Θα αποφεύγαμε.... της Άννας Ζανιδάκη

Θα αποφεύγαμε!

Πόση θλίψη και πόσο βάσανο θα αποφεύγαμε, αν η τύχη είχε σταθεί πιο νωρίς με το μέρος μας.

Πόση αντρεία θα χε η ψυχή μας και δε θα ταν σε θέση να αναδυθεί μέσα απ τα έγκατά της, ώστε να νιώσει και να αισθανθεί τόσο διαφορετική από παλιά!

Πόσοι αγώνες ψυχικής επιβίωσης δε θα χαν αποφευχθεί αν κι εφόσον ήθελε να μας στείλει δίπλα ανθρώπους που θα νοιάζονται αληθινά και δε θα υποδύονται απλά ρόλους και μάλιστα όντως καρικατούρες των εαυτών τους!

Πόσα δάκρυα θα χαν καταλαγιάσει και πόσα ματάκια θα ταν τώρα και στεγνά, μα διόλου υποταγμένα στις αγχώδεις τους εκείνες διαταραχές που πάλευαν και να τις εξηγήσουν , μα δίχως να συμφιλιωθούν μαζί τους.

Πόσα χέρια δε θα πάγωναν και δε θα ίδρωναν συνάμα, αν οι σκέψεις και οι αλληλουχίες αυτών είχαν πλήρη διάθεση εφόρμησης και ποτέ υποταγής .

Ακόμα και φυγής απ όλα αυτά που δεν ήταν καθόλου σε θέση να χειριστούν και να διαχειριστούν.

Πόσα βράδια θα ταν μια χαρά , παρά να ξενυχτούν οι απόψεις, να παλεύουν οι αποφάσεις και κυρίως να μάχονται αυτοί με τους εαυτούς τους, τους εαυτούς μας όλοι μας, δίχως να ξεκαθαρίζουμε τι , πότε , γιατί , αν ,όταν, ίσως, άμα το θέλουμε.

ΑΝ ΞΕΡΑΜΕ ΟΛΟΙ ΤΙ ΘΕΛΑΜΕ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΚΑΙ ΑΡΤΙΟΙ ΨΥΧΙΚΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΑ ΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΤΙΚΑ

Κι όμως αν μας έκανε το χατήρι η θεά τύχη, η μοίρα ,το πεπρωμένο ,το κισμέτ, να μας έχει από νωρίς την ευτυχία σε ένα σακουλάκι στο χέρι, τότε εμείς δε θα πρεπε και να την κυνηγάμε , να την αναθεματίζουμε, μα πάνω απ όλα να προσπαθούμε να την αποδεχτούμε και να την κατανοήσουμε κιόλας.

Ειλικρινά θα αποφεύγονταν αιματηροι αγώνες, εχθροπραξίες του είναι μας , με παράγοντες και αφυπνίσεις αισθήσεων αυτών. Δε θα ξενυχτούσε η διαίσθηση και δε θα αποκοιμιόταν εντελώς η διάθεσή μας.

Αννα Ζανιδακη.

Υ.Γ ΑΝ ΖΟΥΣΑΜΕ ΣΕ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΙΚΟ ΧΡΟΝΟ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΜΑΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΘΑ ΤΑΝ ΟΛΟΛΑΜΠΡΟ ΚΑΙ ΔΙΑΥΓΕΣΤΑΤΟ..