Βέρα Σουλτάτου -Ξυλούρη: “Η αρχόντισσα της μαντινάδας”.Μια συνέντευξη στην Έρικα Τζαγκαράκη.

Βέρα Σουλτάτου Ξυλούρη, ένα όνομα, μια γοητεία…Ίσως η πιο όμορφη γυναίκα που έχω δει στη ζωή μου.Μια γυναίκα που θυμίζει σταρ του κινηματογράφου ,όχι όμως της εποχής που διανύουμε.Θυμίζει παλιό καλό κινηματογράφο της δεκαετίας του ’70 .Τότε που οι γυναίκες είχαν ακόμα αρχοντική ομορφιά.Το πρόσωπο της κάλλιστα θα μπορούσε να κοσμεί τα εξώφυλλα των καλύτερων περιοδικών ,να εμπνέει τους μεγαλύτερους ζωγράφους και να αποτελέσει πρότυπο ομορφιάς.Της κρητικής ομορφιάς,αυτής της άγριας ομορφιάς που μπερδεύεται με καλοσυνάτα αισθήματα,μεγαλείο ψυχής και γεννά προσωπικότητες.

Δεν μπορεί να γνωρίσει κάποιος την Βέρα Σουλτάτου Ξυλούρη και να μην σχολιάσει την δυναμική της παρουσία.Και δεν είναι η εξωτερική της ομορφιά αυτή που σε καθηλώνει πάνω της.Η ομορφιά της ψυχής της είναι,που αβίαστα καθρεφτίζεται στην μορφή της.Γυναίκα του σεβασμού,παλιάς κοπής πέραν της μοντέρνας της εμφάνισης.Τα μάτια της σε προκαλούν να κοιτάξεις την ψυχή της και μέσα της να διακρίνεις το αστείρευτο ταλέντο της.Μια γυναίκα που υπηρετεί με σεβασμό την μαντινάδα ,τιμά τον τόπο της και κάνει υπερήφανη την οικογένεια της.Μια γυναίκα που λατρεύει τον άντρα της,τα παιδιά της,το νοικοκυριό της,και που δεν ξεχνά να μας υπενθυμίζει πόσο σημαντική είναι για εκείνην η οικογένεια της μέσω των όμορφων μαντινάδων της.

Τα Ανώγεια πρέπει να είναι υπερήφανα για τη κόρη τους,τόσο υπερήφανα όσο υπερήφανη είναι κι εκείνη για το τόπο που την ανάθρεψε.Όλοι γνωρίζετε την Βέρα από τις μαντινάδες της.Τώρα ήρθε  η στιγμή να την γνωρίσετε και σαν άνθρωπο και είμαι βέβαιη ότι όσοι την αγαπάτε,από την στιγμή που θα διαβάσετε την συνέντευξη και μετά ,θα την λατρέψτε.Κι όσοι τυχαίνει να την γνωρίσετε μέσω αυτού εδώ του αφιερώματος ,είμαι σίγουρη πως βγαίνοντας από το site θα ανατρέξετε στο προφίλ της.Καθίστε αναπαυτικά,και ξεκινήστε την ανάγνωση.Η Βέρα σωστός χείμαρρος θα σας παρασύρει στα νερά της…κι εσείς θα ταξιδέψετε μαζί της χαμογελώντας τρυφερά !

Eρικα Τζαγκαράκη

 

 

1)Βέρα Σουλτάτου -  Ξυλούρη, καταρχήν να σε ευχαριστήσω που δέχτηκες να μου παραχωρήσεις αυτήν εδώ την διαδικτυακή συνέντευξη! Να αρχίσουμε με τα βασικά και να μου πεις λίγα πράγματα για σένα… Από που κατάγεσαι? που γεννήθηκες? που ζεις; Ποιά είναι η οικογενειακή σου κατάσταση;

 

 

Έρικα μου εγώ σ’ ευχαριστώ. Θαυμάζω και σέβομαι πολύ τη δουλειά σου, αναγνωρίζω όλα αυτά που προσφέρεις στον πολιτισμό μας και σε όλες τις μορφές της παράδοσης καθημερινά, σε εκτιμώ πολύ σαν άνθρωπο, σ’ αγαπώ και το ξέρεις και είναι πολύ μεγάλη τιμή για μένα μια τέτοια πρόταση, στην οποία, για τους παραπάνω λόγους, δε θα μπορούσα με τίποτα να αρνηθώ.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα  Ανώγεια, χωριό ορεινό, στους πρόποδες του Ψηλορείτη, με μακρόχρονη ιστορία και τεράστια κληρονομιά, μουσική και πολιτιστική. Είμαι παντρεμένη με τον Χαράλαμπο Ξυλούρη και έχω 2 κόρες, την Ειρήνη 12 ετών και την Άννα 9 ετών.

 

 

2) Να αρχίσουμε με τα τυπικά, που θέλει να μάθει ο κόσμος όμως, και μετά θα συνεχίσουμε με πιο γενικευμένες ερωτήσεις. Θέλω να μου πεις ,τι ήταν αυτό το «κάτι» που σου έδωσε το έναυσμα να ασχοληθείς με τον στίχο…

 

Ανέκαθεν με τραβούσε η κρητική μουσική, η λύρα, οι κρητικοί χοροί, οι καλλιτέχνες, όχι μόνο οι Ανωγειανοί, και φυσικά η μαντινάδα. Θα σου πω κάτι τώρα το που θυμήθηκα και γελάω. Πρέπει να ήμουν γύρω στα 12 με 13, όταν είχαμε αγοράσει στο πατρικό μου την πρώτη έγχρωμη τηλεόραση (ωραίες εποχές)… Θυμάμαι πολύ έντονα τις καταπληκτικές εκπομπές του Γιώργου Βιτώρου στην Κρήτη TV, και εμένα με φανατική προσήλωση, που λένε, να τις παρακολουθώ και να σημειώνω σ ένα τετράδιο τις μαντινάδες που μ’ εντυπωσίαζαν και μου κέντριζαν το ενδιαφέρον. Δίχως να το καταλάβω, σε λίγο χρονικό διάστημα, είχα γεμίσει  τετράδια με μαντινάδες σημαντικών καλλιτεχνών και δημιουργών. Δεν είχα ξεκινήσει να βγάζω δικές μου μαντινάδες ακόμα, καταλάβαινα, βέβαια, τη σπουδαιότητά τους, αλλά δεν πίστευα ότι το ‘χα κι εγώ μέσα μου αυτό το «χάρισμα». Και ανεξάρτητα μ’ αυτό, και μόνο ο τόπος που μεγάλωσα με παρακινούσε να αρχίσω να το καλλιεργώ μέσα μου λίγο αργότερα. Δε ξέρω εάν είναι χάρισμα ή όχι, αλλά ότι κι αν είναι μου προκαλεί μεγάλη χαρά κ υπερηφάνεια!

 

3) Θυμάσαι να μου πεις την πρώτη σου στιχουργική απόπειρα; Και την πηγή της έμπνευσής της.

 

Την παρθενική μου μαντινάδα όχι, δεν τη θυμάμαι. Έπαιζα τότε με τις λέξεις και τις ομοιοκαταληξίες και προσπαθούσα αυθόρμητα να γράψω δίστιχα. Δε μπορώ να μην αναφερθώ, όμως,  σ’ ένα γεγονός το οποίο  οριοθετεί, πάνω κάτω, το ξεκίνημά μου. Θα γυρίσω, λοιπόν, πολλά χρόνια πίσω: βρισκόμασταν με τον πατέρα μου σ ένα γάμο και στο γλέντι απάνω, θυμάμαι χόρευα τότε, μόλις τελειώνει ο χορός μου λέει: «είσαι το καμάρι μου θα είμαι δίπλα σου σε όλα σου, και στα σωστά σου και στα λάθη σου και στις αδυναμίες σου, σε ότι κι αν χρειαστείς», και του λέω τότε:

 

«Με τον αέρα σου πετώ σαν τον αητό στα ύψη,

γιατί στα χέρια σου τα δυο, πράμα δε μου χει λείψει».

 

...του δίνω ένα φιλί τον αγκαλιάζω και του ξαναλέω:

 

«Πόσες θυσίες έκαμα για ένα ακριβό χατήρι

ποια κόρη δεν εζηλεψε να χει εσένα «κύρη».

 

4) Βοηθάει στην έμπνευση ενός στιχουργού - μαντιναδολόγου η ισορροπία στην προσωπική ζωή του;

 

Σίγουρα παίζει πολύ μεγάλο ρόλο, αλλά κακά τα ψέματα, οι πιο δυνατές μου, ίσως, μαντινάδες «γεννήθηκαν» έπειτα από συγκινησιακά φορτισμένες και δύσκολες καταστάσεις. Παράλληλα, έχω παρατηρήσει, πολλές φορές, να βγάζω πονεμένες μαντινάδες τη στιγμή που μέσα μου λειτουργούσε το συναίσθημα της χαράς και αντίστροφα. Σχεδόν πάντα, όμως, μια εικόνα, μια σκέψη, ένα τοπίο, μια ανάμνηση, ήταν αρκετά να μου δώσουν το έναυσμα να αρχίζω να γράφω.

 

5) Θέλω να μου πεις ποιο από όλα όσα έχεις γράψει είναι το αγαπημένο σου και για ποιο λόγο το έγραψες...

 

Όλες μου τις μαντινάδες τις αγαπώ εξίσου το ίδιο. Η καθεμιά έχει και την δική της διαφορετική ιστορία, προερχόμενη είτε, από βιώματα δικά μου, αγαπημένων πρόσωπων και φίλων,  είτε από διάφορα ερεθίσματα και εικόνες που συναντώ στην καθημερινότητα της ζωής μου η τις ζωές άλλων. Το πιο «ιερό» μου κομμάτι θα σου γράψω. Γι’ αυτό το κομμάτι μπορώ να γράφω ατέλειωτες μαντινάδες, να εκφράζω μέσα από κει το πόνο μου, καταθέτοντας την ψυχή μου και όλο μου το είναι, τον ίδιο μου τον εαυτό. Νιώθω ότι μετά από αυτό το δυσάρεστο, άδικο και αξεπέραστο γεγονός ότι μπορώ να αντιμετωπίσω το κάθε τι στη ζωή και ότι μέρα με τη μέρα αποκτώ όλο και περισσότερη δύναμη.

Αναφέρομαι στην απώλεια ενός παιδιού μου πριν από πολλά χρόνια. Δυστυχώς, έχασα ένα νεογέννητο αγοράκι άδικα, αλλά απ την μνήμη μου και την ψυχή μου δεν θα χαθεί ούτε θα σβήσει πότε.

Αφιερωμένες λοιπόν κάπου εκεί ψηλά, θα σου γράψω ορισμένες μαντινάδες, που έχουν ήδη δημοσιευτεί, αλλά τις πιο «αγνές» τις κρατώ για τον εαυτό μου. Αυτό το κομμάτι του εαυτού μου δε το μοιράζομαι με κανέναν, πότε και για τίποτα, ανήκει μόνο σε μένα και κάνεις δεν έχει το δικαίωμα να εισχωρήσει!!!

δε γίνεται λοιπόν να μην πω:

 

1)Ποια «μαύρη» μοίρα εφύσηξε  και ποιος «βοριάς» σε παίρνει

«πουλί μου», και στο τόπο σου δε σε ξαναγιαγιέρνει…

 

 2)Ποιο ξεροβόρι «δυνατό»  και ποιο «βαθύ σκοτάδι»,

«πουλί μου» σε ξορίσανε στον ουρανό του Άδη.

 

 3)Ποια μαύρη μοίρα σου φυσά, ποιος άνεμος κλουθά σου

«πουλί μου» κι εβρεθήκανε στον Άδη «τα φτερά σου».

 

4)Ποιος δρόμος είναι τ’ ουρανού, ποιο ξένο να ρωτήσω

να πορπατώ γονατιστή για να σε φέρω οπίσω.

 

5)Ποιος δρόμος είναι τ' ουρανού, άραγε ποιος να ξέρει

να παραγγείλω τσ' άνοιξης πουλί μου να σε φέρει.

 

6)Σκέψου νεκρού, που η ψυχή άδεια απ' το σώμα βγαίνει

να δεις από ντε ν' έφυγες μέσα μου τι συμβαίνει.

 

7)«Πως» θα παλέψω το θεριό και «ποιος» να το νικήσει

τση φεύγας σου, που ζωντανό πράμα δεν έχει 'φησει.

 

8)Είναι σκληρός ο χωρισμός μα πιο «βαρύ» ακόμα

ότι αγαπάς να το θωρείς να κείτεται στο χώμα.

 

 

6) Ποιος είναι ο αγαπημένος σου στίχος ή η αγαπημένη σου μαντινάδα από άλλον στιχουργό - μαντιναδολόγο;

 

Θαυμάζω πολλούς αξιόλογους μαντιναδολόγους, γυναίκες και άντρες. Την ίδια δύναμη βγάζουν και τα δυο φύλα στο χώρο αυτό πιστεύω, γιατί η μαντινάδα έχει να κάνει καθαρά με τη ψυχή! Θαυμάζω και σέβομαι όσα έχουν προσφέρει στη παράδοση, σέβομαι το μερακλίκι τους και γενικά την πορεία τους στο χώρο της μαντινάδας. Ο καθένας έχει αφήσει το στίγμα του με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο και ύφος, που δεν αντιγράφεται. Προσπαθώ να παραδειγματίζομαι και να μαθαίνω μέσα από αυτούς. Αγαπημένοι μαντιναδολόγοι πολλοί, αλλά δε θέλω να αναφερθώ σε ονόματα. Θα σου πω μόνο τέσσερις μαντινάδες, που με εκφράζουν, με καθρεπτίζουν και κυρίως με προσδιορίζουν σαν άνθρωπο.

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

 

1)Eγώ μαι χαμηλό βουνό κι όμως στη κορυφή μου

κιανείς δεν επορπάτηξε χωρίς την εντολή μου. (Αριστείδης Χαιρέτης-Γυαλάφτης)

 

2)Αλλοίμονο στον άνθρωπο που όνειρα δε κάνει

κι απού ’χει πόνο κι έπαψε να ελπίζει πως θα γιάνει. (Μίχαλος Δραμουντάνης)

 

3)Να σέβεσαι να εκτιμάς, όμορφους  να ‘χεις τρόπους

πράγματα απλά τους κάνουνε σπουδαίους τους ανθρώπους (Βούλα Χανιωτάκη)

 

4)Αν κατακτήσεις το βουνό τσ’ αγάπης μου χαλάλι

θα πει πως βγήκες σε κορφή, που δε πατήσαν άλλοι (Ζαχαρένια Σαλούστρου).

 

Εδω θα ήθελα να τονίσω, ότι πολλές φορές μ’ έχουν αγγίξει μαντινάδες από άτομα που δεν έχουν αποκτήσει ακόμη την αίγλη, τη δημοτικότητα, ή ίσως, και την αναγνωρισιμότητα πολλών άλλων μεγάλων μαντιναδολόγων, από άτομα που δεν έχουν  καταξιωθεί ακόμα επαγγελματικά στο χώρο και καταφέρνουν να γράψουν μαντινάδες αξιοθαύμαστες και αξιοπρόσεχτες.

 

7) Τι σημαίνει να είσαι Ανωγειανή και να ζεις στα Ανώγεια;

 

Δε μπορώ να μην είμαι τουλάχιστον περήφανη, που έχω μεγαλώσει σε ένα τέτοιο μέρος όπου οι λέξεις παράδοση, αρχοντιά, φιλοξενία, υπερηφάνεια, ευγένεια δεν είναι μόνο λέξεις, αλλά έχουν τεράστια σημασία και υπόβαθρο. Η κληρονομιά φέρει και μεγάλη ευθύνη και πρέπει να διατηρηθεί αλλά και να συνεχιστεί. Πάρα τη μακρόχρονη ιστορία και παράδοση των Ανωγείων, δε μπορώ να παραλείψω ότι πολλοί μεγάλοι γνωστοί καλλιτέχνες  και μαντιναδολόγοι έχουν  γεννηθεί και έχουν μεγαλώσει στ' Ανώγεια, καλλιτέχνες όπως ο Νίκος Ξυλούρης, ο Ψαραντώνης ,ο Νικηφόρος Αεράκης, ο Μανώλης Πασπαράκης (Στραβός), ο Βασίλης Σκουλάς, ο Λουδοβίκος των Ανωγείων και πολλοί άλλοι, και μαντιναδολογοι όπως ο Γυαλάφτης, ο Γιώργης Μπέρκης, ο Πολογιάννης, ο Μίχαλος Δραμουντάνης και άλλοι, έχουν αφήσει το δικό τους στίγμα στο χώρο της παράδοσης και έχουν προβάλλει το χωριό με τον καλύτερο τρόπο, κάτι το οποίο μου προκαλεί δέος και περηφάνια!!!

 

 

8) Δώσε μου τον δικό σου ορισμό για την μαντινάδα.

 

 Η μαντινάδα για μένα είναι τρόπος ζωής. Είναι η συντροφιά μου, είναι η παρέα μου στις δύσκολες στιγμές και ξεσπώ εκεί. Βγαίνει αυθόρμητα από μέσα μου, μέσα απ’ τη ψυχή μου, και εκεί βρίσκεται όλη η ουσία. Η μαντινάδα είναι τρόπος έκφρασης. Ολοκληρώνομαι μέσα από μια μαντινάδα και η μαντινάδα ολοκληρώνεται μέσα από μένα. Και νιώθω τυχερή που καταφέρνω σε τέσσερις μόλις γραμμές να συμπυκνώσω τα συναισθήματά μου, τις ευαισθησίες μου, την προσωπικότητά μου, τους προβληματισμούς μου, το είναι μου και τον τρόπο σκέψης μου.

 

9) α) Η έκδοση ενός βιβλίου είναι στα μελλοντικά σου σχέδια; β) Αν η ζωή σου ήτανε ένα βιβλίο, τι τίτλο θα είχε;

 

Σαφώς και είναι, αλλά όπως το είπες, όμως, στα μελλοντικά σχέδια, τώρα δεν είμαι έτοιμη για μια τέτοια κίνηση. Έχω πολύ δρόμο ακόμα, πολλές ανηφοριές. Όταν φτάσω εκεί που θέλω, αν μπορώ να φτάσω, η κατάληξη θα είναι να εκδοθεί ένα βιβλίο με μαντινάδες μου. Έχω πολλά κίνητρα για να το κάνω και ανθρώπους που με προωθούν, αλλά δεν ήρθε ακόμα η ώρα του, και εγώ έχω μάθει ότι το κάθε πράγμα έρχεται στην ώρα του, ώστε να έχει και την κατάλληλη απόδοση. Δε βιάζομαι, ποτέ δε βιάζομαι, έχω μάθει να περιμένω σε όλα μου τα θέλω και να λειτουργώ με μικρά, σεμνά και πιτήδια βήματα, αλλιώς θα χαθεί η ουσία.

Με ρωτάς αν η ζωή μου ήταν βιβλίο τι τίτλο θα είχε, μμμ δύσκολη ερώτηση και συνάμα τόσο εύκολη. Θα σου απαντήσω με μια φράση, στην οποία κρύβεται μέσα μια ολόκληρη ιστορία, μια ζωή γεμάτη σκαμπανεβάσματα, δύναμη, αντοχή, πόνο, χαρά, λίγο απ’ όλα. Θα σου έλεγα, λοιπόν, σαν τίτλο «Η ΑΝΤΟΧΗ ΜΟΥ»…

εξού και η μαντινάδα:

 

Δε με τρομάζουν οι πληγές, που τρέχουν στο κορμί μου

αν είσαι εσύ στο πλάι μου θα ’σαι κι η γιαντοχή μου…

 

 

 

10) Περιέγραψε μου την τωρινή σου κατάσταση μέσα από μία ρίμα...

 

Θα σου πω δυο μαντινάδες, που αυτήν την περίοδο, με εκφράζουν και με αντιπροσωπεύουν απόλυτα:

 

Ποιος είπε πως για να γελάς θα χεις χαρά μεγάλη,

εγώ γελώ στο πόνο μου κι άστσι να κλαίνε οι αλλοι.

 

Δεν είσαι βράχος γη βουνό και πέτρα δε θυμίζεις

κι όμως δε σ’ είδα μια φορά καρδιά μου να λυγίζεις.

 

11)Τι είναι για σένα Παράδοση;

 

Πώς να ζήσει ένας τόπος χωρίς μια τέτοια βάση; Από κει ξεκινάνε όλα κι όλα εκεί θα καταλήξουν. Τα ήθη και τα έθιμα του κάθε τόπου, οι παραδοσιακοί χοροί και οι σκοποί, οι μαντινάδες, οι ενδυμασίες, τα παιχνίδια κι άλλα πολλά, πώς να μην τα σεβαστείς και να μην υποκλιθείς σ’ αυτά. Είναι μέρος της ζωής μας όλος αυτός ο θησαυρός κι είμαστε όλοι υπεύθυνοι για τη διατήρηση και την μεταβίβασή του στις επόμενες γενιές. Η παράδοση και η πίστη σ’ αυτή είναι το παν.

 

12) Θα σου πω μερικές λέξεις και θέλω ένα αυθόρμητο συνειρμό για τη κάθε μια ή μια μαντινάδα, ότι θες.

 

Αχαριστία Θρέψε λύκο το χειμώνα να σε φάει το καλοκαίρι που λέει και η παροιμία. Ο αχάριστος άνθρωπος δεν βλέπει πότε όλα όσα έκανες γι’ αυτόν και όλα όσα του έδωσες. Θυμάται μόνο όσα δεν έκανες και όσα δεν μπορούσες να του δώσεις!!! Εγώ ένα ξέρω...ΑΧΟΡΤΑΓΟ και ΑΧΑΡΙΣΤΟ ποτέ μην βοηθάς!!!!

 

Αδικία Ο Θεός να σε φυλάει απ’ τ’ άδικο κι από κακιά γυναίκα όπως λέει και η γνώστη λαϊκή ρήση.

«Εκεί που μας χρωστούσανε μας πήραν και το βόδι», έτσι πάει δυστυχώς. Εγώ θα σου πω:

Δε κάνω τόπο στην οργή κι ούτε θα πω χαλάλι

εκια που μ’ αδικήσανε δίχως να φταίξω πάλι.

 

Εγωισμός Όταν ασπαζόμαστε άκρατο και υπέρμετρο εγωισμό φαντάζει ως γελοιότητα. Ο υπερβάλλων εγωιστής βλάπτει τον εαυτό του και μένει μόνος, ειδικά σε φάσεις που τροφοδοτείται από την αυταρέσκεια και την αλαζονεία. Ο Οsho είχε πει: «όταν ο εγωισμός σου πάψει να υπάρχει τότε μονό θα μάθεις ποιος πραγματικά είσαι»... Ενώ εγώ θα πω:

 Εγωισμό τον είπανε και πρέπει να γατέχεις

πότε ψηλά γή χαμηλά ταιριάζει να τον έχεις.

 

 Εκτίμηση

Λεν οι παλιοί πως εκτιμάς το πράμα οντέ το χάσεις

μα ήντα το θέλω τότεσας, τον κόσμο ανέ χαλάσεις…

 

Aανταγωνισμός

 Ο ανταγωνισμός οδηγεί στην απόλυτη κυριαρχία αφενός, αλλά και στην απόλυτη απομόνωση...αφετέρου!!!

 

Δόξα τω Θεό!!! Τίποτ’ άλλο δε μου βγαίνει να πω!!! Μακρινός στόχος ίσως, αφανή προτεραιότητα!!

Μη τα ζηλεύεις τα πουλιά που στσι κορφές πετούνε

με μια βροντή, μιαν αστραπή στη μπόρα θα χαθούνε.

 

 Φιλότιμο

 Υπάρχει; Το έχει σκεπάσει το συμφέρον. Είναι μεγάλο χάρισμα και προσόν, από ’κει ξεκινάει η προσωπικότητα του κάθε άνθρωπου.

 

Στσ’ αθρώπους ένα χάρισμα πρέπει ο Θιος να δίνει

«φιλότιμο», να μη μπορεί κι ο ίδιος να τσι κρίνει.

 

Εμπιστοσύνη Και υπάρχει μια θανατηφόρα λέξη που έχει σκοτώσει χιλιάδες αφελείς - εμπιστοσύνη τη λένε. Ο καλύτερος τρόπος για να μάθεις αν μπορείς να εμπιστευτείς κάποιον, είναι να τον εμπιστευτείς, είχε πει ένας αμερικανός συγγραφέας. Εγώ το μόνο που μπορώ να σου πω, είναι ότι δεν μπορώ να εμπιστευτώ εύκολα τους ανθρώπους, έχω καεί πολλές φόρες με αποτέλεσμα να είμαι βαρετά καχύποπτη. Η εμπιστοσύνη δεν υφίσταται στις μέρες μας, λίγες εξαιρέσεις πολύ λίγες!!!

 

 Έμαθα και δεν έχω μπλιο, του κόσμου εμπιστοσύνη

 κι όμως ποτέ δεν έπιασα, ανθρώπου ...κακοσύνη.

 

 Γυναίκα Σεβασμός. Τι άλλο; Είναι, όμως, και το πλάσμα, που επιβάλλει αυτό που θέλει χωρίς να έχει εξουσία αλλά και που πείθει χωρίς να μιλάει. Με λίγα λόγια ΔΥΝΑΜΗ!!!

 

 Γυναίκα που του σεβασμού μάνα την αναθρεύει

 στο δρόμο τση τιμής γλακά και στσ’ απονιάς μισεύει.

 

Ζήλεια Ολέθρια, καταστροφική, ανυπέρβλητη!

 

Καλού ανθρώπου στάζουνε μέλι τα δυο ντου χείλια

μα του κακού σφακώνουνε και σφίγγουν απ’ τη ζήλεια .

 

Είσαι καλά και μάχονται κακά για να σε δούνε

που σ’ αγαπούνε σε μισούν κι από τη ζήλεια σκούνε

 

Μοναξιά

Πραγματική μοναξιά είναι όταν έχεις χάσει τον εαυτό σου, όλες οι άλλες απουσίες είναι απλά η ησυχία σου…

Δεν είδα εγώ κιαμιά φορά, να ’ρθει στο τόπο απού ’μαι

η μοναξιά ακάλεστη γι’ αυτό δε τη φοβούμαι.

 

Είναι στιγμές που η μοναξά, «λαλεί» το ζάλο αθρώπου

κι άλλες φορές που μονομιάς το κόβγει επιτόπου.

 

Άλλοι περνούν τση μοναξιάς το δρόμο και φοβούνται

κι άλλοι τονέ διαβαίνουνε και τσ’ ώρες που κοιμούνται.

 

Αγάπη

 Τα πάντα. Νικάει τα πάντα, με μια προϋπόθεση όμως, Η αληθινή αγάπη ,δεν θέτει όρους. Αγαπάμε κάποιον όπως είναι, και αγαπάμε την ελευθερία του, να είναι ο εαυτός του!!!

 

Κορμό δεντρού, φωλιά πουλιού ,πότε μη ξεπατώσεις

κι αγάπη που ‘ναι μπιστική μη τηνέ ταπεινώσεις.

 

Δεν είδα εγώ οργή Θεού κι αγρίμι να μερώσει

κι αγνή αγάπη, στη φθορά του χρόνου να τελειώσει.

 

Φιλία

Ιερή ...σπάνια μορφή όμως δυστυχώς!!!!

«Λίγοι άνθρωποι έχουν στη φύση τους, να τιμούν χωρίς φθόνο έναν ευτυχισμένο φίλο τους», όπως είχε πει και ο Αισχύλος!!!Λίγοι, πολύ λίγοι.

Αληθινός φίλος είναι αυτός, που παραβλέπει τις αποτυχίες σου, και αντέχει τις επιτυχίες σου!!!

Γι άυτούς τους λίγους που υπάρχουν στην ζωή μου, επιλεκτικά βέβαια, θα πω:

 

Χώμα και πέτρα γίνομαι κι αστσι να με πατούνε

χώμα γι’ αυτούς που μ’ αγαπούν πέτρα που με μισούνε.

 

Οικογένεια

Κορυφή, η αρχή και το τέλος κάθε ανθρώπου. Με τον ιερό θεσμό της οικογένειας ολοκληρώνεσαι σαν άνθρωπος, σαν προσωπικότητα σαν χαρακτήρας.

 

Μητέρα

Ιέρεια!!! Αγία!!

Ποια μανά δεν ελύγισε σ’ ενός παιδιού το κλάμα

και ποια δεν ελαχτάρησε δίχως να πάθει πράμα.

 

Σύζυγος

Υποστήριξη, ασφάλεια!!!

Μου επιτρέπεις να του αφιερώσω τη παρακάτω μαντινάδα ε;

Με τα δικά σου τα φτερά βγαίνω στα ύψη απού ’μαι

ούτε αστραπές με πιάνουνε κι ούτε βροντές φοβούμαι.

 

 

13) Έχεις γράψει : "Πέψε διπλές τσι προσταγές, μοίρα, και τα γραμμένα, μα δε θα δεις να κάθομαι, με χέρια σταυρωμένα".  Πόσο ατίθασο πλάσμα είσαι;

 

Αρκετά θα έλεγα. Δε μπορεί να διανοηθεί κανείς τη δύναμη που χει μέσα του και κοιμάται, καλά κρυμμένη, και τη βγάζει στην επιφάνεια, έτσι απλά, σε μια δύσκολη δοκιμασία που βιώνει. Πόσες φορές πιάνω τον εαυτό μου να θυμάται και να λέει: «μα εγώ το πέρασα αυτό και στέκω στα πόδια μου ακόμη»; Έχω αντέξει, πιστεύω, σε δυνατές και δύσκολες καταστάσεις που δε με «θέσανε» κάτω, έχω γίνει πολύ πιο δυνατή και είμαι έτοιμη για ότι ρθει.

 

14) Μια άλλη σου μαντινάδα λέει: " Έμαθα μπλιό και δε κρατώ, ανθρώπου κακοσύνη, μα ότι αξίζει ο καθαής, απ'το θεό το βρίνει" Πιστεύεις στην θεία δίκη; Ποια η σχέση σου με την θρησκεία;

 

Ναι, πιστεύω, και στη θεία δίκη και στη θρησκεία. Αυτή η μαντινάδα με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη, αλλιώς δε θα την έγραφα κιόλας. Για μια αδικία που με πλήγωσε δε θέλησα ποτέ να πάρω εκδίκηση. Έχω την πεποίθηση πως ότι κάνουμε, καλό ή κακό, κάποια στιγμή επιστρέφει σε μας ομοιοτρόπως. Η ζωή έχει την τάση να είναι απρόβλεπτη και να επιστρέφει συμπεριφορές. Πολλά πράγματα κάνουν τον κύκλο τους και η θεια δίκη απλά επιβλέπει τα πάντα και επιστρέφει την αδικοπραξία σ’ αυτόν που την άσκησε. Εδώ είναι η κόλαση, εδώ και ο παράδεισος, όλα εδώ πληρώνονται. Δε προδικάζω, λειτουργώ με λογική και σύνεση πάντα και δεν κρίνω επιφανειακά. Εκ των πραγμάτων, όμως, ο κόσμος δεν είναι δίκαιος, ποτέ δεν ήταν, κάποιοι τιμωρούνται και κάποιοι όχι, αλλά ένα είναι σίγουρο μόνο οι τολμηροί νικούν και όχι τα θύματα. Μην ξεχνάμε, όμως, ότι είμαστε στα χέρια του θεού. Αυτός μας δίνει τη ζωή κι Αυτός μας την αφαιρεί όποτε θέλει. Χωρίς μια βαθιά πίστη σε κάτι το Ανώτερο, είμαστε ατελείς. Ο θεός μας παρακολουθεί με ακρίβεια και γνωρίζει την καρδιά του καθενός. Κι αν θεωρούμε ότι κάποια στιγμή μας έχει αδικήσει, κάποιος λόγος υπάρχει γι’ αυτό. Απλά δεν έχουμε τη γνώση και τη θέληση, πιστεύω, να το καταλάβουμε εκείνη τη στιγμή. Ότι καλό κάνει κανείς δεν χάνεται. Ότι δίνεις παίρνεις, ότι χαρίζεις επιστρέφει και ότι σπείρεις θερίζεις. Ο Θεός ξέρει τι κάνει κι όταν σου μάθει μέσα από πολλές δοκιμασίες ποιες είναι οι αντοχές σου, σου δίνει τελικά ότι αξίζεις.

 

15) Θα συνεχίσω με ακόμα μία μαντινάδα σου και θα πω " Κάνω παρέα τσ ΄Οφηδες, λύκους, δαιμόνους, σκύλους, δεν εφοβήθηκα θεριά, όπως μιά πάρτη φίλους" Έχεις δεχτεί "φιλικές" μαχαιριές; Πόσο γλυκά πονούσε το μαχαίρι; Έχεις ορκισμένους φίλους ή ορκισμένους εχθρούς;

 

Δυστυχώς ή ευτυχώς πάντα ήμουν αυθόρμητος και δίκαιος άνθρωπος. Που να φανταζόμουνα ότι αυτό θα το πλήρωνα στην πορεία λόγω της εμπιστοσύνης που έδειξα σε κάποια άτομα. Έχω δεχτεί φιλικά μαχαιρώματα αρκετές φορές και μακάρι να το καταλάβαινα νωρίτερα. Θα μου πεις και ένα ξεκαθάρισμα μερικές φορές χρειάζεται. Να ξέρεις και ποιον έχεις δίπλα σου. Αλλά ευτυχώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που με στηρίζουν και μ’ έχουν δεχτεί όπως είμαι. Τώρα, αν έχω «εχθρούς», δε ξέρω, ίσως να χω. Προσωπικά, ποτέ δε προσδοκούσα ούτε απαιτούσα να με συμπαθούν όλοι. Λογικό και αναμενόμενο είναι να σε εχθρεύονται κάποιοι άνθρωποι. Δε με πείραξε, όμως, ποτέ αυτό. Έχθρες, που μπορεί και να τις προκάλεσα, μπορεί και όχι. Ε και; Όλοι έχουμε, κι όσοι δεν έχουν, έχουν κάνει κάτι λάθος. «Είναι θλιβερό να μην έχεις φίλους κι ακόμα πιο θλιβερό, να μην έχεις εχθρούς», είχε πει κάποτε  ο Τσε – Γκεβάρα. Ο κόσμος μας θα ήταν πολύ καλύτερος, αν ο καθένας ασχολείτο με το σπίτι του και τα προβλήματά του και δεν προσπαθούσε να κρίνει τον καθένα, χωρίς να λογαριάζει τις δικές του ατέλειες, πάθη, λάθη, ελαττώματα. Το ζήτημα θα έπρεπε να είναι να προσπαθούμε όλοι μας να διορθώνουμε πρώτα τον εαυτό μας και μετά τους άλλους.

16) Έχεις κάποιον άνθρωπο σαν πρότυπο σου; Και αν ναι ποιός είναι αυτός και γιατί τον θεωρείς πρότυπο;

 

Πρότυπο μπορεί να είναι ένα πρόσωπο, μια αξία, ένα έργο ή ένας τρόπος ζωής που μπορεί να χρησιμεύσει ως παράδειγμα προς μίμηση . Κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να πιστεύει στο δικό του πρότυπο και να επηρεάζεται από αυτό, αρκεί το πρότυπο το οποίο έχει επιλέξει να έχει θετική επιρροή πάνω του πηγαίνοντάς τον ψηλά και βοηθώντας τον να γίνει καλός και σωστός άνθρωπος. Το δικό μου πρότυπο-στήριγμα βρίσκεται στον οικογενειακό μου κύκλο. Είναι ένα άτομο που μ’ έχει δεχτεί όπως είμαι, με στηρίζει και με συμβουλεύει, είναι αυστηρός κριτής και μου υποδεικνύει τα λάθη μου. Μ’ έχει βοηθήσει να αποφασίσω τι θέλω να κερδίσω από τη ζωή μου και έχει παίξει καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μου, έτσι ώστε να μην παρατήσω ποτέ τα όνειρα και τους στόχους μου.

 

17) Πες μου τρία καλά στοιχεία του χαρακτήρα σου και τρία που θα προτιμούσες να μην υπάρχουν...

Δεν ξέρω κατά πόσο συγκαταλέγονται στα καλά ή εάν μπορούν να θεωρηθούν ελαττώματα τα παρακάτω. Σαν άνθρωπος είμαι υπομονετική, ειλικρινής, αυθόρμητη, απόλυτη και δίκαια. Θα θελα όμως πολλές φορές να μπορούσα να χα λίγο περισσότερη αυτοπεποίθηση, ψυχραιμία και αυτοσυγκέντρωση και να μην ήμουν ξεροκέφαλη και κυκλοθυμική.

 

18) Τι αγαπάς; Τι ελπίζεις; Τι φοβάσαι;

 

Αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη Ζωή. Αγαπάω τους ανθρώπους που λένε ελεύθερα αυτό που σκέφτονται.  Που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που αναγεννιούνται απ τις  στάχτες τους, σαν το φοίνικα. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά, την αγάπη και την ευτυχία στην κάθε μέρα. Αγαπώ κι επειδή αγαπώ ελπίζω. Ελπίζω σε ένα καλύτερο αύριο. Σε ένα αύριο με λιγότερες ανησυχίες και προβλήματα και περισσότερες ευτυχισμένες στιγμές. Σε ένα αύριο περισσότερο αξιοκρατικό και δίκαιο, σε ένα αύριο περισσότερο ασφαλές και λιγότερο αβέβαιο. Ανησυχώ και φοβάμαι για τα παιδιά μου.  Φοβάμαι για την ασφάλεια των παιδιών μου. Φοβάμαι μήπως τα παιδιά μου πέσουν θύματα σχολικού εκφοβισμού. Φοβάμαι ότι τα παιδιά μου δε θα έχουν την εκπαίδευση και τις ευκαιρίες που χρειάζονται για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Όπως και να το κάνουμε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ζούμε σε μια εποχή έντονης αβεβαιότητας, κυρίως οικονομικής. Η ανεργία αυξάνει, το κόστος ζωής επίσης. Λογικό , λοιπόν, είναι να ανησυχώ και να φοβάμαι και για τη μελλοντική θέση των παιδιών μου σε ένα κόσμο που γίνεται ολοένα και πιο ανταγωνιστικός.

 

19) Πες μου τρεις αξίες που σου δίδαξαν οι γονείς σου και τις ακολουθείς πιστά; Και μία που ενώ την διδάχτηκες δεν κατάφερες να την ακολουθήσεις…

 

Έχει ειπωθεί και αποδειχθεί ότι η οικογένεια είναι το σημαντικότερο σχολείο της ζωής. Ποιος γονιός δε θέλει τα παιδιά του να μεγαλώσουν με αξίες, αρχές και ιδανικά. Δυστυχώς, όμως, μέσα στο χάος της καθημερινότητας κάτι τέτοιο δεν είναι πάντα εύκολο να πραγματοποιηθεί. Κατά τη γνώμη μου, τα πράγματα γίνονται ακόμα δυσκολότερα στην επαρχία, και ειδικότερα στα χωριά, όπου οι περισσότεροι γονείς, ηθελημένα η αθέλητα, συνειδητά ή ασυνείδητα, ταλαιπωρημένοι απ τα δικά τους τα παιδικά χρόνια, κουβαλώντας αναμνήσεις γεμάτες με καταστάσεις έντονης φτώχειας και δύσκολης επιβίωσης σε ένα περιβάλλον αυστηρό και καταπιεστικό, αδυνατούν σε μεγάλο βαθμό να βρουν το σωστό τρόπο να προσεγγίσουν τα παιδιά τους, να μεταδώσουν και να τους καλλιεργήσουν τις απαραίτητες αξίες που θα τους βοηθήσουν να βγουν σωστά στην κοινωνία. Τέτοιες αξίες είναι για παράδειγμα   η ειλικρίνεια, η υπομονή, η συνεργασία, η τιμιότητα, η ανεκτικότητα, η υπευθυνότητα, η κοινωνικότητα, η ελευθερία, η φιλία, η αγάπη, ο σεβασμός, η τάξη, η φιλία, η δημιουργικότητα, η εμπιστοσύνη κι άλλες πολλές.

 

Οι αξίες, ακόμα κι αν δεν το συνειδητοποιούμε πάντα, είναι αυτές που καθοδηγούν σε μεγάλο βαθμό τις αποφάσεις της ζωής μας και προκύπτουν από την ανάγκη μας να συναναστρεφόμαστε με άλλα άτομα και να συνυπάρχουμε αρμονικά μαζί τους. Γι αυτό, ο ρόλος του γονέα είναι πολύ σημαντικός. Χάρη στην οικογένειά μου έχω μάθει να είμαι υπομονετική, κοινωνική σε μεγάλο βαθμό, αξιοπρεπής και υπεύθυνη. Εδώ θα ήθελα να προσθέσω και κάτι ακόμα. Κάτι που το διδάχτηκα μεν απ τους γονείς μου, όχι όμως στο βαθμό που θα ήθελα και που το εφαρμόζω περισσότερο τώρα στα δικά μου παιδιά. Θέλω, κι έχω καταφέρει πιστεύω, να μαι κοντά στα παιδιά μου, στις κόρες μου, να μαι φίλη τους και να μοιράζομαι τα άγχη και τις αγωνίες τους αλλά και να κατανοώ τις ανάγκες τους. Υπάρχουν , βέβαια τα αυστηρά όρια μητέρας παιδιού, υπάρχει ο σεβασμός απέναντι μου αλλά θεωρώ ότι όταν είσαι πραγματικά κοντά στα παιδιά σου, τα αποτελέσματα είναι πολύ καλυτέρα.

 

 

20) Κάνοντας απολογισμό μέχρι σήμερα...τι από όλα όσα έχεις καταφέρει να κάνεις σε κάνει να αισθάνεσαι υπερήφανη;

 

Κοίτα, σαν άνθρωπος κι εγώ, έχω κάνει και τα σωστά και τα λάθη μου, και σωστές επιλογές και λανθασμένες, έχω βιώσει δυνατά συναισθήματα, χαράς και λύπης, πόνου κι ευτυχίας, όπως όλοι οι άνθρωποι, φαντάζομαι. Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα, διόρθωνα, απλά, τα λάθη μου, επανορθώνοντας όσα μπορούσα, όποτε ήταν εφικτό φυσικά. Όχι, δεν έχω μετανιώσει, άλλωστε το κάθε πράγμα που γίνεται είναι γραμμένο να γίνει. Όσο και να θες να το αποφύγεις, όσο μακριά κι αν τρέχεις από αυτό, γυρίζει και σε βρίσκει. Ένα, δυο όνειρα δε κατάφερα να πραγματοποιήσω βέβαια, όπως το να σπουδάσω αυτό που ονειρευόμουν¨ δε πρόλαβα επειδή παντρεύτηκα.  Και, ναι, πλέον, απ’ όσα έχω καταφέρει στη ζωή μου, νιώθω περήφανη για την οικογένεια μου, και που κατάφερα κι έφερα στο κόσμο δυο παιδιά. Είμαι περήφανη που έχω δυο άξιες κόρες. Είμαι περήφανη που μεγάλωσα με αξίες και αρχές τις οποίες προσπαθώ καθημερινώς να τις μεταδώσω στα παιδιά μου. Είμαι περήφανη για τον εαυτό μου, που είμαι αυτό που είμαι, που προσπαθώ να μη συμβιβάζομαι και να στέκομαι στα πόδια μου, παρά τις δυσκολίες της καθημερινότητας.

 

 

21)Πως βλέπεις τον εαυτό σου 30 χρόνια μετά; Τι είναι αυτό που θα ήθελες να αφήσεις σαν κληρονομιά στο τόπο μας;

 

Μετά από 30 χρόνια ε? Τι να σου πω τώρα, δε φτάνουν τόσο μακριά τα όνειρά μου και οι φιλοδοξίες μου. Φοβάμαι να κοιτάξω το μέλλον κατάματα, διστάζω! Είναι ξένη δύναμη, ανεξέλεγκτη, αβέβαιη και ανυπέρβλητη!!! Αν με αξιώσει ο Θεός και ζω, με φαντάζομαι γιαγιά, εκμοντερνισμένη βέβαια, χάχαχα να προσέχω τα εγγόνια μου, πες το κι έτσι!!! Φαντάζομαι να  έχουν αποκατασταθεί, φυσικά, τα παιδιά μου όπως αυτά ονειρεύονται, και να ζω τη κάθε μέρα μου μόνο γι’ αυτά!

Τώρα, σαν κληρονομιά στο τόπο μου, εμ τι άλλο, πρώτον να αφήσω κάτι καλό στα παιδιά μου, το στίγμα μου, να ναι η συνέχειά μου. Δεύτερον, οι άνθρωποι να εκφράζονται μέσα από μαντινάδες μου, να χαίρονται και να λυπούνται, βιώνοντας οποιοδήποτε συναίσθημα, μέσα απ’ τις δικές μου σκέψεις. Ναι, πραγματικά, θα ήθελα μετά από πολλά χρόνια, να ακούγονται μαντινάδες μου και  ο κόσμος να αισθάνεται δέος και θαυμασμό!!!

 

22) Ποιο είναι κατά την άποψη σου το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο;

 

Τα άγχη και οι αγωνίες, οι υποχρεώσεις και η καθημερινότητα, η κρίση, κλπ, δε μας αφήνουν και πολλά περιθώρια για να αφεθούμε, να χαλαρώσουμε και να ασχοληθούμε με την προσωπική μας ζωή. Οι σχέσεις είναι σίγουρα δύσκολες και το να βρεις έναν άνθρωπο με τον οποίο ταιριάζεις και επικοινωνείς ουσιαστικά γίνεται όλο και πιο ακατόρθωτο. Εκτός απ τις ανίατες ασθένειες, θεωρώ ότι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο είναι η μοναξιά . Η αίσθηση ότι νιώθεις διαχωρισμένος  κι αποκομμένος από τους άλλους, ότι κανείς δε σε νοιάζεται  πραγματικά, ότι οι γύρω σου σε αγνοούν κι σ’ έχουν εγκαταλείψει, ένας χωρισμός, μια απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου μπορούν εύκολα να οδηγήσουν κάποιον στη δυστυχία, στην νοητική και σωματική καταστροφή και κατ επέκταση στη κατάθλιψη.

 

23) Τι χρειάζονται οι σημερινοί άνθρωποι για να είναι ευτυχισμένοι;

 

Φέρνει άραγε τελικά το χρήμα την ευτυχία; Είναι ευτυχία να είναι κανείς καλά, να είναι ευχαριστημένος και να έχει κοντά του αυτούς που αγαπά πιο πολύ; Είναι ευτυχία να μη σου λείπει τίποτα και να μην έχεις προβλήματα; Είναι ευτυχία η ψυχική ηρεμία;  Είναι ευτυχία κάτι που κάποια στιγμή μας κάνει να νιώσουμε πλήρεις; Όπως και να χει η ευτυχία είναι μια κατάσταση που όλοι μπορούμε να αναγνωρίσουμε όταν τη βιώνουμε. Είναι αυτό που δε μπορείς να κρύψεις και όχι αυτό που προσπαθείς να δείξεις!!! Η ευτυχισμένη ζωή είναι κάτι άπιαστο, ευτυχισμένες στιγμές ναι, υπάρχουν, αυτές κρατάω και πορεύομαι, αυτές με προσγειώνουν και με ισορροπούν. Εξάλλου η ευτυχία είναι κάτι το οποίο προκύπτει μέσα απ’ τις πράξεις μας. Είναι εύκολο να εφαρμόσει κάποιος τα βήματα που οδηγούν στην ευτυχία και να δει αποτελέσματα, αλλά δεν είναι εύκολο να διατηρήσει την ευτυχία. Πιστεύω ότι το να γίνει κάποιος ευτυχισμένος απαιτεί συνεχή προσπάθεια, κόπο και δέσμευση. Είναι απαραίτητο να αλλάξουμε ριζικά τις συνήθειές μας - τον τρόπο που σκεφτόμαστε και συμπεριφερόμαστε, να μαστε πιο αισιόδοξοι και να μην θεωρούμε δεδομένα κάποια πράγματα.

 

 

24) α) Tι δεν θα 'κανες ποτέ επειδή δεν θα 'θελες να στο κάνουν; β) Συγχωρείς τους ανθρώπους; Ζητάς να σε συγχωρέσουν εκείνοι;

 

Προσωπικά δε θα κανα ποτέ, ενσυνείδητα και ηθελημένα, κακό σε κάποιον άλλο. Αυτός είναι κανόνας στη ζωή μου και τον ακολουθώ πιστά.  Ποιος είναι αυτός όμως που δεν έχει κάνει λάθη; Ποιος είναι αυτός που δεν έχει πληγώσει ή πληγωθεί; Ποιος είναι αυτός που δεν έχει μετανιώσει για πράξεις του ώστε να φτάσει στο σημείο να ζητήσει συγχώρεση απ το θεό ή απ αυτόν που έβλαψε; Το να συγχωρείς η το να ζητάς τη συγχώρεση από κάποιον που έχεις πληγώσει είναι μια υπόθεση δύσκολη, μια υπόθεση πολύ πιο προσωπική. Δεν έχει να κάνει με τον άλλον, αλλά με εμάς, με την ανάγκη μας να απαλλαγούμε από ένα φορτίο που μας βαραίνει και να κερδίσουμε ξανά την εσωτερική μας γαλήνη. Η συγχώρεση είναι μια πράξη ανακούφισης πρώτα από όλα για εμάς τους ίδιους, ενώ δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η σχέση μας με αυτόν που μας πλήγωσε θα διορθωθεί ή ότι έτσι απλά θα ξεχαστεί οτιδήποτε κακό έχει προηγηθεί. Όταν αρνούμαι να συγχωρέσω κάποιον, ουσιαστικά του θυμίζω πόσο με πλήγωσε. Συγχωρώ σημαίνει ξεχνώ;  Κι όμως, «συγχωρώ» δεν σημαίνει «ξεχνώ». Τι να κάνουμε ορισμένα πράγματα δεν ξεπερνιούνται τόσο εύκολα. Αν αυτό που αναζητάμε είναι η εκδίκηση, τότε πάλι αρνούμαστε να αποδεσμευτούμε από ένα παρελθόν που μας βαραίνει και επιλέγουμε να το διατηρούμε ζωντανό μέσα από σκέψεις εκδίκησης. Έτσι, ξαναζούμε τον πόνο, αλλά αυτή τη φορά, υπεύθυνοι για την πρόκλησή του είμαστε εμείς και η εμμονή μας. Αναγνωρίζω τα λάθη μου, θυμάμαι αυτούς που με πλήγωσαν κι αυτούς που πλήγωσα, αντιλαμβάνομαι τις συνέπειες των πράξεών μου, αναλαμβάνω τις ευθύνες μου εκεί που αξίζει και με νοιάζει. Όταν μ’ ενδιαφέρει η σχέση που έχω με κάποιον και τον έχω πληγώσει θα κοπιάσω για την συγχώρεση του. Για τα υπόλοιπα πολύ απλά δεν ασχολούμαι και προχωρώ παρακάτω.

25) Υπάρχει κάτι που δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις;

 

Πέρα απ τα θέματα υγείας, που είναι το μόνο που πρέπει να μας ανησυχεί και να μας προβληματίζει, αυτό που με βγάζει πραγματικά απ τα ρούχα μου και δε μπορώ να το χειριστώ είναι η κακία και η αχαριστία του κόσμου. Δε μπορώ να αντιμετωπίσω τις άδειες ψυχές, τα δήθεν άδεια και απρόσιτα βλέμματα, την αδικία και την ρουφιανιά σε όλες τις της μορφές, την ψευτιά, την υποκρισία, την διπλοπροσωπία με λίγα λόγια. Δυσκολεύομαι να κατανοήσω και να δικαιολογήσω αυτούς που δεν έχουν προσωπικότητα και  γι ‘αυτό ίσως προσπαθούν να τα έχουν καλά με όλους, γιατί ως γνωστόν μόνο οι διπρόσωποι κ οι ρουφιάνοι τα έχουν καλά με όλους, όλοι οι υπόλοιποι έχουν πολύ απλά μια σεβαστή και διακριτή προσωπικότητα.

 

26)Επόμενα σχέδια, όνειρα, στόχοι;

 

Στα επόμενα σχέδια μου είναι η ολοκλήρωση και η έκδοση του πρώτου μου βιβλίου, αλλά δεν ήρθε ακόμα η ώρα. Θεωρώ, όμως, ότι η επίτευξη ενός τέτοιου εγχειρήματος, αυτήν την περίοδο, είναι κάτι παραπάνω από επιτακτική μιας και δεν έχω καταφέρει ακόμα την πνευματική κατοχύρωση των  μαντινάδων μου. Αισιοδοξώ και εύχομαι το πρώτο μου βιβλίο να είναι η αρχή πολλών σημαντικών πραγμάτων που θα ρθουν στην πορεία, καθώς, ένα από τα μεγαλύτερα μου όνειρα είναι να αξιωθώ να μελοποιηθούν μαντινάδες μου από διακεκριμένους κρητικούς καλλιτέχνες.

 

27) Κάτω από ποιες συναισθηματικές συνθήκες γράφεις συνήθως, και τι είναι αυτό που σου δίνει την έμπνευση για να γράψεις;

 

Το να συντάξει κάποιος ένα δίστιχο πλέον είναι το μόνο εύκολο. Το θέμα είναι να βγαίνει και το επιθυμητό νόημα αλλιώς χάνεται η ουσία. Δε ξέρω κατά ποσό θα αντέχουν στο χρόνο οι δικές μου σκέψεις ή κατά πόσο, μαντινάδες μου, θα αγγίζουν την ψυχή όσων τις ακούν ή τις διαβάζουν. Αυτό που ξέρω, είναι πως ότι βγαίνει μέσα απ τη ψυχή είναι αληθινό και αγνό, επομένως, έχει αξία. Ομολογώ βέβαια ότι ανάλογα με το συναίσθημα βγαίνει κ η ανάλογη μαντινάδα. Όταν βιώνω έντονες στενάχωρες καταστάσεις αναπόφευκτο είναι να γεννηθούν στενάχωρες μαντινάδες. Το ίδιο συμβαίνει και όταν είμαι χαρούμενη, εκφράζομαι διαφορετικά, πιο θετικά και πιο αισιόδοξα κι έτσι βγαίνει το σχετικό αποτέλεσμα.

Συνήθως, εμπνέομαι από διάφορες εικόνες, καταστάσεις, βιώματα και γεγονότα, χαρούμενα ή δυσάρεστα, είτε δικά μου είτε των άλλων. Πολλές φορές, αναστορούμαι στιγμές και γεγονότα άλλων ανθρώπων και προσπαθώντας να μπω λίγο στη δική του θέση και, ίσως, να κατανοήσω όσο μπορώ τον πόνο τους, έρχεται κι η μαντινάδα, χωρίς να το καταλάβω. Δε σου κρύβω,  βέβαια, πως οι μαντινάδες δεν έχουν ώρες, ούτε μέρες ούτε νύχτες, εκεί απ το πουθενά έρχονται. Ομολογουμένως, υπήρξαν στιγμές που πέρασαν μέρες ολόκληρες για να διατυπώσω μια μαντινάδα, κι άλλες που έβγαιναν εντελώς «αβίαστα» από μέσα μου.

 

28) Σε ενοχλεί όλη αυτή η κατάσταση στο διαδίκτυο με τις αντιγραφές, τις κλεψιές, τις δανεικές σκέψεις;

Φυσικά και μ’ ενοχλεί, αλλά όταν καταθέτεις την ψυχή σου, πρέπει να περιμένεις ότι, εκ των πραγμάτων, μπορεί να στην ποδοπατήσουν κιόλας. Λίγο πολύ, πάνω κάτω, όλοι τα ίδια γραφούμε, για τα ίδια συναισθήματα μιλάμε και με τα ίδια θέματα καταπιανόμαστε. Άπλα, ο καθένας εκφράζεται με το δικό του διαφορετικό, μοναδικό τρόπο, με εκείνον που τον αντιπροσωπεύει. Είναι τόσοι πολλοί αυτοί που εκφράζονται πλέον μέσω της μαντινάδας, και υπάρχουν τόσες αμέτρητες μαντινάδες, που, λίγο η πολύ, σε κάποια θα πατήσεις επάνω να δανειστείς την σκέψη ή να την τροποποιήσεις ίσως, με το δικό σου, ξεχωριστό, ύφος και στυλ. Σαφώς και υπάρχει παρθενογένεση στη μαντινάδα, το πιστεύω αυτό. Άλλωστε γι αυτό ξεχωρίζουν ορισμένες μαντινάδες και κατ’ επέκταση αυτοί που τις δημιουργούν. Τώρα, το να «κλέψουν» μια δική μου μαντινάδα και να γράψουν άλλο όνομα, αντί για το δικό μου, το θεωρώ ιεροσυλία, και ειδικά στην περίπτωση που δεν την έχεις κατοχυρώσει πνευματικά, άντε μετά να την διεκδικήσεις. Εξάλλου, πάντα υπήρχαν αυτά, απλά δεν έχουν καταλάβει μερικοί ότι αυτοί μειώνονται και οι δημιουργοί ανυψώνονται με τέτοιες συμπεριφορές.  Αν κάποιος θέλει να το ψάξει λίγο παραπάνω θα μάθει σε ποιον ανήκει η κάθε μαντινάδα, το ομολογεί εξάλλου και το ύφος της κάθε μιας, καθώς η κάθε μαντινάδα έχει της ταυτότητα και τη δική της ψυχή. Το να μη γράψει κάποιος τ’ όνομα μου, όταν εκφράζεται μέσω της δικής μου σκέψης και ιδιοσυγκρασίας, δε με πειράζει και τόσο. Σημασία έχει που η δική μου σκέψη άγγιξε την ψυχή του καθενός που έγραψε και δημοσίευσε μια δική μου μαντινάδα.

 

29) Θέλω να μου πεις Πόσο εύκολο είναι για μια γυναίκα, που γράφει στίχους κ μαντινάδες να επιβιώσει σε έναν σχεδόν ανδροκρατούμενο χώρο....

 

Κατά τη γνώμη μου, η μαντινάδα και ο τρόπος έκφρασης μέσα από μια μαντινάδα δεν είναι μόνο γένος αρσενικού, δεν έχει να κάνει ούτε με το φύλο, ούτε με ηλικίες ούτε με πρόσωπα, ούτε με την προσωπικότητα, ούτε με το χαρακτήρα. Έχει να κάνει καθαρά με την ψυχή, διότι μ’ αυτόν τον τρόπο μιλεί η ψυχή. Όλοι έχουν δικαίωμα πάνω στη μαντινάδα, όλοι, και όχι μόνο οι άντρες. Άλλωστε, το μερακλίκι  δεν έχει φύλο το ξαναλέω.

 Έχω μεγαλώσει και ζω σ’ ένα χωριό που η παράδοση είναι το άλφα κ το ωμέγα. Έχω μεγαλώσει μέσα σε μαντινάδες, μέσα απ’ τις μαντινάδες, μέσα απ το μερακλίκι του τόπου μου. Πρέπει η νέα γένια να συνεχίζει να διατηρεί την παράδοση. Κι εγώ χαίρομαι που βλέπω νέους καλλιτέχνες, ειδικά νέα παιδιά, που προσπαθούν και γράφουν. Δε σημαίνει πως το παίζουμε μαντιναδολογοι, και σε καμία περίπτωση δε θα ήθελα να κατατάξω τον εαυτό μου εκεί, σε μια τέτοια κατηγορία. Δε θεωρώ ότι είμαι μαντιναδολόγος, τυχαίνει άπλα και μαζεύω-συγκεντρώνω τις σκέψεις μου, τα συναισθήματα μου σε μια μαντινάδα και τα εκφράζω στον εαυτό μου πρώτα και κατ΄ επέκταση στον κόσμο, κατά αυτόν τον τρόπο. Ανεξάρτητα από αυτά, δε σου κρύβω, ότι έχω δεχτεί «επίθεση», αν το εκφράζω σωστά, ρατσιστική ίσως, απ’ όσους θεωρούν ότι η μαντινάδα έχει να κάνει μόνο με το αντρικό φύλο. Τι δουλειά έχει μια γυναίκα και πόσο μάλλον μια παντρεμένη γυναίκα να βγάζει μαντινάδες… Δεκτές όλες οι απόψεις και η κάθε κριτική, αλλά δε γίνεται να σε κατηγορούν για κάτι που βγαίνει από μέσα σου και δε γίνεται με τίποτα να το περιφράξεις. Πόσο μάλλον να δέχεσαι αρνητική κρητική από άτομα ενός τόπου που έχει σαν κύριο χαρακτηριστικό τη μαντινάδα και την παράδοση, που έχουν μεγαλώσει τόσες και τόσες γενιές με τέτοια ιδανικά και αξίες, με μια παράδοση που είναι η ιερή παρακαταθήκη του τόπου μας.

 

 

 

30) Πως θα αντιμετώπιζες μια αρνητική κριτική για τον τρόπο της σκέψης και της γραφής σου;

 

Έχω δεχτεί αρκετές φορές μειωτικά σχόλια τόσο για τον τρόπο που εκφράζομαι και για τις μαντινάδες που γράφω όσο  και για την υπέρμετρη προβολή τους μέσω διαδικτύου και κυρίως μέσω face book. Θεωρώ ότι είναι αναπόφευκτο. Και δε σου κρύβω ότι συχνά μπαίνω στη διαδικασία και αναρωτιέμαι για τις προθέσεις αυτού που μου ασκεί κριτική. Ο καθένας εξάλλου βλέπει αυτό που φαίνεται και αυτό που τον συμφέρει, πολλοί λίγοι καταλαβαίνουν και μπορούν να διακρίνουν αυτό που είμαστε και αυτό που νιώθουμε, γιατί πολύ απλά κρίνουν επιφανειακά και ποτέ εις βάθος. Θα μπορούσα να λάβω σοβαρά τα σχόλια κάποιου, αν δεν γίνονται με εμπάθεια και δηκτικότητα.  Αν η κριτική που μου ασκείται γίνεται αντικειμενικά και αμερόληπτα, και όχι με σκοπό, απλά και μόνο, να με πληγώσει και να μειώσει την προσωπικότητά μου, τότε ναι, τη δέχομαι και είμαι ανοιχτή να ακούσω και να παραδεχτώ τα λάθη μου. Γενικά προσπαθώ να διατηρώ την εσωτερική μου ισορροπία και να μην αφήνω την γνώμη των άλλων να επηρεάζει τη συναισθηματική μου κατάσταση.

 

31)Κλείνοντας θα ήθελα να κάνεις δύο ευχές..Μία για σένα και μία για την ανθρωπότητα…

 

Εύχομαι Υγεία ειρήνη και αγάπη σ’ όλο τον κόσμο. Όσο για μένα, να μαι υγιής, γερή και δυνατή, να μπορώ να στέκομαι βράχος απέναντι σε κάθε δυσκολία, να μαι αντάξια απέναντι στα παιδιά μου, στην οικογένεια μου και στις υποχρεώσεις μου γενικότερα και, φυσικά, να συνεχίσω να βγάζω μαντινάδες, να μπορώ εκφράζομαι κατά αυτόν τον τρόπο, και να ξετυλίγω τις σκέψεις μου.Kλείνοντας,θέλω να σου πω,χίλιααα ευχαριστώ,μέσα απ'τα βάθη της ψυχής μου!Ο Θεός να σου δίνει πάντα δύναμη,να είσαι υγιής και άξια!!Είσαι βαθιά στην καρδιά μου!Καλή συνέχεια στο έργο σου και πολλές επιτυχίες σε ότι κι αν κάνεις!

 

Συνέντευξη :Έρικα Τζαγκαράκη 
Πρώτη δημοσιεύση:Share-news.gr