Συζητώντας με τον Αντώνη Κουκλινό για τις Μουσικές του πεθυμιές....-Συνέντευξη στην Έρικα Τζαγκαράκη-

Αντώνης Κουκλινός!Πρώτα από όλα ένας αξιόλογος "άνθρωπος" και κατόπιν ξεχωριστός στιχουργός με δικό του στίγμα στο χώρο της κρητικής λογοτεχνίας...Γιατί  -όπως έχω πεί πολλές φορές όποτε μου δίνετε  η ευκαιρία να μιλήσω για εκείνον - "Λογοτέχνης" είναι ο Αντώνης Κουκλινός.
Δεν είναι απλά ένας καλός μαντιναδολόγος η ένας δυνατός στιχουργός...Ο Αντώνης είναι λεξοπλάστης,είναι ψυχογράφος,είναι λαογράφος...
Παίρνει τις λέξεις και τις πλέκει περίτεχνα,τις ταιριάζει σοφά,ξομπλιάζει θύμησες,ανατρέχει στο παρελθόν,βρίσκει κρυμμένους θησαύρους και τους φέρνει στο φως,μέσω του γραπτόυ του λόγου! Γνώρισα τον Αντώνη μέσα απο τις αναρτήσεις του στοδιαδίκτυο...Με κέρδισε αμέσως ο τρόπος που καταθετεί την ψυχη του,τον ξεχώρισα γιατι διαβάζοντας τον ο νούς μου εφευγε απο το παρόν,με πήγαινε στο χτες,έβλεπα εικόνες που δεν είχα
τη τύχη να βιώσω ,και κατόπιν με ξαναγύριζε στο παρόν με ένα αίσθημα πληρότητας και γνώσης...
Μετά την επιτυχία που γνώρισε μέσω του πρώτου του βιβλίου  "Όσα έχω πει " ,έρχεται τώρα να ταράξει και πάλι τα νερά της κρητικής παράδοσης 

Aντώνη Κουκλινέ, καταρχήν σ’ ευχαριστώ  που δέχτηκες να μου παραχωρήσεις αυτή τη διαδικτυακή συνέντευξη. Πες μου  λίγα πράγματα για σένα... Πού γεννήθηκες, από πού  είναι η καταγωγή σου, πού μένεις, ποια είναι η οικογενειακή σου κατάσταση....

Ώρα καλή Έρικα εγώ να σ’ ευχαριστήσω για τη φιλοξενία.

Η καταγωγή μου είναι από τα Ρεθεμιώτικα και συγκεκριμένα από τσι Γουργούθους.Έχω γεννηθεί στη Γρηγοριά, μένω στο Ασήμι από το 1984 και είμαι παντρεμένος με δύο κόρες και πέντε εγγόνια.

Θα ήθελα και  ένα σύντομο βιογραφικό σου!
 

Από μικρός είχα το πάθος με τη μουσική και στα γράμματα ήμουνε αρκετά καλός αλλά δύσκολα χρόνια για σπουδές. Είμαστε μια μεγάλη οικογένεια με πολλά παιδιά και από μικρός μπήκα στη βιοπάλη. Έκαμα στα καράβια ένα διάστημα ωστόσο η μουσική ήταν πάντα το μεράκι μου. Με τον αδερφό μου το Μανιό που παίζει λύρα μα και το ξάδερφό μου το Κανάκη ήτανε τα πρώτα γλέντια στο χωριό μας και στα γύρω χωριά με παρέες και καντάδες. Εκείνη την εποχή ήτονε ο Χιώτης και ο Μπουρνέλης από τσι Καμάρες που είχαμε γίνει αχώριστοι. Τα ακούσματα από το Μιχάλη Τζαγκαράκη το Μαρκογιάννη το Μανιά ήταν όνειρο ζωής να τους  μοιάσω. Μετά το στρατιωτικό μου εκτός του αδερφού μου και του ξαδέρφου μου έκανα παρέα με αρκετούς αξιόλογους καλλιτέχνες θα αναφέρω το Δημήτρη το Καμάρη που ηχογραφήσαμε και μαζί ένα δίσκο, το Στρατιδάκη το Γιώργη από τα Σκούρβουλα, για ένα διάστημα στο Ηράκλειο δούλεψα σε πολλά μαγαζιά όπως το Κάστρο θυμάμαι με τον Αλεφαντινό το Μιχάλη, το Ρινακάκη το Νίκο, το Ραπτάκη το Νίκο, Παχάκη Θανάση μα και άλλους πολλούς εκείνη τη περίοδο. Από το 1984 που ήρθα στο Ασήμι γνώρισα αξιόλογους οργανοπαίχτες της περιοχής και που δουλέψαμε μαζί θα πω κάποια ονόματα όπως ο Τσικιντήρης,από το Μεσοχωριό,  Γιώργης Δημητράκης από τσι Παρανύφους  ο Ζερβός από τα Ίνια, ο Μιμίκος ο Μανώλης, ο Θωμάς ο Λαμπράκης, ο Γιάννης ο Χαλκιαδάκης, ο Κοκκινάκης ο Γιάννης, και τον αξέχαστο Μανώλη Παπαδάκη από το Πρινιά που για μια δεκαετία παίζαμε μαζί…είναι πολλοί που έχουμε παίξει σε γλέντα και είναι δύσκολο να τους αναφέρω όλους. Αξίζει να πω ότι με τον αδερφό μου το Μανιό αλλα και τον ξάδερφό μου έχουμε κανει ταξίδια και εκτός Κρήτης σε νησιά και εκεί έκανα παρέα και με άλλους καλλιτέχνες όπως ο Παχάκης ο Ραπτάκης και ο Στρατιδάκης…Μία συνεργασία από τις πιο αξιόλογες ήταν στη Ρόδο με ένα μεγάλο λυράρη το Γιώργη το Παραγιό.

Το λαγούτο δεν το είδα ποτέ σαν επάγγελμα…ερασιτέχνης μια ζωή έτσι το νιώθω..!

Τι ήταν αυτό το «κάτι» που σου έδωσε το έναυσμα να ασχοληθείς με την μουσική και κατεπέκτασην με την συγγραφή;

 Όπως είπα δεν ασχολήθηκα εγώ με τη μουσική αυτή μάλλον ασχολήθηκε μαζί μου από τη κοιλιά τση μάνας μου..χαχαχααχα
για τη συγγραφή που με ρωτάς δεν θυμούμαι ποτέ τον εαυτό μου να μη γράφω, απλά κάποια πράγματα θένε τον καιρό τους τουλάχιστον σε μένα.

Θυμάσαι  να μου πεις  την πρώτη σου μουσική και συγγραφική απόπειρα;

  Θα σου πω…μετά το δημοτικό φεύγοντας από το χωριό μου αλληλογραφούσα με τσι δασκάλους μου και απ’ ότι μου λέγανε τα γράμματα που έστελνα τα διαβάζανε στη τάξη στα παιδιά και κλαίγανε…
ακόμα και σήμερα έχω κάποια γράμματα του δασκάλου μου… Αυτό είναι μια ένδειξη πως αν και απαίδευτος στα θρανία ο γραπτός λόγος ήταν κάτι που δεν το άφησα ποτέ μου.

 

Γράφεις στίχους, μουσική, τραγουδάς, παίζεις λαούτο….
Ποιά από όλες αυτές τις δραστηριότητες σου σε αντιπροσωπεύει περισσότερο;

Δεν ξεχωρίζω το ένα από το άλλο γράφω για να γεμίζω τη ψυχή μου και μελοποιώ για να εκφραστώ μέσα από το τραγούδι.
 

Θα μου αναφέρεις τις πιο σημαντικές σου συνεργασίες;Συνεργασίες που θα ήθελες να επαναλάβεις;
 

Αν σου πω πως αυτό που θα ήθελα να ξαναζήσω δεν είναι μέσα από μια συνεργασία. Είναι η μία και μοναδική φορά που έπαιξα με τον Αντισκαριανό μια εμπειρία που την έχω γράψει και που την ονόμασα ‘’ο έρωτας τση μουσικής’’

«Οι μουσικές μου πεθυμιές»,υπογραφή Αντώνης Κουκλινός!
 Όνειρο ζωής; Στόχος; Επιβεβαίωση; Τι σημαίνει για εσένα το cd που μόλις κυκλοφόρησε; Μίλησέ μου για τη θεματολογία του , στιχουργικά,  αλλά και για το μουσικό του ύφος.
 

Το μουσικό αυτό έργο  είναι το πρώτο μέρος γιατί θα ακολουθήσει δεύτερο και τρίτο.

Είναι όντως η σφραγίδα μου στη μουσική όπως την αντιλαμβάνομαι μέσα μου. Δεν έχω να αποδείξω τίποτα και σε κανέναν γιατί ξέρω ποιος είμαι. Επιλογή μου είναι τόσα χρόνια να βιώνω ερασιτεχνικά το μερακλίκι μου. Έκανα την παραγωγή μόνος μου για να κάνω αυτό που με εκφράζει χωρίς να έχω κανένα  πάνω στο  κεφάλι μου.
Όνειρο ζωής δεν ξέρω αν μπορώ να το πω αυτό… προέκυψε μετά το βιβλίο μου κάπως έτσι θα το έλεγα με παρότρυνση της Ματίνας Καράλη να ξαναπιάσω το λαγούτο που είχα δεκαεφτά χρόνια να του αγγίξω.
Η θεματολογία του στίχου… εμένα με εκφράζουν περισσότερο τα τραγούδια του πόνου… έχω όμως και ερωτικό στίχο βάλει  αλλά και παραδοσιακό όπως ‘’ο πόνος της αγάπης’’ που είναι ένα διαχρονικό υπέροχο τραγούδι.

Υπάρχει κάποιο κομμάτι που ξεχωρίζεις μέσα από το cd και γιατί;
 

‘’ο πόνος της αγάπης’’ είναι ένα τραγούδι που το ακούς για την ερωτική ιστορία που περιγράφει και το ξεχώρισα από την αρχή. Όμως  ‘’η σιγαλιά της μοναξιάς’’ είναι ένα τραγούδι πολύ εκφραστικό και βγαίνει μέσα απ’ τη ψυχή μου η ερμηνεία του. Έχω κλάψει κάποιες φορές ακούγοντάς το.

Οι συνεργάτες σου σε αυτήν την δισκογραφική δουλειά; Μίλησε μου λίγο για εκείνους….Μιχάλης Τζαγκαράκης,Πέτρος Μαρούλης,Γιάννης Χαλαμπαλάκης,Μανιός Κουκλινός,Κανάκης Κουκλινός,Μανώλης Δρίμης,Σπύρος Βελεντάκης,Μιχάλης Πετσάκης,Μιχάλης Μαυράκης,Άρης Καρπουζάκης και φυσικά η αγαπημένη μου Ματίνα Καράλη.

Εδώ πρέπει να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους μέσα απ’ τη καρδιά μου.

Οι πρόβες με το Γιάννη το Χαραλαμπάκη κράτησαν σχεδόν ένα χρόνο.
Άψογος συνεργάτης και πάντα συνεπής. Τι να πω για το Μιχάλη Τζαγκαράκη που έμαθε από τσι τελευταίους (δεν είχα το θάρρος να του το προτείνω) πως θέλω να συμμετέχει και ήταν από τσι πρώτους που  έμαθε τα κομμάτια και που έγραψε στο στούντιο χωρίς καθυστέρηση. Για το Πέτρο Μαρούλη και το Μιχάλη Πετσάκη ήταν πιο εύκολο γιατί γράψαμε τη μουσική και ήρθαν και τραγούδησαν μετά. Άψογοι συνεργάτες και οι δύο καλλιτέχνες και θέλω να τονίσω πως έκαναν αυτό που ήθελα ακριβώς.
Ο Σπύρος ο Βελεντάκης και ο Άρης ο Καρπουζάκης  έτρεξαν στο κάλεσμά μου με συνέπεια και με σεβασμό να με τιμήσουν και να συμμετέχουν.
Τώρα έρχομαι στον Μανιό Κουκλινό τον αδερφό μου. Είναι χρέος μου να του δώσω την ευκαιρία να αφήσει κι εκείνος το ‘’αποτύπωμα’’ του Κουκλινέικου  γιατί είναι ένας ερασιτέχνης όπως κι εγώ και καταθέτει τη ψυχή του πραγματικά όσο για το ξάδερφο μου το Κανάκη Κουκλινό δεν χρειάζονται συστάσεις… Ήθελα να συμμετέχει να τον τιμήσω αλλά και να δώσει το δικό του ύφος που μου αρέσει πολύ.Τώρα ερχόμαστε σε έναν καλλιτέχνη ηχολήπτη το Μιχάλη το Μαυράκη…Αυτό το παιδί μου βγάζει μια θετικότητα που με βοήθησε σε πολλά πράγματα…οι συμβουλές του ήταν σημαντικές αλλα και σε συνεργασία με το Γιάννη Χαραλαμπάκη μπορώ να πω είναι ένα αχτύπητο δίδυμο στο στούντιο… ΟΜΩΣ στα πάντα είχα τον τελευταίο λόγο και τους ευχαριστώ για την κατανόηση…Η κοινή μας φίλη η Ματίνα η Καράλη συμμετέχει στιχουργικά σε τέσσερα τραγούδια στο πρώτο cd και την ευχαριστώ πολύ για τη στήριξη της σε όλη αυτή τη προσπάθεια.



 Η Ανηψιά σου επιμελήθηκε το εξώφυλλο;
 

Ναι είναι ένα χαρισματικό παιδί κόρη του πρώτου μου εξάδερφου του Μανώλη Κουκλινού, που είναι στην Αυστραλία,στη Μελβούρνη. Με δικιά της πρωτοβουλία το έκανε και την ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα, γιατί με στηρίζει και μου έχει αδυναμία μεγάλη αλλα κι εγώ δε πάω πίσω…!

Και για τις εκπληκτικές φωτογραφίες ποιος φέρει την ευθύνη;
 

Ο φίλος μου ο Σπύρος Ταβλαδωράκης είναι υπεύθυνος  για τη φωτογράφηση.

 Θέλω να μου διηγηθείς ένα ευχάριστο κι ένα δυσάρεστο γεγονός που σου συνέβη στη διάρκεια της προετοιμασίας του cd, και κάτι που θα σου μείνει αξέχαστο και συνέβη στα πλαίσια της καλλιτεχνικής σου πορείας….

Όταν αποφάσισα πως θα ηχογραφήσω τα τραγούδια μου, μπήκα στη διαδικασία να κρίνω τον εαυτό μου ΕΓΩ ΠΡΩΤΟΣ. Πήγα στο στούντιο και ζήτησα να ηχογραφήσω τη φωνή μου σε ένα τραγούδι…όταν άκουσα τον εαυτό μου μετά από αρκετά χρόνια μπροστά σε ένα μικρόφωνο να τα λέει καλά…εεε ναι ήταν μια ευχαρίστηση για μένα…
Δυσάρεστο γεγονός δεν υπήρξε και ελπίζω να μην υπάρξει και στη συνέχεια.

Για ποιό λόγο θα αγοράζες αυτό το cd αν ήσουν ένας απλός ακροατής;
 

Μα για την ποιότητα της μουσικής  και τη διαχρονικότητα των τραγουδιών απλά.

Τελειώνοντας τις ηχογραφήσεις και κρατώντας πια έτοιμες τις «Μουσικές σου πεθυμιές» στα χέρια σου, σκέφτηκες ότι ίσως έπρεπε να είχες παραλείψει κάποιο κομμάτι ή ότι ίσως θα έπρεπε να είχες συμπεριλάβει ένα ακόμα;
 

Κοίτα ήδη έχω δέκα τραγούδια έτοιμα για το επόμενο cd  και δεν σου κρύβω πως αυτά που δεν έχω ακόμα ηχογραφήσει είναι ποιοτικά ισάξια ίσως και καλύτερα από τα προηγούμενα.


 

Πόσο βαθιά πρέπει να βάλει το χέρι στην τσέπη ένας καλλιτέχνης προκειμένου να κυκλοφορήσει μια δισκογραφική δουλειά;
 

Αρκετά αν κρίνω από τη δικιά μου… Εξαρτάται και από το υλικό και τους συνεργάτες που θα επιλέξεις. Η δισκογραφία πλέον είναι ρίσκο αν προσδοκάς σε κέρδος… Εγώ δεν  μπήκα στη διαδικασία του ρίσκου γιατί απλά κάνω αυτό που με εκφράζει με όποιο τίμημα.

Ποιά θεωρείς οτι είναι τα στοιχεία της επιτυχίας και της ευρύτερης αποδοχής ενός καλλιτέχνη από τον κόσμο; Θεωρείς  ότι υπάρχει μουσική παιδεία στο σύνολο των νέων καλλιτεχνών; Στο παίξιμο ,στο τραγούδι, στο στίχο, στη μουσική....

Σήμερα τα ακούσματα και ο τρόπος διασκέδασης είναι εντελώς διαφορετικά από παλιότερα… Ένα απλό  παράδειγμα… Το Ηράκλειο μια εποχή είχε αρκετά κέντρα διασκέδασης που δούλευαν κάθε βράδυ Χειμώνα Καλοκαίρι. Σήμερα δεν υπάρχει η δυνατότητα οικονομικά ο κόσμος δεν μπορεί  να στηρίξει ένα τέτοιο μαγαζί. Αυτό έχει σαν επακόλουθο οι νέοι καλλιτέχνες να μην έχουν εμπειρίες από σεζόν ολόκληρες σε ένα μαγαζί και αυτό φαίνεται από τον τρόπο που διασκεδάζει και ο κόσμος… δεν υπάρχει σεβασμός στο καλλιτέχνη αλλά και το αντίθετο πολλές φορές…. δεν μπορώ να βλέπω έναν καλλιτέχνη να προσπαθεί μέσα σε ένα χώρο με δέκα τραπεζάκια και να μη μαζεύει  πενήντα αθρώπους να τον ακούσουν… είναι θλιβερό. Όσο για μουσική παιδεία σήμερα…. Ναι υπάρχουν αξιόλογα ταλέντα με δεξιοτεχνία στο παίξιμο ΟΜΩΣ τους λείπει κάτι… το χρώμα το παραδοσιακό… το λαγούτο δεν είναι μπουζούκι…. είναι βοηθός τση λύρας…
ο εγωισμός πάνω στο πάλκο είναι ότι χειρότερο…!

Πως θα αντιμετώπιζες μια ενδεχομένως αρνητική κριτική;

Εξαρτάται και από ποιόν προέρχεται η κριτική… δε χαλώ τη ζαχαρένια μου για κάποιον που λέει κάτι για μένα και αυτός ο κάποιος αλλού πατεί κι αλλού βρίχνεται.

Τι σημαίνει «Παράδοση» για σένα και με τι τρόπο συμβάλεις εσύ ούτως ώστε να διατηρηθεί   ακέραια  η Κρητική μας Παράδοση;
 

Παράδοση είναι αυτό που θέλεις να εκφράσεις να μη προσβάλει και να μη θίγει την αξιοπρέπειά σου…

το ύφος της μουσικής και του στίχου να έχει ρίζες στο παρελθόν και να ανθίζει στο σήμερα.

Θυμάσαι ποιός ήταν ο πρώτος δίσκος που αγόρασες με δικά σου χρήματα;
 

Φανταράκι στη λέσχη αξιωματικών Κιλκίς αγόρασα το δίσκο του ξαδέρφου μου του Κανάκη Κουκλινού  ‘’τα κανόνια του Κανάκη’’ και σήμερα τον έχω. Όμως προηγήθηκαν κασέτες που αν θυμάμαι ήταν του  Σκορδαλού η Ιστορία μου.


Σε ποιά εποχή θα ήθελες να είχες γεννηθεί, με τι συνθήκες θα ήθελες να είχες  μεγαλώσει  και πως θα ήθελες να ήταν η ζωή σου ...
 

Απλά δεν θα ήθελα τη σημερινή  εποχή… οι μυρωδιές τα χρώματα και ο τρόπος ζωής σήμερα είναι ωσάν το μπαγιάτικο ψωμί.

 Oι καλλιτέχνες εχουν ημερομηνία λήξης;

Με την έννοια πάνω στο πάλκο ναι… όμως ο καλλιτέχνης και ο μερακλής είναι αιωνόβιοι εραστές.

Κάνοντας απολογισμό μέχρι σήμερα... τι από όλα όσα έχεις καταφέρει να κάνεις σε κάνει να αισθάνεσαι υπερήφανος;

Δεν έχω καταφέρει τίποτα σπουδαίο…αν εξαιρέσεις παιδιά  και εγγόνια… αισθάνομαι υπερήφανος για τη καταγωγή μου και την ανατροφή μου..με βοήθησαν να μη βλάψω άθρωπο και να σαλέβγω με το κούτελό μου καθαρό.
 

Πως βλέπεις τον εαυτό σου 10-20 χρόνια μετά; Τι είναι αυτό που θα ήθελες να αφήσεις   σαν κληρονομιά στο τόπο  μας;

Μα ήδη αυτή η μουσική δημιουργία που ετοίμασα και που με κάνει υπερήφανο είναι κάτι που θα μείνει… φυσικά ένα βιβλίο με τις ιστορίες μου ετοιμάζεται για να το εκδώσω,είναι κάτι που το θέλω πολύ.


Που μπορεί να βρει κάποιος το cd ;

Η διάθεση προς το παρόν γίνεται από μένα (για οπουδήποτε )με αποστολη απο τα ΕΛΤΑ ..... { τηλ: 6970871113}
 και επιπλέον στην Αθηνα υπάρχει και  εδώ: mymusicshop.gr/shop/cds/%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%8E%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BB%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B5%CE%B8/

Κλείνοντας θα ήθελα να σε ρωτήσω,αν είχες την δυνατότητα να στείλεις ένα μήνυμα σε μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων τι θα έλεγε αυτό το μήνυμα;
 

Θα τους έλεγα να ανοίγουν  τη πόρτα της ψυχής τους στο αληθινό και το καθάργιο και να μη βάνουν στόχο το ανέφικτο.

Και μια ευχή για το site που θα φιλοξενηθεί η συνέντευξη   «Η Ψυχή στη θέση της Καρδιάς;»;;
 

Η ψυχή  να παραμείνει στη θέση της καρδιάς για να εκφράζεται ο άνθρωπος.

Αντώνη σε ευχαριστώ πολύ για την επικοδομητική  διαδικτυακής μας συζήτηση. Θα ήθελα να μας αποχαιρετήσεις με ένα μικρό απόσπασμα από κάτι δικό σου…

Τα μάθια τση ψυχής…(του Αντώνη Κουκλινού)

Πρίν λίγο καιρό, βρέθηκα στο χωργιό μου.

Πήγαμε να ανάψουμε το κερί μας και να αποχαιρετήσουμε, ένα χωργιανό που έφευγε, πλήρης ημερών.

Περιμέναμε στον Αι Γιώργη, να φέρουνε το λείψανο.

Η εκκλησία είχενε αρκετό κόσμο που καθότανε μέσα, γιατί έκανε πολύ κάψα.

Φτάνοντας εκεί, μπήκα μέσα και έναν έναν χαιρετούσα τους χωργιανούς.

Διασχίζοντας το διάδρομο, καθώς τους χαιρετούσα, πέρασα δίπλα από τη θέση, που καθότανε, ο Λενακομιχάλης.

Ένας παλιός μου γείτονας εκεί στο χωργιό, γερασμένος και ταλαιπωρημένος από τη ζωή.

Τυφλός τα τελευταία χρόνια και λόγω της κατάστασης του, όταν μιλάει, φωνιάζει λίγο δυνατά.

Καθώς περνούσα λοιπόν κοντά, από το σημείο που καθότανε, γρικώ να λέει στη γυναίκα ντου.

-Μωρή..! πχιός είναι απου πέρασε από δίπλα μου.?

Αυτός δε μένει έπαε στο χωργιό, δε γνωρίζω τη μυρωδιά ντου, πχιός είναι..?

Περιττό να σας πω τον άκουσε ούλη η εκκλησία.

-Το Αντωνιό τση Βασιλικής είναι, του λέει.

-Αααα..!!! ίντα μπρέ λες έκεια…το Αντωνιό.!!!

Μετά από λίγο έφταξε η σειρά του να το νε χαιρετίξω.

-Γειά σου γείτονα, του λέω κρατώντας το χέρι του.

-Αντωνιό… εσύ σαι μπρέ..?

-Ναι Μιχάλη εγώ είμαι ίντα κάνεις πως τα πας.

-Καλά… καλά είμαι… δε φέγγω μα πάω καλά δόξα το Θεό.

Την ώρα εκείνη φωνιάξανε πως εφέρανε το λείψανο.

Καθώς μου κρατούσε τη χέρα, μου λέει ψιθυριστά.

-Αντωνιό πέ μου παιδί μου, σα (μ)πόσοι αθρώποι, είναι έπαε μέσα.

-Κιαμιά εκατοπενηνταρά, του κάνω.

-Θα σου πω μα μη σου ξεφύγει κουβέντα, γρικάς.?

-Πέ μου Μιχάλη ίντα τρέχει.

Σιμώνει στ’αφτί και μου κάνει.

-Κιανείς απ’ούλους απου είναι επαέ μέσα, δε με χαιρέτιξε, να με ρωτήξει ίντα κάνω, μόνο εσύ που μπήκες εδά.

-Αυτοί γείτονα σε θωρούνε κάθε μέρα, μα εγώ λείπω, δεν είμαι έπαε στο χωργιό, και γι’ αυτό, του λέω να τον ησυχάσω.

-Ναι Αντωνιό… μα εγώ παιδί μου δε τζι θωρώ…!

Ένοιωσα ένα σφίξιμο μέσα μου, γιατί κι εγώ αν ήμουνε στο χωργιό, ίσως να έκανα το ίδιο.

Αποχαιρετώντας με αγκάλιασε και μου κάνει.

-Σ’ ευχαριστώ  που μου μίλησες, ανε προλαβαίνεις να περάσεις από το σπίτι να κεράσω μια ρακή.-

-Ήρθα παρέα με ξένο άθρωπο και είναι μια σταλιά δύσκολο Μιχάλη, καλά νάσαι και μια άλλη φορά.

Διηγούμαι το περιστατικό, γιατί είναι πολύ σημαντικό, να δίνουμε την πρέπουσα σημασία, στο διπλανό μας, όποιος και νάναι αυτός.

Άνθρωποι που έχουν ανάγκη την καλημέρα μας, ένα γειά σου φίλε.

Ούλοι εμείς στο φως και ο Μιχαλάκης μαζί μας, όμως εκείνος αν και τυφλός, εθώργιε καλύτερα.

Γείτονα Μιχάλη… με δίδαξες με τον τρόπο σου να καταλάβω…

Πως τα μάθια τση ψυχής δε θένε ήλιο να σε ιδούνε….

…..Αντώνης Κουκλινός……

Face book page Αντώνη Κουκλινού : www.facebook.com/akouklinos
Youtube channel Αντώνη Κουκλινού: www.youtube.com/user/akoyklinos