διαδικασία να πω ονόματα..

Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι καλλιτέχνες και σήμερα,που σίγουρα θα αφήσουν την δική τους ταύτοτητα στο πέρασμα του χρόνου....Δεν θα ήθελα να ναφερθώ σε συγκεκριμένα πρόσωπα γιατί δεν θέλω ούτε να προβάλω αλλά ούτε να αδικήσω κάποιον....

18) ΑΠΕΧΕΤΕ ΑΠΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ….ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΑΣ ΑΥΤΟ?

Τα μέσα ενημέρωσης είναι αναμεταδότης....ο πομπός της φωνής του Κρητικού καλλιτέχνη,και το κοινό είναι οι δέκτες....Τα μέσα ενημέρωσης όταν πνίγουν τη φωνή του καλλιτέχνη-δημιουργού,είναι σαν να πνίγουν τη φωνή της Κρήτης.....Αυτό έχω να σου πω μόνο.....

19)ΓΙΑΤΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΤΕ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΠΟΥ ΚΑΝΑΤΕ ΣΤΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ?

Εκανα μια εκπομπή στο κανάλι ΚΥΔΩΝ πριν πολλά χρόνια...Την σταμάτησα ,πρώτον γιατί τα κεντρικά γραφεία της,μεταφέρθηκαν στα Χανιά,και δεύτερον γιατί δεν άντεχα άλλο την υποκρισία,ορισμένων καλλιτεχνών....Να σου πώ ένα παράδειγμα....Είχα καλεσμένο έναν καλλιτέχνη μιά φορά ό οποιός ήθελε να παρουσιάσει κάποιες μαντινάδες ως δικές του,χωρίς βέβαια να είναι ....."Γιατί να το κάνεις αυτό;",έλεγα...."Έλα μωρέ Μιχάλη,ποιός ξέρει ποιανού είναι;;Άσε να νομίζουν ότι είναι δικές μου..."Έγω Γιάννη,δεν μπορώ να λέω ψέματα στο κόσμο...Προτιμώ να απέχω απο όλο αυτό το θέατρο που χαρακτηρίζει ορισμένους καλλιτέχνες....

20)ΠΟΙΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΕΡΕΘΙΣΜΑ ΝΑ ΓΡΑΨΕΤΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ «ΛΥΡΑΡΗΔΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΕΧΝΙΕΣ»?

Οι λυράρηδες είναι σαν τους πολιτικούς....όποιος έχει το μέσο,συντεκνιά,κουμπαριά,σοϊ μεγάλο,παίζει στην τηλεόραση,σε γλέντια ,σε γάμους κτλ....Και καλός να μην είναι αφού παίζει σε κοινωνικές υποχρεώσεις ,τον βοηθάει ο κύκλος του..

."Απου ΄χει χωριανούς καλούς και κουμπαριές και σοϊ...κι ας είναι νάνος ...λένε του...πως έχει πρώτο μποϊ.."

21) ΤΩΡΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΤΙ ΧΑΣΑΤΕ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΛΥΡΑΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΤΕ?

Δέν έχασα τίποτα...Κέρδισα πολλά...Μου πρόσφερε η λύρα πολλά...Ακόμα και τώρα μου προσφέρει...Την αγαπάω....Την σέβομαι...

22)ΜΙΛΗΣΤΕ ΜΟΥ ΛΙΓΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ  ΠΟΥ ΕΙΧΑΤΕ ΓΡΑΨΕΙ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟ «ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ».

Με τα θλιβερά γεγονότα του Πολυτεχνείου έγραψα πολλές αντιστασιακές μαντινάδες και έντεχνα τραγούδια που τα κρυφοτραγουδούσαμε μόνο σε γνωστές παρέες στην Ξαστεριά.

Όταν τραγουδούσαμε το Πολυτεχνείο οι φαντάροι καθότανε γύρω από Τη

πίστα.Ήταν αμίλητοι,κρατούσαν το πρόσωπο τους με τα χέρια τους και όταν

τελείωνε το τραγούδι χειροκροτούσανε,αλλά στα μάτια έτρεχαν

δάκρυα….Τότε έβλεπα ένα μεγάλο κοινό να ελευθερώνει τα αισθήματα

του,να ενθουσιάζεται,να χειροκροτεί,να ζητωκραυγάζει,αλλά και να κλαίει.

Είδα πόσο μπορεί να συγκινήσει ένα τραγούδι και τι δύναμη έχει,αλλά και

πόση ευαισθησία κρύβει ο άνθρωπος μέσα στη ψυχή του.Την εποχή εκείνη

ήταν στις μεγάλες δόξες η Ξαστεριά…..

 Τα τραγούδια που έγραψα σε κασσέτες ήταν:’’Πολυτεχνείο’’.’’Ανέτειλε η

λευτεριά’’,’’Μάνες κλαίνε’’,’’Σπάστε τα σίδερα’’,’’Πάρε βοριά τις πίκρες μου’’,

‘’Δεσποινιώ’’,’’Μην ανατείλεις ήλιε μου’’,’’Αφιέρωμα στον Παναγούλη’’,’’Για τη Κύπρο’’…..

23)ΠΟΣΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΕΧΕΤΕ ΓΡΑΨΕΙ?

Πολλά,πάρα πολλά...(Κρατάει μαζί του κάποια ντοσιέ ,γεμάτα με τραγούδια,τα ξεφυλλίζουμε παρέα...το κάθε τραγούδι έχει και την δική του ιστορία μου λέει....ότι έβλεπα το έκανα τραγούδι ,απο όταν θυμάμαι τον ευατό μου...) 400 τραγούδια,25 δισκογραφίες σε στίχους και μουσική δική μου....Και πάρα πολλά που ποτέ δεν κυκλοφόρησαν στην δισκογραφία,αλλά γεμίζουν τετράδια ολόκληρα μέσα στα συρτάρια μου.... 

24)»ΗΘΕΛΕ»….ΑΠΟΡΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΒΡΕΘΕΙ ΕΝΑΣ ΝΑ ΤΟ ΒΑΛΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ…..ΑΝ ΗΞΕΡΕΣ ΤΙ ΕΙΧΕΣ ΓΡΑΨΕΙ ΘΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΣΕΣ….

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΛΙΓΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ…..

Είναι κ αυτό ένα απο τα αγαπημένα μου τραγούδια...Το έγραψα σε μιά δύσκολη στιγμή της ζωής μου...Χαίρομαι που αναγνωρίζεις την αξία του...Δεν γνωρίζω αν κάποιος το έχει συμπεριλάβει η όχι στο πρόγραμμα του...Συνήθως λένε τα  καλαματιανά μου....

25) ΘΕΛΩ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΕΔΩ ΣΤΗ ΠΑΡΕΑ  ΜΑΣ…. ΤΟ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ ΣΟΥ ΤΟ ΒΑΣΙΛΗ ΝΙΡΑΚΗ Η ΤΟ ΜΠΑΚΑΛΙΑΡΟ ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΛΕΤΕ… ΝΑ  ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΩ ΝΑ ΜΑΣ ΜΙΛΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΗ  ΝΕΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑ  ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΨΕΙ ΤΟ ΜΙΧΑΛΗ ΤΖΑΓΚΑΡΑΚΗ….

ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΙΡΑΚΗΣ(ΜΠΑΚΑΛΙΑΡΟΣ):

O MIXAΛΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΩΝΤΕΣ ΣΤΗ ΚΡΗΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΞΙΖΕΙ.!ΕΝΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΠΡΩΤΑ ΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ…ΤΟ ΑΥΤΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΑΕΙ ΩΣ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ….ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΩΡΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΤΕΤΟΙΟΥ ΒΕΛΙΝΙΚΟΥΣ….ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΘΕΤΗΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΛΥΡΑΡΗΣ…ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΑΤΟΜΟ ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ….ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΤΗΣ ΚΑΡΕΚΛΑΣ…..Η ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΕΙ 26 ΤΡΓΟΥΔΙΑ ΤΟ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ…ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΖΗΤΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ…ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΟ «ΘΕΟΣ»…ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΙΣ…ΔΕΝ ΒΓΑΖΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΗΜΕΡΑ…ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΕΓΜΕΝΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΤΗΣ ΣΤΗ  ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ…..ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ «ΤΟ ΤΖΑΓΚΑΡΑΚΗ ΡΩΤΗΣΕΣ…ΑΝΕ ΤΟΝΕ ΓΝΩΡΙΖΩ….40 ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ…ΤΥΧΑΙΟ?ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ!!!!!!»

ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ ΠΟΥ ΒΓΑΖΩ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ……….ΓΙΑ ΤΟ ΜΙΧΑΛΗ

Βιογραφικό Μιχάλη Τζαγκαράκη

ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗΜΕΝΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΜΕΝΗ ΣΤΙΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ,ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΦΕΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΗΧΟΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ.ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΤΖΑΓΚΑΡΑΚΗ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΙΡΑΚΗΣ,ΚΑΒΛΕΝΤΑΚΗΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ,ΛΑΡΕΤΖΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ,ΜΑΡΟΥΛΗΣ ΠΕΤΡΟΣ,ΚΑΤΣΟΥΛΙΕΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ,ΕΒΙΤΑ ΣΑΛΟΥΣΤΡΟΥ,ΡΟΔΑΝΘΗ ΒΛΑΧΑΚΗ ΚΑΙ Η ΚΑΣΤΡΙΝΗ ΚΟΜΠΑΝΙΑ

ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΜΕΤΑ ,ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΑΤΙΡΙΚΟ CD "ΓΕΛΑΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ"

Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ CD:

"TA TΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΕ ΤΙΤΛΟ "ΓΕΛΑΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ"..ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΝΑ ΤΑ ΑΠΟΜΟΝΩΣΟΥΝ ΝΑ ΜΗΝ ΑΚΟΥΣΤΟΥΝ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ.ΕΣΕΙΣ ΦΙΛΕΣ Κ ΦΙΛΟΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΕΤΕ.ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΕ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ Κ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΤΡΟΠΟ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑ ΣΗΜΕΡΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ."