Στην μνήμη της μητέρας μου - Ελευθέριος Ριτζάκης

Χρόνια έξι περάσανε,που 'φύγες μακριά μας
μα αιωνία η μνήμη σου θα μείνει στην καρδιά μας

Λείπεις από τον άντρα σου,λείπεις απ' τα παιδιά σου
από τα εγγονάκια σου κι από την γειτονιά σου

Πάντα με το χαμόγελο, όλους τους χαιρετούσες
κακία δεν εβάσταγες,όλους τους αγαπούσες

Δύσκολα χρόνια πέρασες για να μας μεγαλώσεις
να κάνουμε οικογένεια και να μας καμαρώσεις

Στήριγμα ήσουν σ ' όλους μας, και δεν βαρυγκομούσες
κανέναν δεν ξεχώριζες κι όλους μας αγαπούσες

Εσύ που μας αρμήνευες,και έδινες ελπίδα
για να περνούμε μάνα μου,την κάθε καταιγίδα

Ήντα να πρωτοθυμηθώ,μανούλα μου από 'σένα
πρώτυπο ήσουν μια ζωή,για ξένους και για μένα

Αρχόντισσα,νοικοκυρά,σύζυγος μα και μάνα
όλα για μας τα έκανες,και για δικό σου πράμα

Κι εγώ μανούλα μου γλυκιά,θα έρχομαι κοντά σου
να σου μιλώ,κι ας μη γροικώ,ποτέ την εμιλιά σου

Πολλές φορές στον ύπνο μου,ξυπνώ κι αναστενάζω
γιατί μου λείπεις μάνα μου,και στο βροντοφωνάζω

Μανούλα μου, κι αν έφυγες,νωρίς από κοντά μας
στο νου μας θα΄σαι πάντοτε,θα ζεις ανάμεσα μας

θέε μου μια χάρη σου ζητώ,καθμερινή και σχόλη
φέρνε μου την μανούλα μου,στου ονείρου το περβόλι

Ελευθέριος Ριτζάκης

Η ρίμα γράφτηκε στις 18/7/2020 για τα 6 χρόνια μνήμης της μητέρας του κύριου Ριτζάκη