ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Α ναστορούμαι τα παλιά τση ζήσης περασμένα
Β ουρκώνω με τη θύμιση σε χρόνια αγαπημένα.
Γ υρνούσαμε απ' το σχολειό με γράμματα στη σάκκα
Δ ιψούσαμε για μάθηση, γράφαμε και σε πλάκα.
Ε ικόνες μου 'ρχονται πολλές στα σχολικά θρανία
Ζ ούσαμε πιο ανέμελα ρουφώντας τα βιβλία
Η ταν τότε που οι δάσκαλοι μας λέγανε με πάθος
Θ α γράψεις εκατό φορές ό,τι έκαμες λάθος.
Ι σως και άλλοι φίλοι μου τα ίδια να θυμούνται
Κ αι με συγκίνηση βαθιά κι αυτοί τ' αναστορούνται.
Λ ίγες φορές επήγαινα χωρίς να 'χω διαβάσει
Μ ' από τα πριν του δάσκαλου μιαν αφορμή 'χα πλάσει.
Ν α 'ξερες κύριε δάσκαλε εχθές τι είχα πάθει,
Ξ εκίνησα το διάβασμα απ' τση καρδιάς τα βάθη,
Ο μως δεν ήτανε γραφτό σε πέρας να το φέρω
Π ονούσανε τα μάτια μου κι είπα ''ας μην υποφέρω''
Ρ αγίζει δάσκαλε η καρδιά τώρα π' απολογούμαι
Σ αν θέλεις χάρισέ μου τσι ,πια να μη σε φοβούμαι.
Τ έλος του χρόνου θα με δεις στο διαγώνισμά μου
Υ πόδειγμα μαθήτριας στην τάξη τη δικιά μου
Φ οβήθηκε ο δάσκαλος τίποτα να μην πάθω
Χ αϊδευτά μου είπε το ,τα γράμματα να μάθω
Ψ εύτικη ήταν η αφορμή που του 'χα ειπωμένη
Ω χ, η αλήθεια αν μαθευτεί, την έχω όμως βαμμένη!

Χαρούλα Τζιγκουνάκη - Πετρογλάκη