Μαντινάδες Άρη Σταυρακάκη
2016-05-29 16:26
Ώστε να ζω από το Θιο, δε θέλω άλλη χάρη
φτάνει που εκοιμηθήκαμε, στο ίδιο μαξελάρι
Είδα ένα μ-πεύκο κι έβγανε, δάκρυ 'πό το γ-κορμό ν-του
ο Θιος κατέχει εσκέφτηκα κι εκείνου το γ-καημό ν-του
ο Θιος κατέχει εσκέφτηκα κι εκείνου το γ-καημό ν-του
Πάω να μπω στην εκκλησά, μα κάνω πάλι οπίσω
εκείνη αντί τη μ-Παναγιά, μη μ-πάω να προσκυνήσω
εκείνη αντί τη μ-Παναγιά, μη μ-πάω να προσκυνήσω
Ό,τι μου λείπει το 'χει αυτή κι ό,τι 'χω λίγο μου 'ναι
ό,τι δεν έχω λαχταρώ κι ό,τι ποθώ στερούμαι
ό,τι δεν έχω λαχταρώ κι ό,τι ποθώ στερούμαι
Πήρα το δρόμο τση χαράς κι εξάνοιγα κι ομπρός μου
μα όταν εκοντοσίμωνα, με πρόλαβε ο καημός μου
μα όταν εκοντοσίμωνα, με πρόλαβε ο καημός μου
Ένα βουνό η αγάπη σου, κακοβολιές κι αγκάθια
μα ρέγομαι να πορπατώ, σε τέθοια μονοπάθια
μα ρέγομαι να πορπατώ, σε τέθοια μονοπάθια
Την τρέλα με τη λογική, μια τρίχα τσι χωρίζει
γι αυτό φοβάται ο λογικός, μα κι ο τρελός.....ελπίζει
γι αυτό φοβάται ο λογικός, μα κι ο τρελός.....ελπίζει
Να 'σουν αυγή κι εγώ βουνό και να 'χω απάνω χιόνι
ν' αντανακλώ το πρώτο φως , ώρα που ξημερώνει
ν' αντανακλώ το πρώτο φως , ώρα που ξημερώνει
Ερώτηξέμ' αν-τη μισώ κι απάντησα τση.......ίσως
μα και να θέλω δε μπορώ, γι' αυτή να νιώσω μίσος
μα και να θέλω δε μπορώ, γι' αυτή να νιώσω μίσος
Ως κι αν σκεπάζεις την κορφή και την παγώνεις χιόνι
εσύ θα λιώσεις,θα χαθείς κι αυτή....θα στέκει ακόμη
εσύ θα λιώσεις,θα χαθείς κι αυτή....θα στέκει ακόμη
Όραση,ένστινκτο,ακοή,όσφρηση,αφή και γεύση
εφίλησες με κι έχουνε,το πανηγύρι στέσει
εφίλησες με κι έχουνε,το πανηγύρι στέσει
Το πείσμα σου αντίλαλε, δε ν-το καταλαβαίνω
βγάνω το αχ!!! για να χαθεί κι οπίσω, χίλια παίρνω
Μόνιμη σκέψη εγίνηκες, καθημερνή και σκόλη
κι ένα αθισμένο γιασεμί, είν' η ζωή μου όλη
βγάνω το αχ!!! για να χαθεί κι οπίσω, χίλια παίρνω
Μόνιμη σκέψη εγίνηκες, καθημερνή και σκόλη
κι ένα αθισμένο γιασεμί, είν' η ζωή μου όλη
Ποιος ουρανός, ποια θάλασσα, ποια φύση, ποιο φεγγάρι
μπορούν να ξεπεράσουνε τσ'αγάπης μου τη χάρη
Μη ντρέπεσαι οντέ θωρείς τα μάθια σου και τρέχουν
σα ν-το δικό μου δυνατό, πόνο τσ' αγάπης έχουν
Στη μ-πόρτα σου 'ν' η σκέψη μου, όξω και περιμένει
μη ν-τηνε 'φήσεις μοναχή και παραπονεμένη
Είσαι το φως των αμαθιώ κι η γι-αναπνιά που βγάνω
η πρώτη σκέψη το πρωί κι η στερινή που κάνω
μπορούν να ξεπεράσουνε τσ'αγάπης μου τη χάρη
Μη ντρέπεσαι οντέ θωρείς τα μάθια σου και τρέχουν
σα ν-το δικό μου δυνατό, πόνο τσ' αγάπης έχουν
Στη μ-πόρτα σου 'ν' η σκέψη μου, όξω και περιμένει
μη ν-τηνε 'φήσεις μοναχή και παραπονεμένη
Είσαι το φως των αμαθιώ κι η γι-αναπνιά που βγάνω
η πρώτη σκέψη το πρωί κι η στερινή που κάνω
Εσύ 'σαι που την ομορφιά, δίνεις του απάνω κόσμου
γι' αυτό η ζωή 'χει νόημα, μόνο κοντά σου φως μου
Μέρα δεν εξημέρωσε, που να μη 'ρθεις στη σκέψη
κι όταν αργείς, μισεύγει αυτή, και πάει να σε γυρέψει
Έχεις ελιά στο μάγουλο και κερασά στα χείλια
το μεταξένιο δέρμα σου, χαϊδεύγουν τα δαχτύλια
Όταν θα βάλει ξώπλατο, με το λιανό κορδόνι
όλο του κόσμου το φταρμό, απάνω τζη μαζώνει
Δε σ' αγαπώ γιατί κι εσύ, στα ψεύτικ' αγαπάς με
κι ούτε σε γνοιάζει πώς περνώ, (γ)ή ανέ μ-πονώ ρωτάς με
Φαινόμενο για τσι γιατρούς, είμαι κι αναρωθιούνται
αφού μου πήρες τη γ-καρδιά, οι χτύποι πώς γροικούνται;;;;;
Εγώ 'μαι μιαν αστέρευτη πηγή.....που βγάνει πόνο
γι' αυτό και μου σιμώνουνε, όσοι πονούνε μόνο
Μη ν-το φοβάσαι το νερό, γραίνεσαι μα στεγνώνεις
το πρόβλημά 'ναι στου σεβντά, τη γ-κάψα ν' αργολιώνεις
γι' αυτό η ζωή 'χει νόημα, μόνο κοντά σου φως μου
Μέρα δεν εξημέρωσε, που να μη 'ρθεις στη σκέψη
κι όταν αργείς, μισεύγει αυτή, και πάει να σε γυρέψει
Έχεις ελιά στο μάγουλο και κερασά στα χείλια
το μεταξένιο δέρμα σου, χαϊδεύγουν τα δαχτύλια
Όταν θα βάλει ξώπλατο, με το λιανό κορδόνι
όλο του κόσμου το φταρμό, απάνω τζη μαζώνει
Δε σ' αγαπώ γιατί κι εσύ, στα ψεύτικ' αγαπάς με
κι ούτε σε γνοιάζει πώς περνώ, (γ)ή ανέ μ-πονώ ρωτάς με
Φαινόμενο για τσι γιατρούς, είμαι κι αναρωθιούνται
αφού μου πήρες τη γ-καρδιά, οι χτύποι πώς γροικούνται;;;;;
Εγώ 'μαι μιαν αστέρευτη πηγή.....που βγάνει πόνο
γι' αυτό και μου σιμώνουνε, όσοι πονούνε μόνο
Μη ν-το φοβάσαι το νερό, γραίνεσαι μα στεγνώνεις
το πρόβλημά 'ναι στου σεβντά, τη γ-κάψα ν' αργολιώνεις
Δρόμοι βουβοί 'π' όπου περνώ κι ερημωμένοι τόποι
κι ας πορπατούνε γύρω μου, χιλιάδες οι γι-αθρώποι
Καρδιά που δεν αγάπησε, τζάμπα το ν-τόπο πιάνει
είναι νεκρή κι ανέ χτυπά, μόνο το χτύπο βγάνει
Καρδιά που δεν αγάπησε, τζάμπα το ν-τόπο πιάνει
είναι νεκρή κι ανέ χτυπά, μόνο το χτύπο βγάνει
Πάντα το γέλιο στανικώς στα χείλη μου προβαίνει
γιατί ξωπίσω στεναγμός, κλουθά και το μαραίνει
Έπαψα και δε γ-κλαίω μπλιο, δεν έχω άλλο δάκρυ
το τελευταίο επόμεινε, στων αμαθιώ την άκρη
Λένε πως γιαίνει τσι πληγές, στο πέρασμά ν-του ο χρόνος
μα κάθε μέρα γίνεται, πια δυνατός ο πόνος
Κλαίω και κάνει αντίλαλο, πολλές φορές το κλάμα
και ξεγελά με πως περνούν κι άλλοι το ίδιο δράμα
Πάντα λυπούμουν τ' αρφανά κι εδά 'να παραπάνω
απού 'χω το δικαίωμα, παρέα να τα κάνω
Θέλω να πω είμαι καλά, μα εγώ καλά δεν είμαι
γιατί 'χω αγιάτρευτη πληγή, στο μπέτη και πονεί με...
Χίλιες φορές να 'ρθεις στο νου κι ένα λεφτό να λείψεις
σκέφτομαι πως σε ξέχασα και ζώνουνε με οι τύψεις
Ο στεναγμός μ' όντε θα βγει, μπορεί φωθιά ν' ανάψει
μιαν αστιβίδα αναδερή, να κάμω αχ!!! θ' αρπάξει !!!
Πάψε να βάνεις γιασεμιά και ρόδα στο μπαξέ σου
μα ένας ντουνιάς να στολιστεί, φτάνουν οι γι-ομορφιές σου
Δάκρυα για τσι πόνους μου, να βγάνω μπλιό θα πάψω
όχι πως εποκάμανε, μα ποιο να πρωτοκλάψω
Καρδιά που πάσχ' είναι μπελή, 'πό τσι παλμούς που βγάνει
τη μια βρουχάται σα θεργιό, την άλλη..... στάσεις κάνει
Κρυφ' αγαπώ, κρυφά πονώ, κρυφά του κόσμου κλαίω
γιατί α με ιδούν και με ρωτούν, δεν έχω ήντα να λέω
Και δεύτερη καρδιά να βρω, λίγη μου θα 'ναι πάλι
στσι δυσκολιές του έρωντα, ν' αναβαστά(να βοηθά) την άλλη
απού 'χω το δικαίωμα, παρέα να τα κάνω
Θέλω να πω είμαι καλά, μα εγώ καλά δεν είμαι
γιατί 'χω αγιάτρευτη πληγή, στο μπέτη και πονεί με...
Χίλιες φορές να 'ρθεις στο νου κι ένα λεφτό να λείψεις
σκέφτομαι πως σε ξέχασα και ζώνουνε με οι τύψεις
Ο στεναγμός μ' όντε θα βγει, μπορεί φωθιά ν' ανάψει
μιαν αστιβίδα αναδερή, να κάμω αχ!!! θ' αρπάξει !!!
Πάψε να βάνεις γιασεμιά και ρόδα στο μπαξέ σου
μα ένας ντουνιάς να στολιστεί, φτάνουν οι γι-ομορφιές σου
Δάκρυα για τσι πόνους μου, να βγάνω μπλιό θα πάψω
όχι πως εποκάμανε, μα ποιο να πρωτοκλάψω
Καρδιά που πάσχ' είναι μπελή, 'πό τσι παλμούς που βγάνει
τη μια βρουχάται σα θεργιό, την άλλη..... στάσεις κάνει
Κρυφ' αγαπώ, κρυφά πονώ, κρυφά του κόσμου κλαίω
γιατί α με ιδούν και με ρωτούν, δεν έχω ήντα να λέω
Και δεύτερη καρδιά να βρω, λίγη μου θα 'ναι πάλι
στσι δυσκολιές του έρωντα, ν' αναβαστά(να βοηθά) την άλλη
Επιμέλεια Αφιερώματος: Έρικα Τζαγκαράκη