Ντελίνα - Το ματωμένο νυφικό - Της Έρικας Τζαγκαράκη

Ντελίνα ,νέα κοπελιά στα κάτασπρα  ντυμένη
κι ο κύρης της στην εκκλησιά ,νύφη την επηγαίνει
Δε κλαίει ,δε χαμογελά,δε νιώθει ,δεν  ελπίζει
ο νους της στο ντελικανή π’ αρνήθηκε,γυρίζει

Βουβός ο πόνος  την τρυπά ,σκίζει τα σώθικα της
για χάρη της  φαμίλιας της ,σκότωσε τη καρδιά της
Από όντας εγέννηθηκε την είχαν κι όλας τάξει
σ ‘έναν αφέντη άρχοντα ,πριν κλείσει τα δεκάξι

Κι αφού έγινε γυναίκα του και πήρε τ’ όνομα του
στο σπίτι του την έφερε στα πάτρογονικά του
«Εδώ Ντελίνα μου όμορφη ,θα ναι το σπίτικο σου
κι ότι μ ανήκει από δα ,λογάται μπλιό  δικό σου
Χρυσά φλουριά ,κοσμήματα,μπαμπάκι και μετάξι
κι ότι ζητήσεις  στη στιγμή θα σου το κάνω πράξη»

Σκύβει  ,φιλεί  το χέρι του και τον παρακαλάει
στη κάμαρα τη νυφική μαζί της να μη πάει…
Σε άλλον άντρα τη καρδιά του λεει έχει δοσμένη
κι αν χρειαστεί και δυό ζωές ,εκείνον θα ανιμένει

Γυαλίζουνε τα μάτια του ,ιδρώνει το κορμί του
οι σκέψεις του θολώνουνε και βγάνει το σπαθί του
Χωστά  και δίχως να μιλά, και δίχως να διστάσει
σε ένα μπουντρούμι σκοτεινό να μπει την εδιατάσει

Εδώ θα΄ναι το στρώμα σου ώσπου ν’ αλλάξεις  γνώμη
ώσπου να ρθείς γονατιστή και να μου πεις συγνώμη
Κι  α δεν αλλάξει γρήγορα η γνώρα η δική σου
με το αίμα σου θα ξεπλυθεί  Ντελίνα η τιμή σου

Πιάνει η Ντελίνα το σπαθί ,το στρίβει στο κορμί της
καλλιά νεκρή ,παρά αυτός να πάρει τη τιμή της
Κυλά το αίμα τση καρδιάς,και στο κορμί της στάζει
κοντό και δε ξημέρωσε ,γιαυτό ποθές δε λιάζει;;

Λίγο πριν φύγει απ τη ζωή,τα μάτια της πριν κλείσει
μια χάρη από τον άρχοντα πρόλαβε να ζητήσει
φιλά(ει) , το χέρι του φονιά και τον παρακαλάει
το ματωμένο νυφικό ,στο ταίρι  της να πάει…

....Έρικα Τζαγκαράκη....